Hoi Lezers van het Leidsch Katblad,
Daar ben ik weer met een verhaaltje voor jullie. Deze keer over de moeder van Zusje en Lapje, die dus buiten woont en elke dag lekkere hapjes en drinken voorgeschoteld krijgt van mij.
Moederpoes leeft al meer dan 4 en een half jaar buiten, want dat is de tijd die ik de buitenkatjes nu al eten geef. Zij was ontzettend schuw.
Maar deze zomer is daar beetje bij beetje verandering in gekomen. Ze liet zich steeds vaker zien en ik kon steeds wat dichter bij haar in de buurt komen. En nu, sinds 2 weekjes, is er iets ongelofelijk moois aan de hand.. Ik kan haar AAIEN!!
Nou, hoe vinden jullie dat? Knap hè, van een poes die geen mensenhanden kende? Die misschien wel nog nooit van haar leventje een aaitje had gevoeld? Het moet nog heel voorzichtig en soms schrikt ze er nog van. Maar het begin is er en dat voelt geweldig fijn!
Groetjes, Nicolet.
7 opmerkingen:
Prachtig verhaal Nicolet! We blijven graag op de hoogte!
Ohhh, wat fijn voor die poes dat zij toch eindelijk een beetje vertrouwen in de mens krijgt. En zo zie je maar weer, met heel veel geduld kun je toch wat bereiken.
Geeft haar ook maar een paar knuffies van mij.
Het aaien is nog wel in een beginstadium maar zo héérlijk dat dit mogelijk is! Helaas gooit de regen soms roet in het eten en doen we soms een stapje terug maar toch, ik ben ongelofelijk trots op Moederpoes en blij dat ze mij dit vertrouwen, beetje bij beetje durft te geven.
Tuurlijk hou ik jullie op de hoogte, groetjes, Nicolet.
Geweldig!
Ga zo door, Nicolet.
Moederpoes ziet er goed uit! Fijn dat er stapje voor stapje meer toenadering is.
Ze ziet er prachtig uit. En wat fijn dat ze steeds meer vertrouwen krijgt. Wel jammer ja, van dat snertweer, want dan zal ze zich wel weer vaker verschuilen op een droog plekje...
Vol blijven houden!!!!
Zo heb ik ook het vertrouwen van Koos kunnen winnen!
Al bleef ze een rare, dat is in de weekend blogs te lezen.
Een reactie posten