In memoriam: Nebukad(t)nezarIk was 6 jaar toen er zomaar opeens een poes verscheen in het flatgebouw waarin ons gezin woonde, hongerig en bang. Ik mocht haar gelukkig eten geven: worst en melk!
Na weken zeuren (mijn ouders waren stellig in hun “nee”) mocht ze uiteindelijk toch bij ons komen wonen. Omdat zij al een flinke poes was vroeg ik een oudere buurjongen haar bij ons binnen te brengen.
De poes was doodsbang en kroop onder onze bank. Daar heeft zij wel een jaar lang de meeste tijd doorgebracht. Omdat mijn ouders nooit eerder een poes gehad hadden en ook helemaal geen idee hadden van de verzorging of naamgeving, werd zij na lang beraad “Nebukadtnezar” genoemd.
Nebukat, zoals zij al snel genoemd werd, was een prachtige, glanzende, zwarte poes met witte bef. Zij liep graag over het randje van het kozijn van het raam (wat mijn moeder ’s morgens opende om de stofdoek uit te slaan) naar het balkon. Dat ging altijd goed, op één keer na toen zij twee verdiepingen naar beneden viel. Gelukkig mankeerde ze niks!
Nebukat heeft in haar leven bij ons vele andere dieren leren kennen. Zij tolereerde andere katten (die later door mijn moeder en mij eerst stiekem binnengesmokkeld werden, maar dan toch weer erg welkom waren), marmotten, hamsters en een konijn. Het konijn - wat eigenlijk een dwergkonijntje zou moeten zijn volgens zijn vorige eigenaar - bleek na een paar maanden toch echt een Vlaamse reus. Knabbel gebruikte de kattenbak en was dol op Nebukat. Zij vond het goed dat hij haar volgde, maar wanneer hij te dichtbij kwam zette ze haar poot op zijn neus: tot hier en niet verder!
Wat me ook goed is bijgebleven van haar, is hoe dol mijn vader op haar was (“nee ik hou niet van katten”, bleef hij volhouden bij iedere kat die bij ons kwam), en zij op hem! Wanneer hij ‘s avonds in zijn luie stoel zat lag zij boven op hem en likte zijn oor. Iedere avond!
Ik kan zoveel verhalen over haar vertellen; ze is 23 jaar geworden.
Vandaag herdenk ik onze Nebukat, maar ook mijn vader…
Inge
3 opmerkingen:
Kan me voorstellen dat ze Knabbel niet te dichtbij liet komen, want je weet wel waar die mannetjeskonijnen altijd op uit zijn :-)
Mooi verhaal over je vader die niet van katten hield, maar zich wel aan zijn oor liet likken door haar!
23 jaar! Dat is een mooie leeftijd. Mooie naam ook.
Wat leuk dat konijn zo goed was met Nebukadt. Vind ik altijd zo ontroerend als verschillende dierenrassen zo dol op elkaar zijn.
Een reactie posten