Het was vorig najaar. Het was nog lekker weer en we konden zomaar weer eens aan de buitentafel eten. De mensen van Pim waren op vakantie; Pim zocht de gezelligheid op en kwam bij ons aan tafel zitten. Pim was ons topmodel. Lange tijd was hij Pestkop en streed om de macht in de Katbladstraat met Storm. Maar opeens werd Pim milder, voelde niet meer zoveel voor machtsvertoon en zocht vooral de nabijheid van mensen. Wij gingen mosselen eten en Pim was daarbij. Hij vond het reuze gezellig. En wij ook.
En terwijl Japekop en mevrouw Troy hun neus ophaalden voor de mosseltjes die werden opgediend, toonde Pim zijn dankbaarheid en genoot van wat hem werd aangeboden.
Pim was toen ons topmodel. Hij poseerde vaak voor ons maar het was hem vooral te doen om de gezelligheid en de aaien. Hij kon urenlang tevreden in onze vensterbank liggen dutten, en had vrede gesloten met alle katten uit de katbladstraat.
Ja, Pim had vooral veel aandacht nodig. Hij was waarschijnlijk toen al ziek maar dat wisten wij niet. Wie had kunnen denken dat een kat van nog geen 5 jaar oud zo ernstig ziek kon worden?Wij genoten van zijn gezelschap en hij van het onze. Ja, zijn gedrag was veranderd, maar hij at graag mee en er was geen reden om te denken dat hij wat mankeerde. Hij was bovendien onze kat niet dus wij vonden het alleen maar leuk dat hij ons vaker opzocht en hunkerde naar onze nabijheid, aaien en aandacht. Zijn mensen merkten ook niets op; zij waren vaak op vakantie en Pim redde zich wel, dachten zij.
In september zag Pim er nog best puik uit. Het zou daarna nog een maand duren voor het duidelijk werd dat hij stervende was. En niemand had iets gemerkt of gezien.
Pim had ontstekingen in zijn bek, aan zijn tanden. Doordat deze ontstekingen niet werden opgemerkt, konden de bacteriën zijn nieren aantasten. Hij viel af, maar ook daar werd geen aandacht aan geschonken, immers: Pim viel wel vaker af in de zomermaanden. Toen tenslotte werd ontdekt dat hij echt erg ziek was, was het eigenlijk al te laat; medicijnen konden hem niet meer helpen.
Wij hebben in ons archief vele mooie foto's van Pim. Hij was indertijd ons topmodel. Zo nu en dan bekijken we nog zijn foto's en vragen wij ons af of we zijn dood niet hadden kunnen voorkomen. Maar het is nou eenmaal gegaan zoals het is gegaan.
3 opmerkingen:
Ik was een Pimfan! Zo sneu dat hij zo ziek geworden is en er nu niet meer is. Ik heb een foto-kaart van Pim als bladwijzer, dus zie Pim nog iedere dag als ik ga lezen. Maar reuzejammer dat er geen nieuwe foto's kunnen komen van Pim...Het is niet anders natuurlijk, maar we hadden natuurlijk allemaal liever dat Pim er nog was.
Pim was terecht een topmodel.
Maar al mijn katten in mijn leven hebben me geleerd dat dit gebeurt. Ik ga daar ook nog weekend verhaaltjes aan wijden. Herinner de fijne dingen en blijf dankbaar voor wat ze je gegeven hebben. Zeker als het zoals in mijn geval te maken heeft met landbouwgif van je (achter)buren!
Ik kende Pim alleen maar uit het Katblad, heb hem helaas nooit in het echt ontmoet (het was ongeveer deze tijd vorig jaar dat ik het Katblad ontdekte)... Hij was een mooie en denk ook lieve kat en het blijft tragisch dat hij misschien nog geleefd had als eerder onderkend was wat er met hem aan de hand was...maar met nierfalen schijnt het toch wel zo te zijn dat als de verschijnselen duidelijk worden het meestal al te laat is. Katten die nierinsufficientie hebben waarbij dieet en medicijnen nog helpen zijn meestal de katten waarbij het toevallig ontdekt wordt door bloedonderzoek, terwijl ze eigenlijk nog niet echt verschijnselen hebben (en bij zo jonge katten is er meestal geen andere aanleiding om een bloedonderzoek te doen)
Een reactie posten