woensdag 28 november 2012

Brandweer is held, oftewel wie loopt daar over het dak?


Dit verhaal begint maandagavond. Rond twaalf uur in het donker op het plein. Heel zielig kattengemiauw. Waar komt dat vandaan? Na even rondkijken is de kat gelokaliseerd. Op een dakkapel van een van de buurhuizen. Gelukkig niet een kat van ons, maar wel heel zielig.
 
Vertrouwend op de klimvaardigheden van de kat zijn we naar binnen gegaan en gaan slapen.
De volgende ochtend zit de kat er echter nog steeds. Alleen is hij/zij hoger geklommen en zit nu op de nok van het dak! Tijd voor actie!
Eerst geprobeerd de kat naar beneden te praten. Bij onze katten heb ik dat vaker gedaan. Na een uurtje bovenop een ladder in een boom, kreeg ik ze meestal wel zover dat ze ver genoeg naar beneden kwamen om ze te kunnen pakken. Dus vol goede moed, ik op een ladder aan de gang. Het is me gelukt om hem 1 meter omlaag te laten komen. Tot de bovenrand van het vlizoraam. Veel gemiauw en een grote plas later (ja, op een gegeven moment krijg je hoge nood), ging hij weer naar de nok van het dak. Hij vond het veel te eng om naar beneden te komen!
 
Daarna de dierenambulance gebeld. Daar kregen we te horen dat katten vanzelf wel naar beneden komen zodra ze honger en dorst krijgen. Nou deze kat liet duidelijk weten dat hij dat veel te eng vond en dat daar weinig kans op bestond. Toch maar eens kijken of de brandweer kon komen. Bart heeft 0900-TUIG gebeld en kreeg daar te horen dat het protocol was dat de brandweer pas na 24 uur in actie komt. Beter, alleen dan zouden ze pas woensdag ochtend komen omdat de 24 uur midden in de nacht afliep. Nog maar eens geprobeerd de kat naar beneden te praten, geen succes.

Gelukkig ging dinsdagmiddag de zon een beetje schijnen. De kat was op de schoorsteen geklommen en daar tussen de pijpen in slaap gevallen.
 
Toen de schemer in begon te vallen begon de kat wel onrustig te worden. Nog een nacht in de kou en het donker op het dak zag hij duidelijk niet zitten. Op de nokken van de daken liep hij heen en weer. Maar de lange schuine daken durfde hij niet af. Ondertussen kwamen de mensen die in de huizen woonden thuis van het werk en begonnen hevig tegen elkaar te klagen, dat die kat nog steeds op het dak zat en hoe erg het wel niet was dat ze dan weer de hele nacht een mauwende kat op het dak zouden hebben....

Maar van een van de buren kregen wij te horen dat hij er gisteren om half vijf ook al op zat. De 24 uur was om! Meteen de brandweer gebeld, ze zouden op de meldkamer even kijken of het mogelijk was om langs te komen en terugbellen. Heel snel kregen we het verlossende telefoontje. Ze hadden nog een andere klus en zouden op de terugweg langskomen! Bart is op de uitkijk gaan staan voor de brandweer, terwijl ik de kat heb uitgelegd wat er ging gebeuren. We hebben de ervaring dat dat wel helpt. Een kat die in paniek voor de brandweer wegvlucht is ook niet de bedoeling.

Niet lang daarna is de brandweer gearriveerd. Ze konden niets garanderen, als de kat over de nok zou weglopen, konden ze hem niet achterna. Dat wisten we wel en we waren al lang blij dat ze het wilden proberen! Dus een brandweerman werd met de ladder omhoog gebracht. Heel voorzichtig en beheerst. De kat begon toch weg te lopen en ging de veilige schoorsteen op. Met het gevaar dat de kat er aan de andere kant zou afspringen, is de brandweer toch verder gegaan. De brandweerman begon zacht tegen de kat te praten en de kat ging kopjes tegen de schoorsteenpijpen te geven. Nog ietsje dichterbij en de veiligheidsbalk van de kuip op de ladder omhoog. Nu kon de brandweerman verder vooroverbuigen. Het was al donker en moeilijk te zien, maar opeens hoorden we de kat luid mauwen en had de brandweerman hem in zijn nekvel. Veilig!

Spinnend liet de kat zich naar beneden vervoeren en Bart kon hem daar overnemen. Na de brandweermannen te hebben bedankt, hebben we de kat even mee naar binnen genomen om te zien of alles goed met hem was. Voor eten en drinken had hij niet zoveel belangstelling. Hij wilde het liefst terug naar zijn mens. We kennen de kat wel, hij komt wel vaker langs in onze tuin, alleen weten we niet van wie hij is. Erop vertrouwend dat hij zelf naar huis kon hebben we hem weer in de tuin gezet. In ieder geval is hij weer met zijn pootjes op de grond. Ik hoop dat hij weer fijn bij zijn mens is gekomen.
 
Nathalie

3 opmerkingen:

Ma Tok zei

Je zou denken dat deze kat studeert voor zwarte piet, alleen heeft hij daarvoor wel de verkeerde kleur.

Bontkont zei

weer een schitterend verhaal over onze soort, Nathalie, daar houd ik van!

katja zei

Wow, wat een spannend verhaal! En toch goed dat de brandweer daarvoor kan en wil komen.
Trouwens, als de brandweer pas na 24 uur mag helpen, is dat misschien iets om in ons achterhoofd te houden bij een volgende keer (eerst even een berekeningetje maken voor dat je belt). Niet dat je natuurlijk al na enkele uren hoeft te bellen, natuurlijk....de meeste katten zullen inderdaad wel zelf naar beneden komen.