Boris in de ziekenboeg

Tweede aflevering in de serie berichten over de logé's in de twee schuilhutten (adoptiehokken) van het asiel die gesponsord worden door Het Leidsch Katblad. Dit keer over Boris in de ziekenboeg.

Allereerst: Boris is niet echt ziek! Hij simuleert een beetje omdat hij alle extra aandacht die hij op deze manier krijgt erg goed kan waarderen...  Nee hoor, dat laatste is zeker waar, maar Boris mankeert echt wel wat: hij hoest en niest namelijk, een lichte vorm van niesziekte, en daarom mag hij niet bij de gezonde katten in de kattenhal.

Maar zoals men kan zien aan zijn welvarende uiterlijk lijdt hij niet echt onder zijn verkoudheid, en hij mag ook gewoon geplaatst worden als er een goed adresje voor hem gevonden wordt.

Momenteel zit Boris als enige in de ziekenboeg. Dit is een piepklein kamertje waar je 'je kont niet kan keren', waarin drie dubbele hokjes boven elkaar staan. Een dubbel hokje kan in noodgevallen met ruimtegebrek met een zogenaamde schuif doormidden worden gedeeld in twee enkele hokjes. Eigenlijk wordt dat bij de ziekenboeghokjes nooit gedaan omdat het kamertje zo klein is dat de linkerhokjes dan niet goed toegankelijk meer zijn voor de verzorgers. 

Dit is de 'schuilhut' van Boris (hok 5 van de ziekenboeg). Momenteel hoeft hij alleen in zijn hok als het kamertje schoongemaakt moet worden. Maar zodra hij weer gezelschap zou krijgen in het hok boven of onder hem, dan moet hij, in ieder geval tijdens de verzorging van die katten, in zijn eigen hokje worden ingesloten.

Het kamertje is nu helemaal voor Boris ingericht, met krabpaaltje, lekkere kleedjes, een heerlijke grote mand (die heeft hij wel nodig), en een kattenbak op de 'begane grond' (zie tweede foto). Boris houdt veel van spelen, al zit hij hier een beetje geirriteerd te kijken naar de muis die ik voor hem door de lucht liet vliegen in de ijdele hoop een actiefoto te kunnen schieten.

Eigenlijk smacht Boris, zoals alle katten natuurlijk, naar een eigen thuis. Een huis waar hij lekker zijn eigen gang kan gaan: achter balletjes aanrennen (op die viekante meter hier valt er niet veel te rennen),  met een hengel spelen,  lekker geaaid worden, op schoot wanneer hij daar zin in heeft enzovoort. Hoe is deze zesjarige kroelkont eigenlijk in het asiel beland?

Zo op het eerste gezicht lijkt het immers een gezellige vrijkous, zoals hij maar kopjes langs je benen blijft geven zodra je zijn kamertje betreedt...  Maar Boris blijkt ook een andere kant te hebben: hij is op 10 april 2012 afgestaan aan het asiel, omdat hij zij mens regelmatig in haar benen hing als zij bijvoorbeeld aan het stofzuigen was. Hier houdt meneer namelijk niet zo van. Hij wil dat de dingen op zijn manier gebeuren en als hij het ergens niet mee eens is dan kan hij uithalen of bijten. Tja, dat is natuurlijk wel een minpuntje... Hij kan daarom ook niet in een huis met kinderen geplaatst worden, ook van honden of andere katten is hij niet gediend.

Maar zeg nou zelf, dit heerlijke bekkie is toch eigenlijk niet te weerstaan. Zolang je een beetje rekening houdt met zijn nukken is het een speelse lieverd. En hij stelt verder geen hoge eisen aan zijn nieuwe huis, het mag gerust een flat zijn, want deze held op sokken durft eigenlijk niet zo goed naar buiten.

Katja