Kerstgroet

uit Belgie! Nou Minspin, wij vinden jou erg leuk en lief met zo'n muts op!

En bedankt Carine, voor deze leuke foto!

Project kat in sneeuw.

Er was flink wat sneeuw gevallen in de Haarlemmermeer en de tuin was bedekt door een dikke laag. Onze katten hebben een groot deel van hun leven op een flat gewoond en zijn zodanig niet bekend met het fenomeen sneeuw. Dit was dus een uitgelezen kans voor een eerste kennismaking.

Elrond en Pieper trekken niet zoveel met elkaar op (Elrond zit meestal beneden en Pieper boven), maar als er iets nieuws te ontdekken valt zijn ze vaak toch samen. Pieper is meestal de meest dappere van het tweetal.

Zo ook ditmaal: als eerste waagde Pieper zich in de sneeuw. Eerst leek het leuk, maar toen zakte ze tot haar buik in de sneeuw en was de lol er snel af. Ze rende zo snel terug dat we geen tijd hadden om een foto te maken.

Wel het bewijs dat ze echt buiten geweest is: pootafdrukken in de maagdelijke sneeuw.

Een hele tijd later (nadat de deur weer dicht geweest was, want het werd koud), wilde Elrond ook wel eens kijken. Hij heeft ongeveer 5 minuten voor de open deur staan twijfelen voordat hij naar buiten ging.

Maar toen ging hij ook best ver buiten. Hij maakte een enorme sprong de tuin in. Toen zakte hij de sneeuw in...en even later smolt er vermoedelijk wat sneeuw en kwam dat op zijn pootjes...in elk geval schrok hij plotseling heel erg en sprong een meter recht de lucht in (helaas geen foto). Daarna was hij met de snelheid van het licht weer binnen en zag je hem denken "Waarom hebben ze het buiten ineens zo vervelend gemaakt?". Hij heeft een tijdje boos in een hoekje gezeten...

Gelukkig is Elrond niet zo heel slim en is zijn geheugen beperkt. Een uurtje later lag hij alweer gezellig naast me op de bank en was alles koek en ei.

Ingezonden door Annemieke

Kerstwens redactie LKB

Kerstgroet uit Warmond

Deze prachtige foto ontvingen wij van een kattenfan uit Warmond.

Dank je wel, Ruud!

Igor in de sneeuw

Voor onze nieuwe lezers: Igor is 1 van de heidepoesjes. Hij werd deze zomer met zijn broers en zusjes gedumpt op de hei bij Hilversum, in een mandje achter een boom. Het nestje werd gevonden door een blafbeest dat zijn baasje waarschuwde, en zo werden de kittens net op tijd gered. Ze kwamen in het asiel in Hilversum terecht, en vonden toen een warm mandje bij pleegmoeder Wilma, die kleine (arme verlaten verschoppelingetjes) socialiseert.


Alle poesjes uit dit nest hebben ondertussen een nieuw mandje gekregen, en zo kwam Igor naar Leiden in de Katbladbuurt.


Onder de labels "Heidepoesjes" en "Igor" kunt u meer lezen.


Hierboven ziet u hoe Igor voor het eerst kennismaakt met de sneeuw! Nou, zo te zien vindt hij het allemaal reuze spannend!






Igor is voor de duvel niet bang! Wij zagen hem al eerder op de daken rondsjouwen, maar nu zit hij dus op zijn terras op 1 hoog, en zet moedig zijn pootjes in de sneeuw.





Ja, ga er maar bij liggen! Wel een beetje raar hoor Igor! Of stam je soms af van de verschrikkelijke sneeuwman? Igor heeft in elk geval een lekkere dikke vacht, en kan zo te zien goed tegen de kou. Elders in deze bijlage vindt u foto's van zijn zus Heidi, ook al zo flink en met een dikke vacht, en ook voor niks of niemand bang!


Waanzinnig dat deze poesjes werden gedumpt. Maar daarover waren we het al eens, toch?



