Mensenkinderen gaan naar school om te leren. Poezenkinderen moeten het zelf maar uitzoeken. En als je bent gedumpt, zoals ik, is er zelfs geen kattenmoeder die kan uitleggen hoe het allemaal werkt. Ik begrijp er helemaal niks van. Van het allereerste begin weet ik niet zo veel meer. Ik kan me wel herinneren dat ik samen met mijn broertjes en zusjes in een kooitje zat, midden op de hei, toen er een blafbeest bij ons kwam. Help, wat een grote jongen was dat en wat blafte hij hard. Toen kwam er een mens aan, die hem tot stilte maande. Pfff, gered van dat monster. Dat mens was wel aardig en nam ons mee. Zo kwamen we bij mens Wilma terecht, die ons heerlijk vertroetelde. Ze gaf ons de broodnodige TLC, Tender, Love en Care. Zonder mens Wilma was het niet goed met ons afgelopen ben ik bang. Via die mevrouw van het Katblad, leerde mijn nieuwe mens van mijn bestaan, want we konden helaas niet bij mens Wilma blijven. Wel jammer, want ik houd wel heel veel van haar en ik zal haar eeuwig dankbaar blijven voor het redden van mijn leven.
Wat ik wel vervelend vond van mens Wilma is dat ze ons afgelopen dinsdag naar het asiel bracht. Ik was even bang dat we daar moesten blijven. We kregen daar een injectie en een chip. Dat was dus echt niet leuk en dat heb ik die mensen daar laten weten ook. Gelukkig mocht ik daarna gelijk weer weg. Ik mocht mee in de auto met mevrouw Katblad en mijn nieuwe mens. Ik vond de rit eigenlijk wel leuk en ik heb gelijk heel veel gezien onderweg. Het was een mooie tocht zo binnendoor langs de plassen.
Nu woon ik dus aan het gevaarlijke water. Ik weet niet wat dat is en mijn mens zegt dat ik daar ook maar beter niet zelf achter kan komen. Ze zei geloof ik dat die grote zwarte brombeer, die ze Poek noemt, daar eens in was gevallen en dat hij daar niet zo blij mee was. Ze vertelde ook dat ze eigenlijk niet begreep hoe hij eruit was gekomen, maar dat er binnenkort touwen worden bevestigd, zodat je er uit kan klimmen voor het geval je toch niet goed hebt geluisterd. Nou ja, we zien het wel want voorlopig mag ik nog niet naar buiten omdat ik nog te klein ben. Poeh, ik ben al 10 weken!
Enfin, wat ik ook niet snap is dat die grote Poek zo boos op me is, want ik ben enorm lief. Ja, wel een beetje druk af en toe, al zeg ik het zelf, maar ik moet ook zoveel doen. Ik ben hier nog niet zo lang en moet natuurlijk het hele huis verkennen. En er zijn zoveel hoekjes en plekjes, leuk hoor! En dan zijn er nog de speledingetjes, zoals mijn mens het noemt, waar ik mij heerlijk mee kan vermaken. Af en toe maak ik eens een rare sprong achter een fliebertje aan een draadje aan. Ik kan al heel hoog springen; met gemak spring ik zo op de bank of op een hoge stoel. Daarna ga ik weer even lekker kroelen en heel hard spinnen. En ik moet ook nog heel veel slapen, maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen tijd voor.
Bij mens Wilma heb ik altijd veel lol gehad met die grote Boy en Snorri, die gromden nooit naar mij. Ik begrijp ook niet waarom dat zwarte monster hier dat wel doet en hoe ik daar mee om moet gaan. Ik wil lekker met hem spelen en knus tegen hem aanliggen. Niemand heeft geleerd hoe ik hem moet laten stoppen met dat gegrom. Ik heb wel een keertje terug gegromd, ja dat kan ik nu dus ook, maar dat leverde niet het gewenste resultaat dus dat doe ik maar niet meer. Mijn mens zegt dat het wel goed komt, dat ik het tijd moet geven en hem maar even moet laten gaan. Nou, hoe lang duurt dat dan? Ik ga over een kwartiertje kijken of de Poek niet meer gromt en hem vragen of hij mij kan leren wat ik allemaal moet weten.
