Mijn eerste kat heette Koetje. Ik was destijds twintig jaar en net op kamers in de Katbladstraat (een paar huizen bij mevr. Katblad vandaan!). Een vriendin van mij had een zwangere kat, en toen het nest geboren was mocht ik er één uitkiezen. Ik koos Koetje omdat hij qua tekening precies op een koe leek en hij had zo’n mooi bol koppetje. Helaas heeft Koetje niet lang bij mij mogen zijn want toen ik op een dag thuis kwam, lag er een briefje in de bus of ik naar het opgeschreven adres kon komen. Het waren de overburen die vertelden dat Koetje was aangereden door brommers. Ze hadden hem in een doosje gelegd zodat ik hem mee kon nemen. Ze vertelden ook dat een aantal jongens op brommers mijn Koetje met opzet achterna hadden gezeten en hadden aangereden. Ongelooflijk!Al met al heeft Koetje een maand bij mij gewoond.
Na dit vreselijke voorval heb ik geen haarfabrieken meer genomen tot vier jaar geleden. Maar mijn Mickey en Moppie zijn oud genoeg om naar buiten te gaan en zij letten gelukkig goed op.
Mijn eerste kat was een superlief dier maar helaas door mijn onwetendheid is hij wel heel erg jong overleden....
Groetjes Jacq.
2 opmerkingen:
Ik kan mij voorstellen dat je na zo'n traumatische ervaring met je eerste kat (deels door jou onwetendheid, maar vooral natuurlijk door die schofterige jongens veroorzaakt), er heel lang over gedaan hebt om het weer aan te durven met katten.
Wat een hufters! Inderdaad ligt het grootste deel van de schuld daar. Ongelovelijk - arme Koetje.
Een reactie posten