donderdag 3 december 2009

Het kattencafé.


Reportage vanuit het buitenland

Tijdens onze vakantie in Japan zijn wij (Annemieke en haar man) in Osaka op bezoek geweest bij een kattencafe. Omdat de meeste Japanse steden nogal dichtbevolkt zijn, de grond duur is en de huizen (dus) erg klein, kunnen veel mensen geen huisdieren nemen. Om toch aan je dagelijkse portie aai te komen, kun je dan naar een kattencafe - een plek waar 20-30 katten wonen! (Ik dacht eerst ook dat het een plek was voor katten om drinken te kopen en gezellig wat te praten, maar dat is dus niet zo).













































Met behulp van de receptie in ons Hotel hadden we ontdekt wat het adres was (we hadden alleen de Japanse tekens en daar konden we natuurlijk niet zo heel veel mee). Het was vlakbij een metrostation en toen we rond liepen op zoek naar het kattencafe, zagen we deze twee borden en wisten we dat we op de plaats van bestemming waren.

Zoals vaker in Japan moesten de schoenen bij de ingang uit, moesten de handen worden gesteriliseerd en daarna moesten we entree betalen (voor een verblijf van een uur - inclusief thee met cake en het aaien van en spelen met alle aanwezige katten). Al bij de ingang zagen we twee katten die kwamen kijken wie er nu weer op bezoek kwamen (maar toen waren we bezig met onze schoenen en konden we dus geen foto's maken).

















De ruimte bestond uit twee kamers die waren voorzien van kattenhangmatten, kattenklimpalen, kattenbomen etc. Ook stonden er talloze kartonnen dozen (ook Japanse katten houden daar kennelijk van!) en hingen er speeltjes. En er waren natuurlijk hééél veel katten. Over iedere kat hing een verhaaltje aan de muur (in het Japans, dus de inhoud moet ik u helaas schuldig blijven).

































Er bestond ook de mogelijkheid een stukje vis te kopen en aan de katten te voeren. Daar wij geen Japans spreken, lukte het ons niet om zelf vis te kopen, maar we konden wel zien hoe een andere bezoeker vis uitdeelde aan de katten. (Dit was trouwens DE manier om de katten te lokken, zoals duidelijk is uit de foto - de katten vonden ons best interessant voor de vis uit het zakje werd gehaald, daarna niet meer...).

















Bracht ik u een paar maanden terug nog nieuws over onze eigen Elrond die met een helium vogelballon speelde - de Japanse katten verkiezen uiteraard een helium vis (net als de Japanse mensen zeg maar, die eten ook liever vis dan kip). Dit was trouwens de jongste bewoner van het cafe, nog lekker speels en heel lief.

Verder hebben we nog wat foto's van po(e)serende katten. Uiteraard hebben we nog veel meer foto's, maar het merendeel is niet goed gelukt - wanneer je een foto neemt van meer dan 4 katten is de kans dat ze allemaal stil zitten wel heel erg klein.

















Dit vond ik een heel mooie kat. Hij/zij (we hebben deze kat maar een uurtje gezien, dus we werden niet zo vertrouwd dat we het geslacht konden bepalen) lijkt een beetje op Vlinder vond ik (misschien verre familie?). In tegenstelling tot vrijwel alle andere katten, bleef deze wel stil zitten. De kat was ook superaanhankelijk en heel lief.

















Dit was een langharig exemplaar dat vooral bezig was met mooi zijn.


















Volgens mij was dit "de baas" (zeg maar de Storm van het kattencafe) - hij/zij zat op zijn/haar troon de boel te overzien.

















Niet alle katten waren wakker natuurlijk - sommige lagen te slapen verspreid over verschillende plekken (meestal bij voorkeur onder een bank, zodat we geen foto's konden maken).


















Zoals gezegd: ook Japanse katten liggen graag in een doos.

















Deze kat was een beetje sikkeneurig...maar misschien kwam dat door de gezichtsuitdrukking.

















Deze witte versie van Storm kwamen we ook nog tegen. Ik weet niet of het korte staartje bij het ras hoort of dat de staart om andere redenen geamputeerd is (we zagen echter heel veel staartloze katten in Japan - zowel in het cafe als daarbuiten -, dus ik vermoed dat het iets met het ras te maken heeft - hopelijk wordt het niet gedaan omdat het "mode" is, dat zou natuurlijk afschuwelijk zijn). Misschien kan Storm overwegen te emigreren naar Japan - hij zou niet opvallen in elk geval daar met zijn staartloze gedaante.
Zeker weten doen we het niet (vanwege de taalbarriere), maar we hadden het idee dat de meeste katten uit het kattencafe oorspronkelijk uit een asiel kwamen. Degenen die onderaan de rij met introbriefjes hingen hadden namelijk wat verwondingen in meer of mindere staat van genezing en uit de "introductie" briefjes van de verschillende katten zagen we maar bij twee een kittenfoto.
Hoe dan ook: de katten werden goed verzorgd, kregen ruim voldoende aandacht en tijdens het uur dat we er waren hebben we geeneen kattenruzie gezien (zelfs niet toen de vis werd uitgedeeld!). Ook was er continue toezicht vanuit het cafe op de bezoekers.

