Kees in Amsterdam
Sinds vorige week woont Kees bij ons. Kees is een van de heidepoesjes. En niet zo maar één. Madame houdt als echte diva erg van knuffelen, slapen, knuffelen, slapen en knuffelen. En tussen het slapen en knuffelen door is ze een behoorlijke dondersteen. Het begon al in de auto; zo'n reistas, das veel te klein. Dus miauwen en miauwen, tussen door even slapen en weer verder miauwen. Dus we waren al een beetje voorbereid, maar thuis had ze ons helemaal op de kast (of onder de kast). We waren nog geen twee minuten thuis en mevrouw was nergens meer te vinden. Niet onder de bank, niet onder de kast, niet in de kast, niet in de bijkamer, niet in de badkamer. Maar waar dan wel?
In geluidsbox. Helemaal ingegraven. En de geluidsbox heeft maar 'n hele kleine ingang. Dus eruit komen was wat lastig. Erg lastig. Toen met boormachine de hele box uit elkaar om Kees rustig kennis te laten maken met haar omgeving. En dat wilde ze wel, maar wel samen. Zodra wij gingen zitten zat ze bij ons op schoot. Maar samen op handen en voeten door het huis heen was wel het einde. Dus zo hebben wij zelf ook weer eens gekeken waar we nodig moeten stofzuigen.
Maar zoals gezegd, Kees houdt van knuffelen, slapen (veel slapen) en spelen. Per dag worden de speeltjes groter. Eerst waren alleen de muisjes in trek, inmiddels is de gehele bank haar speelpartner. En ze begint te voetballen. Wel een stoere sport voor zo'n mooie dame. Want mooi is ze. Als ze in de zon zit is haar vacht een waar kleurenspel. Vooral haar bef, buik en pootjes zijn een bijzondere combinatie van wit, grijs en zwart. Het ene moment is ze pikzwart en het andere moment een pantertje. De toefjes haar in haar oren en tussen haar pootjes maken het helemaal af. Zo zijn we ook op haar naam gekomen: een erg mooie dame, die houdt van zonnen en knuffelen, met veel haar en stoere streken. Kennen jullie Kees Flodder nog?
Precies. En we zijn blij te merken dat Kees het naar haar zin heeft bij ons, onze kleine, mooie dondersteen die steeds op schoot kruipt. We hopen dat het haar broertjes en zusjes ook zo goed vergaat. Want wie zet nou zulke mooie en lieve kittens op de hei? Daar zijn ze veel te bijzonder voor!
Groetjes Thijs en Sigrid
Dank u wel voor dit leuke verhaal en de mooie foto's. Wij hopen op een vervolg!
De redactie.
2 opmerkingen:
Haha, ik zie het voor me - samen het huis verkennen op handen en voeten!
Een van vorige nieuwe katjes, een kruising Heilige Birmaan, dochter van een kampioenskater, was ook de eerste middag zoek. Ik heb mijn halve huis afgebroken, maar haar niet kunnen vinden. In paniek de hele straat afgezocht. Het was een zaterdagmiddag en op zaterdag komt mijn broer na de boodschappen altijd een biertje bij me drinken. Op een gegeven moment zei mijn broer, wat is dat toch voor krassend geluid onder de TV?. Onder het meubel zat een spleet waar volgens mij geen muis door kon. En daar zat ze.
Haar eerste baas, een Chinese professor Kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Leiden, zou nooit een "mislukt" nest op de heide hebben gedumpt. In tegendeel, hij belde me om de week om hoe het met zijn pupil ging!
Een reactie posten