Ramptoerisme?

Pippi ving vandaag haar eerste muis (in de garage). Ze liet hem af en toe even los, maar naderden we te dicht dan pakte ze hem weer.

Ik maakte tussendoor ook foto's terwijl mijn echtgenoot probeerde te naderen. Die is er niet handig in. Helaas was mijn zoon er niet, die had die muizen vroeger bij mijn vorige poezen altijd zo te pakken en dan heel.

Toch heb ik hem uiteindelijk te pakken gekregen, in een hokje gedaan en later in de Leidse hout losgelaten. Helaas was hij of zij niet geheel ongeschonden uit de strijd gekomen.
 

 

Truus

Demas weer terug en ander droevig nieuws...

Niet alle 'plaatsingen' van asielkatten verlopen zo voorspoedig als in onderstaand verhaal over Romeo: Demas is afgelopen week door zijn heel verdrietige baasjes teruggebracht naar het asiel. In zijn nieuwe huis woont namelijk nog een andere kat en die reageerde zo heftig op hem dat het beter was voor Demas' veiligheid en gezondheid om in het asiel te wachten op een geschiktere plek. Door alle stress was hij ook weer begonnen zichzelf kaal te likken.

Nog meer droevig nieuws: het cypertje in adoptiehok 5 in de ziekenboeg dat zo onder de klitten en snot zat moest afgelopen week helaas ingeslapen worden. Het lukte hem niet om te eten, er was behalve de zeer ernstige niesziekte ook iets met zijn bekje of tong aan de hand.

Katja

Update Rome(r)o

Romero is inmiddels drie weken bij ons. Wij hebben hem omgedoopt naar Romeo. Uit de omschrijving van Romeo konden wij opmaken dat hij niet echt hield van aangehaald worden en al helemaal niet van opgepakt worden. Het zou een echte buitenkat zijn.

Nou niets bleek minder waar te zijn. Romeo loopt als hij de kans krijgt de hele dag achter ons aan. Geeft iedereen die hij ziet kopjes en laat zich makkelijk oppakken.

 

Hij zit vooral graag voor het computerbeeldscherm, wat niet zo heel erg handig is.

Toen we hem net gehaald hadden had hij zo´n erge honger dat hij zijn bakje brokjes naar binnen schrokte. Dat ging zo raar dat we dachten dat er misschien iets mis was met zijn kaak en/of gebit. Maar bij de volgende voerbeurt bleek hij wel gewoon te eten. Hij had gewoon honger!

Hij had meteen door wat zijn kamer was en lag al snel in zijn mandje te slapen. De honden vindt hij nog wel eng en daar blaast en gromt hij dan ook naar.

 

 

 

Sinds gisteren zit het kattenluik niet meer op slot. Hij heeft toen ook een tijd buiten gezeten, maar zoekt ons toch vooral op. Hij komt netjes als we hem roepen. Vandaag is hij buiten geweest om zijn behoefte te doen, maar verder toont hij geen interesse, waarschijnlijk vanwege de regen.

 

 

 

 

Jagen kan hij in ieder geval goed. Gisteren vloog er een vogeltje naar binnen en helaas had hij dit in 2 sprongen te pakken. Gelukkig heeft hij nog geen interesse in de kippen getoond.

Al met al is Romeo een hele lieve kat, die graag aandacht wil. Hij hoeft niet op schoot, maar is wel graag dicht bij je. En het is een grote vreetzak. Als je wat lekkers voor hem pakt klimt hij zo ongeveer via je been omhoog. Hij is heel nieuwsgierig en totaal niet bang van vreemde mensen, dingen of geluiden.

Wij zijn erg blij met hem!