Voor ons was het halverwege onze vakantie een goede manier om weer even in de nabijheid van katten te zijn (onze eigen haarfabrieken waren ondergebracht bij familie), maar we kunnen ons goed voorstellen dat dit vooral een uitkomst is voor mensen die geen kat kunnen nemen. Het Japanse kattengrit is trouwens ook supergoed! De kattenbak was netjes weggewerkt in een kastje, waar af en toe een kat in/uit ging - met zoveel katten zou je verwachten dat de hele boel zou stinken naar een grote kattenbak, maar dat was dus niet het geval!

Als iemand ooit naar Osaka gaat en ook naar het kattencafé wil: wij weten nu waar het zit en zijn uiteraard bereid instructies te geven.
(zie ook http://blogs.catster.com/the-cats-meow-a-cat-and-kitten-blog/heavy-petting-at-a-cat-cafe/2009/09/12/ voor een verslag in het Engels van een andere kattenliefhebster)

8 opmerkingen:

Katja zei

Lijkt me echt fantastisch, zo'n café ! Alhoewel ik de opmerking in het engelstalige stukje dat het eigenlijk meer een 'katten-bordeel' genoemd zou moeten worden wel vind kloppen, hahaha !
Die katten met die korte staarten dat is een oud Japans ras, kijk maar 'ns hier: http://www.saintprocat.nl/Saint/japansebobtail.htm

Hans zei

Het kromme staartje is een ras. Het heet Japanese bobtail. Net als bij de Manx kat zijn er geheel staartloze en kortstaartige exemplaren nodig om het ras in stand te houden, het heeft te maken met recessieve genen. Maar dat kan onze genetica beter uitleggen dan ik, deze stof is na bijna 40 jaar bij me weggezakt.

de redactie zei

Het woord is nu weer aan Annemiek,
onze genenspecialiste!

Annemieke zei

Het was inderdaad fantastisch om omgeven te zijn door zoveel katten!

Wat betreft de staart en de genen, zullen we een poging doen dit uit te leggen:

Katten (en mensen en de meeste dieren) hebben al hun genetisch materiaal dubbel (een versie van je vader en een versie van je moeder). Een gen bevat informatie voor een eigenschap, bv rode vacht of zwarte vacht of in dit geval "staart". De meeste katten hebben een normaal staartgen (zullen we N noemen), maar onze Japanse vrienden hebben een andere versie van dit gen (noemen we J, voor Japanse korte staart).

Omdat alle genen dubbel zijn zijn er dus drie mogelijkheden die katten kunnen hebben:
N/N, N/J en J/J.
In Nederland (en Europa) hebben vrijwel alle katten N/N en dus een lange staart. Wanneer katten kinderen krijgen geven ze de helft van hun genetisch materiaal door aan het nageslacht (zowel de vader als de moeder doen dit, dus het totaal is weer "normaal dubbel"). Omdat zowel de vader als de moeder N/N zijn, zijn alle kittens ook N/N en dus langstaartig.

In Japan heb je dus ook de J versie, waardoor katten een korte staart hebben. Echter, zoals Hans al zei is het J gen recessief. Dat betekent dat als een kat N/J is (dus een normaal gen en een kort-staart-gen), hij/zij gewoon een lange staart krijgt. Het N gen is "dominant" (overheersend). Alleen als de kat J/J heeft, wordt de staart kort.

Wil je dus een kat met korte staart krijgen, is het het beste om twee katten met korte staarten te kruisen. Dan hebben namelijk beide ouders J/J en kunnen ze alleen een J doorgeven aan de kittens, die dus ook allemaal J/J zullen zijn (en dus kortstaartig).

Wordt een gewone kat gekruist met een japanse kort-staart-kat, zullen alle kittens lange staarten hebben (de gewone kat geeft namelijk een N door aan de kittens en de japanse kat een J, alle kittens zijn dus N/J - omdat J recessief (ondergeschikt) is, krijgen de katten een lange staart).
Worden deze kittens onderling gekruist, dan zijn er drie dingen mogelijk. De ouders kunnen nu namelijk of een N of een J doorgeven aan de kittens. Mogelijkheden zijn nu N/N, N/J (of J/N, maar dat levert hetzelfde resultaat op) en J/J. De kans op deze mogelijkheden is gelijk, dus 25% van de kittens zal N/N zijn (lange staart), 50% N/J (lange staart) en 25% J/J (korte staart).

Overigens werkt dit ook zo met veel andere eigenschappen en zelfs ziektes.

Tot zover de genetica les. Hopelijk is het een beetje duidelijk. (en sorry dat het zo lang is geworden).

Jacq. zei

Wat een ontzettend leuk café, zeg! En die foto met die grote poes op zijn troon is PRACHTIG!!!Hij moet wel de koning van het café zijn...echt grappig!

Hans zei

Die grijswitte in die stoel. . . .

Doet me denken aan de opmerking van Katja.

Ja, Dit is de 'Hoerenmadam'.

Mbvgr

Hans

Hans zei

Hoi Annemieke!

Heel goed uitgelegd!

Als woordvoerder voor vragen op Naturalis ken ik het de problemen van goed uitleggen. Het is precies goed en zeker niet te lang!

Katja zei

Nog even een aanvulling op de opmerking van Hans en het verhaal van Annemieke met betrekkiing tot de recessieve genen. Dit geldt wel voor het 'korte staart'-gen van de Japanse kat, maar zeker niet voor het 'geen staart'-gen van de Manx kat. Dat gen is namelijk dominant, maar katten die het geen-staart gen/Manx gen van beide ouders erven zijn niet levensvatbaar omdat samenhangt met ernstige afwijkingen o.a. aan het ruggemerg http://www.danzantemanx.com/genetics.htm