Ziekbed.

Na een fikse griep trakteerde mijn lichaam me op een extra toetje, jicht in mijn linker- en rechtervoet en linkerknie. Met als klap op de vuurpijl een slijmbeursontsteking in mijn rechterknie. Bij de vorige keer dat ik dit heb gehad, vorig jaar februari, dacht mijn huisarts dat het door bijverschijnselen kwam van een geneesmiddel dat ik slikte. Maar dat slik ik niet meer. In ieder geval leidt het tot helse pijnen, die nu dankzij een paardenmiddel over zijn, en heb ik vandaag (vrijdag) op eigen kracht boodschappen in de winkelhof kunnen doen.

Maar tijdens de periode dat de pijn het ergst was heb ik toch besloten om mijn heil te zoeken in een omstreden paramedische therapie. Deze is ook doeltreffend, al was het maar vanwege de helende werking die er van het warme lichamelijke contact uitgaat. Ik kan het iedereen aanraden, maar de therapie wordt niet vergoed, ook niet door de meest uitgebreide aanvullende verzekering. De rekening die gepresenteerd wordt kan hoog oplopen en direct uitbetalen is vereist!

Het is de Poezendieck podotherapie.
De medewerkers van Poezendieck werken in teamverband, het team dat mij is toegewezen bestaat uit drie verpleegkundigen: een nachtwaker, een nachtzuster en een ochtendzuster.
De nachtwaker houdt gedurende de nacht de patiënt van een verhoging in de gaten. Dat kan een schommelstoel zijn, maar ook de kachel, als ie maar op het waakvlammetje staat. Dat is de positie waarin hij het best de omgeving kan scannen.

De nachtwaker/broeder gedurende zijn dienst in de therapiemaatschap.

De nachtzuster komt vanaf een uur of drie in de nacht de patiënt in een psychische houdgreep nemen. Dat wil zeggen, ze nestelt zich zo tegen je aan dat je je niet durft om te draaien, hetgeen de pijn in met name het gewricht van de rechterknie ten goede komt. En passant ziet ze kans het haar van de patiënt te wassen.
Tegen zes uur gaat zij met pauze en wordt ze afgelost door de ochtendzuster. Hetgeen een rare gewaarwording is. Je valt in slaap met het korte stevige haar van de nachtzuster tussen je vingers en wordt wakker met de zachte haren van de ochtendzuster.
Vanochtend konden de nachtzuster en de ochtendzuster het niet met elkaar eens worden over de wisseling van dienst en besloten ze de dienst maar een tijdje samen waar te nemen. De nachtwaker/-broeder beslist hoe laat de algemene dienst er op zit, dat is om ongeveer 8 uur! Dan geeft hij het signaal: tijd voor een gastronomische onderbreking. En dat signaal is zo hard dat de patiënt er zelfs van wakker wordt. Door zijn bevel enkele keren te herhalen weet hij dat de patiënt zijn benen moet testen. Een van verplichte oefeningen van de patiënt is het openen van etenswaar. Nu moet de patiënt zelf ook eten nietwaar!? De therapeuten eisen ook fooi. Het meest zijn ze geïnteresseerd in rauwe ham of ontbijtspek. Is dat er niet dan stellen ze zich tevreden met een hapje uit een blikje (vooral als er Kips leverworst op staat).

De ochtendzuster prepareert de instrumenten die noodzakelijk zijn bij Poezendiecks podotherapie.

De Nachtzuster bekijkt de situatie voor ze voor de rest van de dag onder zeil gaat.

Ingestuurd door Hans