Mens Ina bericht ons:

Op de eerste foto lijkt het net of Igor erover denkt een sneeuwbal te gaan maken. Op de tweede loopt hij door de sneeuw en op de derde ligt hij lekker in het witte goedje. Heidi vindt het ook prima in de sneeuw zag ik. Iwan gaat wel naar buiten, hij blijft dan best lang weg, maar hij ligt de meeste tijd in "zijn" stoel boven. Bonya gaat steeds even buiten kijken, maar komt snel terug. Caja en Lot gaan regelmatig naar buiten, maar ze vinden het niet geweldig.

Kerstwens van Lapje

Boez met sterretjes.

Hij is ook een beetje mijn sterretje,
liefs,
peettante.

Verre familie?

Al geruime tijd volg ik met veel plezier jullie verhalen.
En telkens als ik het guitige koppie van Boez zie, zie ik vaag iets bekends.

Wellicht zijn mijn Snork en jouw Boez verre familie van elkaar?

Groetjes
Sandra



Nou Sandra, ze hebben inderdaad wel iets van elkaar weg. Misschien kunnen we het tv-programma "DNA onbekend" inschakelen?

We horen graag meer van jouw Snork! Dus misschien tot mails? Graag!

De redactie.

Het kerstgevoel van Simba, Spicey en Skyler.

De dames hier zijn niet dol op het fototoestel maar ze wilden voor jullie toch een keertje poseren.
De kerstboom wordt redelijk met rust gelaten...af en toe vinden we een minikerstboompje op de kattenkamer.

Spicey

Ja, het kerstdorp is en blijft leuk, zeker als je het leuk vindt om alles een ander plekje te geven.

De sneeuw vinden de dames maar niets, alleen Simba durfde het aan om heel even op het balkon te kijken hoe sneeuw ook al weer aan voelt.

Simba

Skyler



Groetjes Sandra, Simba, Spicey en zusje (van de Boez - red.) Skyler!

Heidi in de sneeuw

Heidi vindt de sneeuw erg leuk. Echt een zus van Igor, heh?






Ja, het kleeft wel aan je pootjes! En je vacht zit ook helemaal onder!




Even graven dan maar?

Ja, Heidi vermaakt zich prima!

Dank je voor de foto's, Ute!

Gelezen op de site van "Kat uit de Gracht"

Op de site van "Kat uit de Gracht" staat het volgende stukje over Bolle Wangen te lezen:

Kat uit de Gracht: Mogelijke oorzaken voor verdrinkingen
Er zijn verschillende oorzaken te bedenken voor tewatergerakingen en de daaropvolgende verdrinkingen van katten in de (Leidse) grachten.
Hieronder volgt een opsomming, daarna wordt per item uitleg gegeven en daaronder worden enkele oplossingen aangedragen om de oorzaak van het tewater raken te voorkómen.
Heeft u aanvullingen op deze pagina? We zijn erg benieuwd!
Mail ons: katuitdegracht@gmail.com

Enkele oorzaken van tewater gerakingen

1) een kattenmepper (dier)
2) een kattenmepper (mens)
3) verandering van omgeving
4) schrik
5) ziekte en/of ouderdom
6) en wat nu? U bent uw kat 'kwijt'



1) Een kattenmepper in de Havenwijk?

De foto's van Bolle Wangen zijn genomen door de redactie van het Leidsch Katblad,
welbedankt dat ik ze ter illustratie mag gebruiken!