Groeten Bianca en David

Demas heeft een nieuw huis

Afgelopen week heeft Demas na twee maanden asiel een nieuw thuis gekregen. Hij is verhuisd naar een gezin dat weer plek in hun huishouden had voor een kat, nadat hun vorige asielkat was overleden. Ze zochten een kat die wel van aanhalen en aandacht hield, en aan hun huis grenst ook nog eens een flink stuk land zodat de kat lekker de ruimte zou hebben om rond te struinen. Dat was dus geknipt voor Demas. Wat zal hij het er naar zijn zin krijgen!
Eén van de asielmedewerksters kon zich nog hun vorige kat herinneren, jaren geleden bij hen geplaatst: een ex-zwerver met van die dikke wangen, die zou goed op zijn plek zijn in een huis met een groot weiland er naast, zodat hij lekker de hort op kon gaan....kat bleek de drempel niet meer over te willen en heeft de rest van zijn leven als binnenkat geleefd.

In hok nummer 5 in de ziekenboeg (waar Demas in maart zat) zit nu een cyperse kat die echt verschrikkelijk de niesziekte heeft. Het snot loopt echt langs zijn bekje, en daarnaast zit hij ook nog eens ontzettend onder de klitten. Hij is daarom KV genoemd (klik maar op de link om te kijken wat dat betekent). Hopelijk een volgende keer een foto van deze zielepoot...

Katja

Pippi en Pluis ontsnapt...

Zaterdag sliepen we uit en dat duurde voor Pippi en Pluis wat lang. We hoorden gedram tegen de louvredeuren van de keukendeur, maar het werd ook weer stil. Gelukkig???

Na een half uur waren we beneden en tot onze verrassing geen poezen in de keuken. De obstakels (volle fietstas) voor het kattenluik waren omgegooid (Pluis ontsnapte al eerder) en het luikje was niet meer gesloten maar hing naar buiten.

Het was Pluis (de drammerigste) gelukt het rode knopje van het luikje een paar duwtjes te geven zodanig dat het in de open stand was terecht gekomen.

Na wat gerammel met kattenbrokjes kwam gelukkig al gauw Pippi terug (het meeste op mensen gericht) en later ook Pluisje met de korte poten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wie weet een truc om het openen van het luikje te voorkomen, want ik wil de poezen niet 's nachts buiten hebben. Het zint me helemaal niet zo. Mijn vorige katten is het al die 17 jaar nooit gelukt.

Ze zijn overigens nu elke avond afgepeigerd en dus doodmoe.

Truus

Jazar weer thuis na 3 jaar!

Het begin van 2010 was voor mij verschrikkelijk. Jambo, mijn oude zwarte kater was eind maart vredig op mijn schoot overleden. Ik had hem de vijf maanden daarvoor intensief moeten verzorgen omdat hij niet meer zelfstandig kon eten. Emotioneel zeer intensief, maar zeer de moeite waard. De band die ik met Jambo had, was intens en hij wilde me domweg niet verlaten. Pas aan het einde zag hij in dat het goed was, dat ik niet alleen zou achterblijven en dat hij altijd terug kon komen. Toen konden hij en ik elkaar loslaten.
Gelukkig had ik Jazar nog, eveneens een zwarte kater, maar nog een kitten. Wat was ik blij met hem! Het was nog zo’n speels kitten en heel lief en aanhankelijk.

 

Jazar voordat hij verdween.

