----- 8 november 1993 - 18 januari 2012 -----
Ach jochie toch,
de afgelopen dagen heb ik al je oude foto's nog eens bekeken (op de computer en in mijn fotoboeken).
Mannetje met je grappige haar achter je oren, zo ontzettend zacht, zo lief, zo mooi!
Ik was er zelf nog helemaal niet aan toe, maar ik moest je wel laten gaan.
Je was al zo vaak ziek geweest en er weer bovenop gekomen. Daarom wilde ik in eerste instantie niet geloven dat het dit keer anders was. Maar je at bijna niet meer, omdat je je juist nog beroerder voelde als je wel at. Dat was een verschil met andere keren: ik heb je vroeger verschillende keren 'gedwangvoederd', omdat ik wist dat je je dan beter ging voelen en weer zelf ging eten. Maar nu was je zo moe; het enige moment van de dag waarop je je beter leek te voelen, was 's morgens vroeg (wanneer je de hele nacht niets had gegeten, want je at immers alleen nog wat wanneer ik wat vlak voor je neerzette). 's Morgens kwam je dan bij mij op het dekbed staan 'stampen' en snorde en genoot van het aaien, het kon je niet lang genoeg duren. Maar stond ik eenmaal op en maakte ik wat te eten voor je, dan nam je een paar likjes, at een paar snoepjes en lag de rest van de dag in je mandje of zat op de vensterbank vlak boven de verwarming (waarschijnlijk kon je jezelf ook niet meer goed warmhouden). Uiteindelijk drong het tot me door dat als ik jou pijnloos wilde laten inslapen, ik natuurlijk niet zou moeten wachten tot je duidelijk 'leed', dan zou ik te laat zijn met mijn beslissing. In feite had ik het misschien nu al te lang met je aangezien. Dat spijt me, maar ik kon niet anders. In ieder geval heb je nu geen pijn meer. Ik mis je ontzettend.
Katja
(Even voor de duidelijkheid: ik heb niet de illusie dat ik dit echt 'aan Faffie' heb geschreven en dat ik op deze manier nog contact met hem heb. Het is meer een vorm die ik gevonden heb om mijn gedachten en gevoelens omtrent zijn dood voor mezelf en jullie lezers onder woorden te brengen. Dus a.h.w. kom ik wel in contact met mijn eigen gevoelens voor/over Faf op deze manier).
10 opmerkingen:
Nou Kat, dat is voor een nuchtere steenbok al heel wat! (Ik ken je zo langzamerhand wel een beetje.)
Het maakt niet uit hoe je het doet, het is goed om op deze manier aan Faffie te denken, hem zo ook te gedenken, al was het alleen maar voor jezelf, om je gedachten en emoties te ordenen. (Ja, ik ben ook een steenbok en begrijp het...) En voor ons allen geldt: "Katten laten pootafdrukken achter op je hart"; ik hou niet van tegeltjes in huis, maar deze spreuk heb ik toch wel mooi op mijn koelkastdeur geplakt zitten omdat het nu eenmaal zo is!
Ook bij steenbokken....
Sterkte!
De foto's van Faffie zijn heel mooi en je verhaal ook. Sterkte met het verwerken Katja.
Lieve Katja, heel veel sterkte met het verlies van jouw Faffie. Hij had een gouden mandje bij je. En ik vind dat je je gedachten/gevoelens prima hebt neergezet hoor. Iedereen doet het op zijn/haar eigen manier en dit is de jouwe.
Lieve Faffie, een hele goede reis naar de Regenboogbrug.
Wat een prachtig in memoriam, Katja. Heel veel sterkte.
Prachtig verwoord. Vind het heel ontroerend. En wat was Faffie een mooie kat, zeg. Nogmaals veel sterkte!!
Lieve Katja, met een mooie kater was Faffie! Het is altijd heel moeilijk om afscheid te nemen van je kat. Maar weet dat het overgaan niet een definitief afscheid hoeft te zijn. Als jij dat wil en daar aan toe bent, kan Faffie weer als kitten bij je terugkomen, nieuw, maar ook vertrouwt. (Als je daar meer over wilt weten neem dan contact met ons op).
Veel sterkte en geniet van de goede herinneringen aan de vriend die Faffie was,
Nathalie en Bart
Wat een plaatje was Faffie zeg, als ondeugende kitten al om op te vreten en kijk hem eens lekker genieten in de zon in de luie stoel!
Hij heeft het heerlijk gehad bij je Katja, de foto's spreken boekdelen.
Nogmaals veel sterkte met het gemis van je ventje.
Mooi geschreven Katja, en wat een lieve foto's. Nogmaals heel veel sterkte met je verlies.
Dikke knuffel
Sandra, Snork en Doezel
Hoi Katja,
een heel mooi en waardig afscheid zo voor Faffie. Wat zal het moeilijk geweest zijn.... Alweer zoveel jaren geleden bij mij geboren, maar ik kan me nog heel goed herinneren hoe hij was. Nu is alleen zijn zusje Frigga er nog...
Sterkte gewenst van Roelie van cattery Skogens Best...
Lieve Katja,
Wat een leuke/mooie foto's! Vooral die waar hij zo lekker op de stoel ligt!
Ik ben blij dat ik nog even afscheid van hem heb kunnen nemen.
Veel sterkte, licht en liefs!
Voor Faffie veel licht op zijn paadje!
Liefs,
Saskia
Een reactie posten