Volgens ooggetuigen is het goed mogelijk dat de 'kattenmepper' van de Oranjegracht e.o. de kater 'Bolle Wangen' is. Veel bewoners zien (en horen!) deze territoriale zwerfkater namelijk al jarenlang vechten met jonge katten in de wijk. Beide dieren lopen hierbij verwondingen op, maar Bolle Wangen stopt niet totdat hij de winnaar is, of totdat hij door mensen verdreven wordt, die zich irriteren aan het geschreeuw en gekrijs.
Een onderdeel van zijn strategie om heer en meester in de wijk te blijven, is het opjagen en uiteindelijk in het water jagen van de jongere dieren die zijn dominante positie niet accepteren (dit is meerdere keren waargenomen).
Na overleg met de Dierenbescherming is besloten dat één manier om het aantal te verdrinkingen te verminderen kan zijn, door Bolle Wangen te vangen en te laten castreren. Omdat hij niet wordt verzorgd (denken wij), zal hij niet ingeent zijn en wellicht heeft hij katten-aids, een ziekte die hij te vechten en door het paren met poezen doorgeeft. Hij bevrucht namelijk -als hoogste in de rangorde- alle krolse poezen die hij tijdens zijn rondes tegenkomt! Ook om deze redenen willen we hem graag een keer door een dierenarts laten onderzoeken.

Een ander vast onderdeel van het bewaken van zijn territorium (naast het 'loeien' en vechten),
is het sproeien tegen alles wat besproeid kan worden.
Dat stinkt verschrikkelijk, zoals u wel weet! Fietstassen, voordeuren, plantenbakken etc, alles krijgt een geurvlag.

Mogelijke oplossingen: vangen, inenten en castreren
Er is diverse keren geprobeerd hem te vangen, maar hij is slim! Al zijn jaren op straat hebben hem tot een geduchte vechtersbaas en achterdochtig schuw dier gemaakt.
Er is een beloning van 50 euro uitgeloofd voor de persoon die Bolle Wangen op een werkdag (maandag t/m vrijdag) op een diervriendelijke manier kan vangen en in een katten-transportkoffer kan stoppen. Let wel op: hij zal van zich afbijten en krabben!
Mail zodra u hem gevangen heeft naar katuitdegracht@gmail.com
En spreek een bericht in op 071-5141287 (antwoordapparaat).
Zodra hij bij u wordt opgehaald, krijgt u uw beloning en gaat hij naar een dierenarts die samenwerkt met de Dierenbescherming. Daar wordt zijn bloed gecontroleerd op FIV (katten-aids) en Feline Leukemie, en hij zal worden ingeent, ontwormd en gecastreerd. Zodra hij weer op de been is wordt hij weer uitgezet in de wijk.
Hopelijk zullen zijn driften dan bekoeld zijn, waardoor wij minder dode katten uit de grachten hoeven te vissen.
Heeft u Bolle Wangen op een werkdag diervriendelijk weten te vangen? Of weet u een methode om hem in een kelderbox of schuur op te sluiten? Mail ons!
De dierenarts kan Bolle Wangen alleen doordeweeks helpen, houd dat in gedachten. Wij willen hem niet onnodig een nacht of zelfs een weekend 'gevangen' houden! Vang hem daarom het liefst maandag t/m vrijdag vóór het middaguur.

U ziet de littekens van de gevechten op zijn neus, en die kale plek bij zijn staart ziet er ook niet gezond uit - mede daarom willen we hem graag door een dierenarts laten onderzoeken (foto: zomer 2009, LeidschKatblad. Hij ziet er in november 2009 beter uit dan in de zomer [red.])


Voor de rest van het artikel zie:
http://www.verkademeisje.nl/kat-uit-de-gracht-categorie/oorzaken.html

Kerstgroetje

Of ik het leuk vind, op een kerstfoto komen, bah, je staat toch voor joker!
Nou ja, kerstgroetje voor de katblad redactie? Oké dan, bij deze.

Mumu uit Laren

Nieuwe poesjes in de Alpujarras

Onze vriendin die in Spanje (Alpujarras) woont, heeft nadat zij enkele dagen bij de redactie van het LKB had gelogeerd, in Spanje twee jonge poesjes opgehaald om bij haar te komen wonen.

Vriendin Judith heeft reeds twee blafbeesten, had ook al eerder haarfabrieken maar zat al enige tijd zonder dus vandaar. Ze schreef ons het volgende.



