Vuurwerkbestendig

Vuurwerk
Mijn lapjespoes, Lapje geheten (zoals oplettende lezers van het Katblad al weten), is een vreemde poes. Ik kreeg haar via de scheiding van kennissen van me. Maar ze kwam oorspronkelijk uit het asiel, en in haar paspoort zit een briefje dat ze naar het asiel terug moet worden gebracht bij dergelijke gebeurtenissen. Ik zag dit pas toen ik een jaar later met haar naar de dierenarts ging voor de APK – de Algemene Poezen Keuring. Ik heb er ook nooit ruchtbaarheid aan gegeven, want ze was een geschenk uit de hemel; ik moet er niet aan denken dat ik haar weer zou moeten afstaan! Maar ik was heel wel erg benieuwd naar haar leven als kitten, en ik heb jaren later in het asiel gevraagd of er nog gegevens van haar bewaard waren, zoals je die leest in het blad van het asiel: "kan niet bij kinderen", "kan niet met andere katten" etc. Helaas worden die gegevens niet lang bewaard; men wist het niet meer. Jammer, vooral ook omdat ik heel benieuwd ben over het volgende, want dat moet ze als kitten geleerd hebben.
Katten haten vuurwerk. Dat is algemeen bekend. Het is de enige nacht in het jaar dat mijn andere katten Ceesje en Poema elkaars gezelschap ter bescherming (onder de bank) opzoeken. Zo erg is dat nu ook weer niet, ze liggen daar en sluiten zich af, in paniek raken doen ze gelukkig niet.
Er wordt ieder jaar in mijn straatje voor een kapitaal de lucht ingeschoten. Ikzelf koop nooit vuurwerk, dat doen de buren wel voor me, zoals ik dat ieder jaar vertel tegen vrienden en kennissen. Maar ik blijf wel thuis, voor de katten. Mijn broer, die een paar straten verder woont, komt bij mij Oud-en-Nieuw vieren, omdat ikzelf door de katten niet wegkan.
Hoewel? Alle katten bang voor vuurwerk?!
Lapje is om te beginnen om de dooie donder niet doof.
In het onvolprezen boek ‘de aaibaarheidsfactor’ van onze Leidse kattenfreak Rudy Kousbroek staat een consumententest ‘huiskatten’. Kousbroek heeft katten getest in de prijsklasse van "gratis" tot "geld toe". Een van de testen is het reageren op het openen van een koelkastdeur binnen gehoorsafstand.
Hieruit blijkt dat Lapje inderdaad in de verste verte niet doof is, ze scoort het hoogste! Dus heeft ze heel goede oren.
Tegen vijf uur in de middag op oudejaarsdag vergrendel ik het kattenluikje. Omdat er veel kleine kinderen in de straat wonen wordt er voor het slapen gaan - in het begin van de avond - al ruim vuurwerk afgestoken. Het is een prettig gevoel dat de poezen dan al binnen zijn.
Maar eigenlijk is het vergrendelen niet nodig. Ze zijn al binnen en maken geen aanstalten om naar buiten te gaan. Alleen als het twaalf uur slaat, trekken Poema en Ceesje zich terug onder bank.
Maar Lapje niet. Die wandelt op haar gemak naar de voorkamer en gaat in de vensterbank zitten. Naar het vuurwerk kijken en luisteren!. Als ik naar buiten ga om mijn buren een goed Nieuwjaar te wensen, moet ik de deur naar de gang goed dichtdoen. Niet om te voorkomen dat Lapje in paniek wegvlucht, nee, om te voorkomen dat ze gezellig op straat mee gaat kijken en luisteren naar het vuurwerk. Ze vindt het prachtig!
Katten. . . .
Ik zal ze nooit begrijpen.
Ps: leest Rudy Kousbroek het Katblad eigenlijk?