Bommel ligt op de kast te wachten.
Bommel wordt in zijn oor geprikt.
Het is alweer klaar, hoor!
Even een berichtje van heer Bommel zelf:
Mijn mens laat me maar niet met rust, ze zit te vaak aan mijn oor te friemelen met een prikpennetje. Ik ben wel eens op dat ding gaan liggen zodat ze hem niet kon vinden, maar ze heeft er twee! Af en toe neem ik een beetje wraak en ga lekker met mijn kop schudden en wat er dan gebeurt, begrijpen jullie vast wel. Ik zal niet in bloederige details treden want dit is niet een fris verhaal, en als heer van stand hoor je dit soort zaken binnenshuis te houden.
Ze zegt overigens dat ik een grote jongen ben en dat ik goed meewerk. Ze heeft me ook verteld dat ik het goed doe op die Lantus en dat mijn waarden behoorlijk gezakt zijn van boven de 20 tot op dit moment tussen de 3.3 en de 5.3.... Wat dat precies betekent weet ik niet, maar goed, als zij het maar wel weet! Ik wil heel graag mijn eigen vertrouwde brokjes maar die krijg ik niet; ik krijg van dat natvoer en dat zint me niet zo. Maar ja, je went eraan en het is toch ook wel lekker nu ze het een beetje opwarmt. En tot mijn grote vreugde kwam de laatste dagen mijn mens opeens met extra bakjes voer aanzetten. Ze zegt dat ik laag zit. Nou ik zit niet laag, ik zit altijd op mijn kastje maar mogen eten is natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd, als u begrijpt wat ik bedoel.
Over oren gesproken: Luna wast regelmatig mijn oortjes en ook dat laat ik toe, ondanks dat ze een nogal ruw tongetje heeft en jullie begrijpen wel dat mijn oortjes wat gevoelig zijn. Nu dat is het dan voor dit moment, ik ga weer slapen.
Amicale groet van heer Bommel.
2 opmerkingen:
Je bent inderdaad een grote jongen Bommel! Fijn dat het wat beter met je gaat. Sterkte voor jou en je mens voor de toekomst - wel een hoop gedoe (maar voor een goede zaak natuurlijk).
Hi Heer Bommel
Hier even een reactie van een mede-suikerspinner , Artemis, wat ongelovelijk leuk dat u (ja ja je bent een heer van stand natuurlijk ;-) hier een colum in het Leidsch Katblad mag schrijven. Ik herken het allemaal hoor, het priken in mijn oor, dan de ene kant dan de andere kant. Gelukkig vind ik de dieetbrokjes wel lekker maar ik heb wel mijn voorkeur natuurlijk. Gelukkig zijn mijn andere huisgenoten ook heel lief en vergeet ik het prikken in mijn oor alweer heel snel. Ik blijf je volgen en hoop snel weer een woordje van je in de krant te lezen
Groetjes,
Artemis
Een reactie posten