"De 'samenleving' komt langzaam op gang. Honden vrij, katten opgesloten, katten vrij en de honden aan de ketting.
De rooie poes spuugt en blaast en de andere is helemaal NIET bang. Voorlopig heten ze Safi ( =de rooie omdat ze (nog) saffierblauwe ogen heeft) en Raya (streepje). Ze wonen 's nachts nog binnen bij mij op de slaapkamer, en overdag buiten in het oude kippenhok, waar de honden ze niet kunnen bereiken, maar ik zag vandaag dat ze al een ontsnappingroute hebben gevonden; ze zaten op het dak en op het muurtje naar de buurvrouw. Gelukkig kunnen de honden niet zo hoog komen en moet 't verder op hoop van zegen....."





Safi in de olijfboom

Raya idem.

Wel, wij hopen dat vriendin Judith ons Sinterklaasgedicht nog eens overleest, waarin wij duidelijk gesteld hadden dat haarfabrieken binnen in huis moeten mogen zijn en wonen, en blafbeesten daar alleen mogen komen als ze zich gedragen. En niet andersom dus...

Wij wensen Judith verder heel veel plezier toe met Safi en Raya..., en de poezen wensen wij natuurlijk heel veel sterkte toe.

O, de blafbeesten ook dan maar een bescheiden groet van ons....

Vreemd verschijnsel

Weet u dat het binnenkort Kerst is? Ja dat schijnt zo te zijn. En nu heeft mijn mens een raar rond glimmend ding opgehangen. Ik ben er maar even onder gaan zitten, maar wat het doel is van deze bal begrijp ik niet helemaal. Het ruikt ook nergens naar.





Eetbaar is het ook al niet en het is lelijk, en wel zo ontzettend lelijk dat je het eigenlijk niet wilt weten. En het allerergste is dat ik er ook niet mee mag spelen, maar wat denkt u nu zelf?Misschien dat ik ga proberen er tegen aan te meppen als ze slaapt.

En nu vroeg ik me af waarom mensen van die ronde dingen ophangen. Je zou denken dat het voor ons poezen is om ermee aan de haal te gaan, maar mijn mens zegt dat dit niet de bedoeling is. En nu wilde ik vragen waarom u als mens van die lelijke glimmende ronde dingen in huis haalt als je er verder toch niets mee doet. Als het nu nog om te eten was, ja dan zou ik er iets van begrijpen.




Ik hoop dat u mij kunt uitleggen wat dit nu voor vreemd verschijnsel in huis is.. Ja ja, ik weet dat u ze ook heeft. U bent toch maar een vreemd wezen om het zomaar uit te drukken; oh ja, nu vergat ik te zeggen dat hij ook nog licht geeft 's avonds.

Verder hartelijke groet van heer Bommel enneh, wanneer komt mijn column nu in uw krant?

Voor de kachel.

Lapje en Poema lekker voor de kachel. Ja, wat moet je anders als het koud is?

Kerstkaart 'Kat uit de Gracht'.

Welbedankt voor je interesse en steun voor ons wijkinitiatief het afgelopen jaar.

Voor volgend jaar zitten we alweer boordevol nieuwe plannen om nóg meer successen te boeken
– en om van onze fouten te leren, uiteraard!
Houd voor nieuwtjes onze website in de gaten: www.verkademeisje.nl en klik door naar ‘Kat uit de Gracht’.
Veel groeten,
Aaf Verkade
Contactpersoon Kat uit de Gracht
Kijfgracht 12
2312 RZ Leiden, NL
a.jverkade@hetnet.nl

Meer informatie:
De vrijwilligers van Kat uit de Gracht hangen sinds mei 2009 ‘kattenklimtouwen’ op in Leiden.
De walkanten zijn namelijk te hoog voor te water geraakte katten om er zelf weer uit te klimmen. Hierdoor zijn er al veel baasjes hun kat verloren. De klimtouwen bieden katten een ontsnappingsroute.
In de zomer van 2009 hebben al twee katten zich op deze manier gered van de verdrinkingsdood! Toch is het systeem nog niet 100 % ‘waterproof’. Daarom gaan we in 2010 dóór met het verder ontwikkelen van dit project, zoals de lancering van een digitaal meldformulier voor verdronken katten. Door deze centrale registratie kunnen kattenklimtouwen snel op gevaarlijke plekken worden gemonteerd.
Dit wijkinitiatief is mede mogelijk gemaakt door de Dierenbescherming afdeling Rijnland, de Gemeente Leiden, het Hoogheemraadschap van Rijnland en wordt ondersteund door Dierenmeldpunt de Provincie, de Dierenambulance Leiden e.o. en de Partij voor de Dieren.

Feel good verhaal

Maandag 14 december ging ik met alle drie de katten naar de dierenarts. Zoals altijd in deze tijd van het jaar. Voor de APK, de Algemene Poezen Keuring.

Bij mijn dierenarts werkte ooit een Belgische veearts. Deze had dienst toen ik met alledrie binnenkwam. Hij vroeg me: "Wat is er aan de hand ?". "Niets", zei ik, "doorsmeren en olieverversen". Hij keek me aan alsof hij water zag branden. "Hoe bedoelt u dat, meneer ?" was zijn stamelende antwoord. Dat had ik nog nooit eerder meegemaakt, een Belg zonder gevoel voor humor - ik ben zelf kwart Vlaming!
Ik heb het helemaal moeten uitleggen: "Ik kom voor de jaarlijkse nies- dan wel kattenziekteprik, kijk maar in de computer".

Maar afgelopen maandag was ik met alledrie weer present en de dienstdoende dierenarts kent mij en de katten ondertussen. Hij vraagt aan de assistente wat er moet gebeuren bij dit routineonderhoud, een prik en ontwormen, maar verder hebben we het nooit over de poezen zelf. Toevallig ging een van de assistentes uit nieuwsgierigheid wat vragen over het eerste slachtoffer, Ceesje. Ze wou weten hoe oud ze was, beter gezegd of het jaartal in haar poezenpaspoort correct was. Ik moest even nadenken en antwoordde: "Ze is van 1994 of '95, dus is ze 15 of 14" (ze is dus 15). De Dierenarts liet bijna zijn spuit vallen. "Wat", riep ie uit, "is zij als 15 !? Wat ziet ze er dan ongelooflijk goed uit".
Het maakte me heel erg blij. En als ik de foto's bekijk van Japekoppie en mevrouw Troy (ik meen het serieus), zien zij er net zo goed uit als Ceesje. Mevrouw Troy is tenslotte net zo oud!

Hans.

Klap voor m'n kop...

Snuitje:
Okee, okee !!!
Kerstfoto's dus...of foto's van katten die kerstdingen controleren...

Als je maar wel weet dat ik hierna bijna een klap voor mijn kop kreeg om me bij de vlam weg te jagen voor ik mijn neus brandde, hè?

Kerststukje...

Faffie:
Wij doen niet zo aan kerst...

Heel soms hebben we wel eens een kerststukje.

Of een mislukt kerststukje.

Afhankelijk van het weer hebben we wel eens een kerstversiering in de tuin.

Of van die kerstverlichting die dan de rest van het jaar blijft liggen.

En dit was onze boom vorig jaar.

Dus dat was het wel zo'n beetje. Maar ja, ik wilde toch graag in de kerstbijlage komen, dus vandaar dit kerststukje...

Vuurwerkbestendig

Vuurwerk
Mijn lapjespoes, Lapje geheten (zoals oplettende lezers van het Katblad al weten), is een vreemde poes. Ik kreeg haar via de scheiding van kennissen van me. Maar ze kwam oorspronkelijk uit het asiel, en in haar paspoort zit een briefje dat ze naar het asiel terug moet worden gebracht bij dergelijke gebeurtenissen. Ik zag dit pas toen ik een jaar later met haar naar de dierenarts ging voor de APK – de Algemene Poezen Keuring. Ik heb er ook nooit ruchtbaarheid aan gegeven, want ze was een geschenk uit de hemel; ik moet er niet aan denken dat ik haar weer zou moeten afstaan! Maar ik was heel wel erg benieuwd naar haar leven als kitten, en ik heb jaren later in het asiel gevraagd of er nog gegevens van haar bewaard waren, zoals je die leest in het blad van het asiel: "kan niet bij kinderen", "kan niet met andere katten" etc. Helaas worden die gegevens niet lang bewaard; men wist het niet meer. Jammer, vooral ook omdat ik heel benieuwd ben over het volgende, want dat moet ze als kitten geleerd hebben.
Katten haten vuurwerk. Dat is algemeen bekend. Het is de enige nacht in het jaar dat mijn andere katten Ceesje en Poema elkaars gezelschap ter bescherming (onder de bank) opzoeken. Zo erg is dat nu ook weer niet, ze liggen daar en sluiten zich af, in paniek raken doen ze gelukkig niet.
Er wordt ieder jaar in mijn straatje voor een kapitaal de lucht ingeschoten. Ikzelf koop nooit vuurwerk, dat doen de buren wel voor me, zoals ik dat ieder jaar vertel tegen vrienden en kennissen. Maar ik blijf wel thuis, voor de katten. Mijn broer, die een paar straten verder woont, komt bij mij Oud-en-Nieuw vieren, omdat ikzelf door de katten niet wegkan.
Hoewel? Alle katten bang voor vuurwerk?!
Lapje is om te beginnen om de dooie donder niet doof.
In het onvolprezen boek ‘de aaibaarheidsfactor’ van onze Leidse kattenfreak Rudy Kousbroek staat een consumententest ‘huiskatten’. Kousbroek heeft katten getest in de prijsklasse van "gratis" tot "geld toe". Een van de testen is het reageren op het openen van een koelkastdeur binnen gehoorsafstand.
Hieruit blijkt dat Lapje inderdaad in de verste verte niet doof is, ze scoort het hoogste! Dus heeft ze heel goede oren.
Tegen vijf uur in de middag op oudejaarsdag vergrendel ik het kattenluikje. Omdat er veel kleine kinderen in de straat wonen wordt er voor het slapen gaan - in het begin van de avond - al ruim vuurwerk afgestoken. Het is een prettig gevoel dat de poezen dan al binnen zijn.
Maar eigenlijk is het vergrendelen niet nodig. Ze zijn al binnen en maken geen aanstalten om naar buiten te gaan. Alleen als het twaalf uur slaat, trekken Poema en Ceesje zich terug onder bank.
Maar Lapje niet. Die wandelt op haar gemak naar de voorkamer en gaat in de vensterbank zitten. Naar het vuurwerk kijken en luisteren!. Als ik naar buiten ga om mijn buren een goed Nieuwjaar te wensen, moet ik de deur naar de gang goed dichtdoen. Niet om te voorkomen dat Lapje in paniek wegvlucht, nee, om te voorkomen dat ze gezellig op straat mee gaat kijken en luisteren naar het vuurwerk. Ze vindt het prachtig!
Katten. . . .
Ik zal ze nooit begrijpen.
Ps: leest Rudy Kousbroek het Katblad eigenlijk?

Ballenbak voor de Boez

Vorig jaar vierden wij op bescheiden wijze Sinterklaasavond, en maakten een mooie ballenbak voor de (toen nog kleine) Boezelmans. Ach, wat was hij nog blij met simpele dingen....





Ondertussen hebben wij weer een grote doos neergezet waar de Boez van nu misschien net in past, en zullen deze doos morgen wederom vullen met propjes cadeaupapier, zijn duivenveren en misschien zelfs een paar muisjes! Dat wordt dikke pret! Wij hopen dat u ook een prettige avond zult hebben; u ziet, daar is echt niet veel voor nodig!

Nog geen kattenmoord op Texel!

Omdat wij wilden weten hoe het op Texel (met de plannen van Staatsbosbeheer etc.) gesteld is, vroegen wij Linda Bakker (zie vorige berichten over de kattenmoord op Texel) naar het laatste nieuws. Onderstaand bericht kregen wij terug in onze mailbox.



