Een paar weken geleden besloot ik om van Noordwijk naar Katwijk te gaan zwerven door de Coepelduinen. Dit is een klein, maar desolaat stuk oerduin, een van de laatste echte duinen in Europa, al was het alleen maar dat het destijds door de Duitsers met rust is gelaten. Niet zoals van Katwijk naar Scheveningen, waar je onder de grond naar toe kan wandelen. Overigens ook belangrijk, want al die duinen herbergen in de oude bunkers winterslaapplaatsen van vleermuizen. De Coepelduinen behoren tot Europa's belangrijkste natuurreservaten, maar dat willen de inwoners van Katwijk, die er een jachthaven willen gaan aanleggen, niet weten.
Op een gegeven moment vond ik een halsbandje van een kat met een muntje, met inscriptie Minilogue en een een telefoonnummer. Vanuit de duinen kreeg ik een voicemail in het Engels en die heb ik ingesproken. Waarschijnlijk van een Estec medewerker dus. Een uurtje later (ik heb er 4 uur gezworven) ging mijn telefoon en meldde de baas van de kat zich. Hoe het halsbandje daar midden in de rimboe gekomen is, zal altijd wel een raadsel zijn, maar de eigenaar van het katje (een dure raskat, al weet ik het ras niet meer, dat was het ene oor in, het andere oor uit) vertelde me dat het diertje was doodgereden. Hij bedankte me hartelijk voor het bericht, maar wilde het hasbandje niet terug, hij had deze periode afgesloten. Aangezien ik hetzelfde heb meegemaakt met een hartstikke lief Abessijntje, kan ik dat goed begrijpen.
Het halsbandje heb ik nog en ligt nu ergens in mijn boekenkast.
Hans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten