Verrassing dus... Terwijl ik vorige week zaterdag een emmer liet vol lopen met warm water om de hokken van quarantaine C in het asiel te gaan uitboenen, stond ik zo eens te kijken wie die die week binnengekomen ongecastreerde kater was, van wie de stank mij tegemoet was gekomen zodra ik de deur had opengedaan.
Vanuit hokje C4 (op ooghoogte) zat mij een enorme kater aan te staren met flinke wangen. Marlies (de kattenverzorgster) had me al verteld dat dit een kater was die heel graag uit zijn hokje wilde en als hij los liep eigenlijk niet zo geinteresseerd was in aaien, maar vooral in de deur, waar hij namelijk heel graag door 'naar buiten' wilde. De kat keek me vanuit z'n hokje heel doordringend aan en ineens begon het me te dagen dat ik hem al kende. Hij leek namelijk precies op de 'zwerfkater' die regelmatig bij mij in de tuin loopt. Maar ja, er zijn natuurlijk heel veel katten met zo'n leuk wit snuitje, en de combinatie met stevige wangen zal ook wel vaker voorkomen. Kortom, toen ik na een 'miscommunicatie' begrepen had dat deze kat uit de duinen afkomstig was, was ik er ondertussen van overtuigd dat hij alleen maar erg léék op de kat uit mijn tuin.
(De foto's bij dit stukje heb ik trouwens pas deze zaterdag gemaakt, dus een week nadat dit verhaal zich afspeelt)
Hij was verschrikkelijk onrustig in zijn hokje en miauwde aan één stuk door. Af en toe deed hij een uitbraakpoging, waarbij hij heftig aan de tralies klauwde en zijn neus ertussendoor probeerde te wringen.
Op een gegeven moment lag hij zelfs op zijn zij te 'rennen' terwijl hij heel kunstig de kattenbak rondjes liet draaien tussen zijn voor- en achterpoten. 't Zag er vrij spectaculair uit, maar 't was natuurlijk allemaal erg zielig.
Toen hij aan de beurt was om een schone kattenbak te krijgen, sprong hij ook onmiddellijk op de grond en begon bij de deur heen en weer te lopen en hard te miauwen.
Hij leek me wat slanker dan de zwerver, 't was me bij de zwerver ook nooit zo opgevallen dat ie zo sierlijk er uit kon zien. Maar als ik hem aaide gromde hij wel precies hetzelfde, zo'n hele lange mopperende grauw, die maar door gaat. 
Toen zijn hokje weer schoon was kon ik hem onder protest snel terugzetten.
Hij deed nog een 'uitbraakpoging' maar viel daarna letterlijk 'uitgevloerd' in slaap.
Ik had natuurlijk wel goed bestudeerd hoe precies het zwart om zijn ogen was verdeeld, en hoe het wit assymetrisch in een puntje uitliep enzo. Dus toen ik thuis kwam pakte ik meteen de foto's erbij die ik de afgelopen maanden van de zwerver heb gemaakt en ik vond onder andere deze:
 |
| Deze foto is van december 2012 en blijkbaar is de kater de afgelopen maanden alweer een stuk afgevallen |
Wie er behalve ik, ook erg blij zijn dat Romero (zoals hij nu heet in het asiel) straks een nieuw adres gaat krijgen, zijn mijn buurvrouw en Mimi haar kat. Romero was de laatste weken namelijk herhaaldelijk door Mimi's kattenluik naar binnen geglipt en had de hele woonkamer vol gesproeid. En Mimi de kamer uit gejaagd. Vandaar dat het luikje al een week op slot zat en Mimi dientengevolge verplicht binnen moest blijven. Die kan nu dus weer lekker buiten door de sneeuw springen, heerlijk!
Romero zal daar helaas voor hem nog even mee moeten wachten tot hij gecastreerd is. Dan krijgt hij hopelijk snel een nieuw dak boven zijn hoofd met vrije in- en uitloop bij een manege of (kinder-)boerderij.
Toegevoegd op 20 maart 2013: Romero is inmiddels gecastreerd en er wordt even aangekeken of hij toch misschien bij mensen 'thuis' geplaatst kan worden. Zo niet, dan mag hij naar een manege: hij staat inmiddels op de lijst met plaatsbare katten.
Katja
1 opmerking:
Je zou inderdaad zeggen dat hij een huis heeft, gezien zijn weldoorvoede uiterlijk. Zo ging het met Bolle Wangen ook: dan weer mager en vol met vechtwonden (want achter de wijven aan), dan een weer wat molliger en gezonder uiterlijk, zelfs soms netjes geborsteld! Hopelijk wordt deze jongen niet door zijn mensen opgehaald voor hij gecastreerd is!
Een reactie posten