Bericht van Linda.



Toevallig werd ik net vanochtend gebeld door het Dierenasiel; de afspraak met het dierenasiel is gemaakt dat alle gevangen katten nu daar heen gaan.
De katten die nog jong en gezond zijn en wat oudere die nog "goed" zijn, gaan naar een opvang aan de overkant (waar weet ik nog niet precies, er schijnt nu bij Heerhugowaard iets te zijn voor niet plaatsbare katten).
De Gemeente gaat de kosten betalen, samen met de Dierenbescherming.
Oude en zieke katten worden bij de dierenarts gebracht om in te slapen, helaas.
Dus SBB/NP gaan nu vangkooien zetten om katten te vangen uit hun gebied en naar het asiel brengen. Helaas is dit alles een doekje voor het bloeden; als je oudere, dominante katten uit hun gebied vangt, blijven er nieuwe komen.
Maar dat begrijpen ze niet bij de Gemeente, SBB en NP.
Maar voorlopig moet het dan maar zo, het is teminste iets.

.................................



Ik heb het nog even gecheckt, maar de katten die nog herplaatst zouden kunnen worden, gaan naar diverse asiels over Nederland verspreid, de niet herplaatsbare (die dus te wild zijn) gaan naar een gebied in de buurt van IJmuiden. Daar worden ze losgelaten nadat ze geholpen zijn.
De overeenkomst van SBB/NP met de Dierenbescherming is nog niet officieel, de Dierenbescherming wil een schriftelijke overeenkomst waar de SBB/NP en Gemeente Texel zich aan hebben te houden...



Groeten,

Linda Bakker.



Wel, wij zijn in ieder geval blij dat er nog niet "gemoord" wordt, en blijven uiteraard heel hard duimen voor de Texelse haarfabrieken! Dank je wel Linda, voor dit laatste nieuws!

Het kattencafé.

Reportage vanuit het buitenland

Tijdens onze vakantie in Japan zijn wij (Annemieke en haar man) in Osaka op bezoek geweest bij een kattencafe. Omdat de meeste Japanse steden nogal dichtbevolkt zijn, de grond duur is en de huizen (dus) erg klein, kunnen veel mensen geen huisdieren nemen. Om toch aan je dagelijkse portie aai te komen, kun je dan naar een kattencafe - een plek waar 20-30 katten wonen! (Ik dacht eerst ook dat het een plek was voor katten om drinken te kopen en gezellig wat te praten, maar dat is dus niet zo).

Met behulp van de receptie in ons Hotel hadden we ontdekt wat het adres was (we hadden alleen de Japanse tekens en daar konden we natuurlijk niet zo heel veel mee). Het was vlakbij een metrostation en toen we rond liepen op zoek naar het kattencafe, zagen we deze twee borden en wisten we dat we op de plaats van bestemming waren.

Zoals vaker in Japan moesten de schoenen bij de ingang uit, moesten de handen worden gesteriliseerd en daarna moesten we entree betalen (voor een verblijf van een uur - inclusief thee met cake en het aaien van en spelen met alle aanwezige katten). Al bij de ingang zagen we twee katten die kwamen kijken wie er nu weer op bezoek kwamen (maar toen waren we bezig met onze schoenen en konden we dus geen foto's maken).

De ruimte bestond uit twee kamers die waren voorzien van kattenhangmatten, kattenklimpalen, kattenbomen etc. Ook stonden er talloze kartonnen dozen (ook Japanse katten houden daar kennelijk van!) en hingen er speeltjes. En er waren natuurlijk hééél veel katten. Over iedere kat hing een verhaaltje aan de muur (in het Japans, dus de inhoud moet ik u helaas schuldig blijven).

Er bestond ook de mogelijkheid een stukje vis te kopen en aan de katten te voeren. Daar wij geen Japans spreken, lukte het ons niet om zelf vis te kopen, maar we konden wel zien hoe een andere bezoeker vis uitdeelde aan de katten. (Dit was trouwens DE manier om de katten te lokken, zoals duidelijk is uit de foto - de katten vonden ons best interessant voor de vis uit het zakje werd gehaald, daarna niet meer...).