Maar het noodlot sloeg toe. Begin mei overleed de oude kater van mijn beste vriend vrij plotseling aan nierfalen. Ik reisde naar mijn vriend toe om bij hem te zijn voor de begrafenis (in de achtertuin). Een nachtje ben ik maar weggeweest en een goede buurvrouw zorgde ondertussen voor Jazar. Toen ik terugkwam, was hij niet thuis. Dat was hij wel vaker niet, lekker ‘s nachts op stap. Maar de volgende ochtend op 5 mei lag hij niet naast me op bed.
Hel.
Posters plakken in de wijk, ‘s nachts rondlopen en met zijn eten rammelen. Alle instanties bellen. Zoeken, zoeken, zoeken. Mijn kleine katertje was verdwenen en we konden hem niet vinden. Alles geprobeerd, niets hielp. Totdat je moet loslaten, anders ga je er zelf aan onderdoor. Dat heb ik ook gedaan, mij gevoel volgend dat hij nog wel leefde en ooit weer bij me terug zou komen. Al was er wel een stuk van mijn hart weg met Jazar.
Gelukkig vond ik die zomer Arthur, het kitten waar de ziel van Jambo weer in kon incarneren. Heerlijk samen op de bank, kroelen en spelen, puur gelukkig zijn.
Later kwamen Rose, Mimi en Momo, elke kat speciaal, elke kat een geweldige toevoeging aan ons gezinnetje. We stelden dat het zo wel genoeg was, geen nieuwe katten in huis, hoewel er altijd een plekje voor Jazar zou zijn.
Drie jaar lang kijk je bij elke zwarte kat die je tegenkomt, is het hem? Drie jaar lang altijd de hoop gehouden. Af en toe bij Amivedi op de site kijken, nog een keer posters plakken. Vertrouwen op het feit dat hij gechipt is. Ooit zal ik een telefoontje krijgen.
Dat gebeurde afgelopen vrijdag 5 april, zomaar, eerst zit je te lunchen en dan gaat de telefoon. Jazar is gevonden, ja, het gaat goed met hem...
De opluchting, het wonder, het is niet te beschrijven, maar dan de domper: hij is bij iemand die hem al anderhalf jaar bij zich heeft. Hij is bij iemand die aan hem gehecht is. Wat nu? We hebben vier katten. Die nacht niet geslapen. We zouden hem zaterdag gaan bekijken, maar nog geen idee of we hem zouden meenemen. Dat je zo blij bent dat hij terug is, maar dat je iemand erg pijn gaat doen als je hem meeneemt. De beslissing is eigenlijk simpel, Jazar hoort bij mij. Gelukkig is degene die hem in huis heeft heel duidelijk, Jazar is van mij en als ik hem terug wil dan kan dat. Zo zou je dat ook met je eigen kat willen.


Jazar weer terug, kennismaking met Mimi.

Jazar ligt bij mij op schoot terwijl ik dit stukje schrijf. Hij leeft even op de slaapkamer, er komt nog enorm veel stress bij hem los, hij is zo lang weggeweest en heeft zoveel beleefd. Hij is ongecastreerd verdwenen in Leiden en gecastreerd aan komen lopen in Rotterdam!
De andere katten maken hem nog onzeker, hoewel ze heel lief en rustig naar hem zijn. We geven hem de tijd, hij gaat al stukje bij beetje vooruit. Mijn hart is weer heel, we hebben nu vijf katten.

 

Nathalie

Mama Guusje en haar kits

Dit lieve grietje is nog een beetje op haar hoede.

Dit manneke, met zijn lekkere bolle snoet, begint al aardig los te komen.

Dit knulletje is lekker nieuwsgierig en is al een paar keer uit de bench geklommen 

Dit grietje kijkt, net als haar cypers/witte zusje nog wat de kat uit de boom.

Dit grietje is de meest brutale van allemaal en is ook al een paar keer uit de bench geklauterd.

Een balletje met belletje is best wel een beetje spannend de eerste keer.

Mama Guusje veilig in haar holletje. Daar zit zij als ik in de kamer ben.

Rechts het holletje waar mama Guusje in zit.

Wilma

Nieuwe bewoners van Wilma's opvang!

Maandagochtend was het dan weer zover. Het eerste telefoontje dit jaar van het asiel.

Dit zijn ook de eerste kittens die zij binnen krijgen dit jaar en omdat mama Guusje nogal bang is krijg ik de primeur.

Mama Guusje bij aankomst in de kattenkamer.

 

En dit is haar vijfling. Aan de gewichten te zien zijn ze rond de drie weken oud.

 Ze zien er heel erg goed en gezond uit, dus Guusje zorgt goed voor ze.

En bang zijn de kleintjes zeker niet. Ze vinden het heerlijk om aandacht te krijgen. 

Wilma

Romero krijgt eindelijk de ruimte

Het heeft even geduurd, maar Romero heeft nu dan toch een voor hem perfect adres gevonden: een boerderij "in the middle of nowhere", midden tussen de weilanden. Hij mag daar lekker muizen vangen, en buiten rondstruinen zoveel hij wil, maar mag ook naar binnen als hij dat fijn vindt. Voorlopig moet hij natuurlijk nog even binnen blijven, om goed aan zijn nieuwe onderkomen te kunnen wennen.

Hij mag vrij rondlopen in de deel, de werkkamer en boven, dus mocht hij ooit aandrang krijgen bij zijn nieuwe mensen op bed te willen slapen, dan is dat geen probleem, dat deed hun vorige kat ook (lees onderstaande reactie van één van zijn nieuwe mensen!!!). In het 'leefgedeelte' van de boerderij wonen twee enorme lobbessen van honden, maar die zijn katten gewend. En Romero zal tijdens zijn zwerversbestaan wel geleerd hebben honden te ontwijken als hij daar niet van gediend is.

Romero's nieuwe mensen hadden hem op internet zien staan en hij stond bovenaan hun lijstje van 'te bezichtigen' katten, toen ze eind vorige week een kat kwamen uitzoeken.

De foto's bij dit stukje zijn van vorig jaar augustus/september in mijn tuin (door het raam genomen).

 

Nog ander kort nieuws uit het asiel: Demas zijn tanden zijn eindelijk getrokken. Hij heeft er niet veel meer over, want zijn gebit bleek er nog erger aan toe dan men in eerste instantie had gedacht. Hij zit nu niet meer in de ziekenboeg, maar in één van de kattenhallen en hij vindt het heerlijk om lekker los te lopen en te klimmen op de krabpalen. Het is ook een echte knuffelaar.

Myla zit weer in 'Katblad-hok' nr 14.

 

Katja

 

Fraai standbeeld in de tuin

Vanmiddag toen ik thuiskwam van een ochtendje vogels kijken vond ik dit standbeeld in de tuin. Zodra ik de deur wilde openen, kwam het plots tot leven en sprong de tuin uit! Ik heb de indruk dat het een vriendje van Poema is.

Hans

Tweede paasdag van Pippi en Pluis

1 april: Vandaag de poezen weer voor het eerst na de sterilisatie naar buiten gelaten.

Ze waren eerst heel voorzichtig, maar dat was snel over.

 

Pippi heeft iets met water en viste er planten uit waar ze mee ging lopen.Dat doet ze ook met bijvoorbeeld sperziebonen uit een emmer of planten uit het aquarium. Ze klom ook op de schutting en sprong naar de garage van de buren.

 

Pluis kijkt naar vogels. Ze klimt minder.

 

Verder struinden ze rond.

Ze zijn nog steeds erg verschillend van karakter, maar wel beide knuffelkatten, waarmee je alles kan doen zonder dat ze krabben of bijten.

3 april: Op dit moment is er iemand laminaat aan het leggen boven, dus deed ik ze naar buiten.

Pippi vindt het heerlijk, ook zonder ons erbij.

Pluis vindt het te eng met die wind ook. Ze vond de weg naar binnen via het kattenluik en via de kamerdeur en is al weer binnen. Pippi maakt zich uit de voeten als ik haar nader. Ze springt zo op de garage vanaf beneden. Dat kan Pluis niet in één keer, wel via de schutting.

Binnen is Pluis de baas met spelletjes.Ze is altijd sneller.

Kortom, we genieten nog elke dag. Nu wel spannend als ze buiten zijn.

 

Truus

Wulk ziet ze vliegen

Wat zie ik daar voor kriebelbeestje?

Of kwam het nou daarboven vandaan? (niet dus, het was een zilvervisje en daarna zag hij ze vliegen-een duif dus)

 En dan slapen...lekker warm met mijn grote vriend.

Ingestuurd door Saskia