Jeroen, de eerste kat van Aafke

Bij ons thuis kregen we onze eerste kat, waarvan ik helaas, helaas, geen foto heb.

Ik was negen en mijn broertjes zeven en drie, toen onze ouders eindelijk toegaven aan ons gezeur om een lief, klein poesje. Mijn broertjes gingen op de stoeprand zitten en vroegen aan alle voorbijgangers of ze misschien een poesje voor ons hadden. Je snapt dat niet iedereen daar "ja" op kon antwoorden. Maar het geduld werd beloond en uiteindelijk was er een meneer die vertelde dat zijn poes net kleintjes had gekregen.
De weken die we moesten wachten tot "ons" poesje groot genoeg was om bij de mama weg te mogen, duurden eeuwenlang... Maar gelukkig mochten we af en toe op kraamvisite komen.

We hadden een heel lief rood katertje uitgekozen. Eenmaal groot genoeg kregen we ruzie over de vraag wie nou het echte baasje was. Ik, als oudste en verstandigste ;-) bepaalde dat het katje van mijn broertjes mocht zijn, maar dat ík dan de naam mocht bedenken.Want ik had een "lievelingsnaam"! De kat kreeg dus de stoere naam Jeroen! En Jeroen groeide uit tot een grote rode kater, de schrik van de buurt en gek op paprikachips. Helaas is hij maar 6 of 7 jaar geworden...
Maar Jeroen is altijd mijn lievelingsnaam gebleven.

Jaaaaren later...
Ik ben de trotse mama van een zoon van één, Arjan, die naar zijn opa is vernoemd. En ik ben zwanger van mijn tweede zoon. Hoe moet die heten? De andere opa heeft een naam die je, in mijn ogen, een kind van deze tijd niet aan kunt doen. Dus zelf een naam verzinnen... En wat is (nog steeds) mijn lievelingsnaam?
Juist ja!
Jeroen!
Dus mijn oudste zoon is vernoemd naar zijn opa en mijn tweede zoon is vernoemd naar een kat....
Tsja, hij is nu 21 en ik vind het nog steeds de mooiste jongensnaam die er bestaat.
(en mijn dochter heet Annemarie, naar haar beide oma's Antje en Maria)

Groetjes, Aafke