Bracht ik u een paar maanden terug nog nieuws over onze eigen Elrond die met een helium vogelballon speelde - de Japanse katten verkiezen uiteraard een helium vis (net als de Japanse mensen zeg maar, die eten ook liever vis dan kip). Dit was trouwens de jongste bewoner van het cafe, nog lekker speels en heel lief.

Verder hebben we nog wat foto's van po(e)serende katten. Uiteraard hebben we nog veel meer foto's, maar het merendeel is niet goed gelukt - wanneer je een foto neemt van meer dan 4 katten is de kans dat ze allemaal stil zitten wel heel erg klein.

Dit vond ik een heel mooie kat. Hij/zij (we hebben deze kat maar een uurtje gezien, dus we werden niet zo vertrouwd dat we het geslacht konden bepalen) lijkt een beetje op Vlinder vond ik (misschien verre familie?). In tegenstelling tot vrijwel alle andere katten, bleef deze wel stil zitten. De kat was ook superaanhankelijk en heel lief.

Dit was een langharig exemplaar dat vooral bezig was met mooi zijn.

Volgens mij was dit "de baas" (zeg maar de Storm van het kattencafe) - hij/zij zat op zijn/haar troon de boel te overzien.

Niet alle katten waren wakker natuurlijk - sommige lagen te slapen verspreid over verschillende plekken (meestal bij voorkeur onder een bank, zodat we geen foto's konden maken).

Zoals gezegd: ook Japanse katten liggen graag in een doos.

Deze kat was een beetje sikkeneurig...maar misschien kwam dat door de gezichtsuitdrukking.

Deze witte versie van Storm kwamen we ook nog tegen. Ik weet niet of het korte staartje bij het ras hoort of dat de staart om andere redenen geamputeerd is (we zagen echter heel veel staartloze katten in Japan - zowel in het cafe als daarbuiten -, dus ik vermoed dat het iets met het ras te maken heeft - hopelijk wordt het niet gedaan omdat het "mode" is, dat zou natuurlijk afschuwelijk zijn). Misschien kan Storm overwegen te emigreren naar Japan - hij zou niet opvallen in elk geval daar met zijn staartloze gedaante.
Zeker weten doen we het niet (vanwege de taalbarriere), maar we hadden het idee dat de meeste katten uit het kattencafe oorspronkelijk uit een asiel kwamen. Degenen die onderaan de rij met introbriefjes hingen hadden namelijk wat verwondingen in meer of mindere staat van genezing en uit de "introductie" briefjes van de verschillende katten zagen we maar bij twee een kittenfoto.
Hoe dan ook: de katten werden goed verzorgd, kregen ruim voldoende aandacht en tijdens het uur dat we er waren hebben we geeneen kattenruzie gezien (zelfs niet toen de vis werd uitgedeeld!). Ook was er continue toezicht vanuit het cafe op de bezoekers.

Voor ons was het halverwege onze vakantie een goede manier om weer even in de nabijheid van katten te zijn (onze eigen haarfabrieken waren ondergebracht bij familie), maar we kunnen ons goed voorstellen dat dit vooral een uitkomst is voor mensen die geen kat kunnen nemen. Het Japanse kattengrit is trouwens ook supergoed! De kattenbak was netjes weggewerkt in een kastje, waar af en toe een kat in/uit ging - met zoveel katten zou je verwachten dat de hele boel zou stinken naar een grote kattenbak, maar dat was dus niet het geval!

Als iemand ooit naar Osaka gaat en ook naar het kattencafé wil: wij weten nu waar het zit en zijn uiteraard bereid instructies te geven.
(zie ook http://blogs.catster.com/the-cats-meow-a-cat-and-kitten-blog/heavy-petting-at-a-cat-cafe/2009/09/12/ voor een verslag in het Engels van een andere kattenliefhebster)