Wat ik wel vervelend vond van mens Wilma is dat ze ons afgelopen dinsdag naar het asiel bracht. Ik was even bang dat we daar moesten blijven. We kregen daar een injectie en een chip. Dat was dus echt niet leuk en dat heb ik die mensen daar laten weten ook. Gelukkig mocht ik daarna gelijk weer weg. Ik mocht mee in de auto met mevrouw Katblad en mijn nieuwe mens. Ik vond de rit eigenlijk wel leuk en ik heb gelijk heel veel gezien onderweg. Het was een mooie tocht zo binnendoor langs de plassen.
Nu woon ik dus aan het gevaarlijke water. Ik weet niet wat dat is en mijn mens zegt dat ik daar ook maar beter niet zelf achter kan komen. Ze zei geloof ik dat die grote zwarte brombeer, die ze Poek noemt, daar eens in was gevallen en dat hij daar niet zo blij mee was. Ze vertelde ook dat ze eigenlijk niet begreep hoe hij eruit was gekomen, maar dat er binnenkort touwen worden bevestigd, zodat je er uit kan klimmen voor het geval je toch niet goed hebt geluisterd. Nou ja, we zien het wel want voorlopig mag ik nog niet naar buiten omdat ik nog te klein ben. Poeh, ik ben al 10 weken!
Enfin, wat ik ook niet snap is dat die grote Poek zo boos op me is, want ik ben enorm lief. Ja, wel een beetje druk af en toe, al zeg ik het zelf, maar ik moet ook zoveel doen. Ik ben hier nog niet zo lang en moet natuurlijk het hele huis verkennen. En er zijn zoveel hoekjes en plekjes, leuk hoor! En dan zijn er nog de speledingetjes, zoals mijn mens het noemt, waar ik mij heerlijk mee kan vermaken. Af en toe maak ik eens een rare sprong achter een fliebertje aan een draadje aan. Ik kan al heel hoog springen; met gemak spring ik zo op de bank of op een hoge stoel. Daarna ga ik weer even lekker kroelen en heel hard spinnen. En ik moet ook nog heel veel slapen, maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen tijd voor.
Bij mens Wilma heb ik altijd veel lol gehad met die grote Boy en Snorri, die gromden nooit naar mij. Ik begrijp ook niet waarom dat zwarte monster hier dat wel doet en hoe ik daar mee om moet gaan. Ik wil lekker met hem spelen en knus tegen hem aanliggen. Niemand heeft geleerd hoe ik hem moet laten stoppen met dat gegrom. Ik heb wel een keertje terug gegromd, ja dat kan ik nu dus ook, maar dat leverde niet het gewenste resultaat dus dat doe ik maar niet meer. Mijn mens zegt dat het wel goed komt, dat ik het tijd moet geven en hem maar even moet laten gaan. Nou, hoe lang duurt dat dan? Ik ga over een kwartiertje kijken of de Poek niet meer gromt en hem vragen of hij mij kan leren wat ik allemaal moet weten.
Gizmo
(Opgetekend door Marit)
4 opmerkingen:
Fijn dat je een nieuw bankstel hebt, Gizmo. Met die grote Poek komt het ook vast wel goed.
Grote Poek weet nog niet hoe leuk het is om het bankstel te delen. Samen is het immers veel knusser.
Wat ben je leuk, Gizmo!
Binnenkort komt Igor bij je in de buurt wonen, jullie zullen elkaar vast nog wel eens tegenkomen. En maak je maar geen zorgen over die grote zwarte brombeer, dat gaat helemaal goed komen. Igor komt bij 1 grote jongen en 3 meiden te wonen, we zijn benieuwd hoe dat gaat.
Ach, Poek gaat vast wel aan je wennen hoor, het is natuurlijk wel een hele verandering voor hem, zolang samen geweest met Pluis...
Wat een schatje! Even wennen voor de Poek, maar als Gizmo gewoon lief blijft, komt het vast goed. Hopelijk mag Igor binnenkort ook naar zijn nieuwe nest.
Een reactie posten