Mee naar Texel.

Ik was afgelopen weekend op Texel met mijn vriendin, haar neefje en zijn vriendin in het familiehuisje. En natuurlijk ging Nelson, de wit/zwarte kater van 4 jaar mee. Hij is dat gewend van jongsaf aan. In het reismandje gaan vindt hij geen probleem. Hij laat geen kik. Maar als hij door heeft dat hij naar de dierenarts gaat, mauwt hij de boel bijelkaar! Ze moeten hem zelfs platspuiten want hij is niet te houden.

Nelson vond het heerlijk om weer op Texel te zijn. Hij is dan eindelijk vrij om te gaan en te staan waar hij maar wil. Hij woont doorgaans in hartje Amsterdam en kan daar niet naar buiten, er zijn alleen 2 kleine balkons. Hij dook meteen de tuin in en ging alles besnuffelen en onderzoeken. Hij slaapt de hele dag niet; hij rent, speelt en jaagt. Wat ook leuk is dat, als de hond van de buren zich laat zien in de tuin, hij hem opjaagt en wegjaagt uit de tuin! Knappe Nelson! Verder liggen er vaak muizen voor de deur. Hij probeert zelfs konijnen te vangen maar dat is (nog) niet gelukt. En vogeltjes vangen ook niet. In het begin was Nelson wat schuw maar hij draaide bij en kwam kopjes geven.

's Nachts moet Nelson binnen blijven en dat vindt hij niets. Hij blijft eindeloos mauwen, hij kan en wil niet accepteren dat hij binnen moet blijven. Dat doet hij de laatste tijd ook in Amsterdam. Hij mag daar in het trappenhuis (ze wonen 3 hoog), en vangt daar ook muizen, maar nu gaat hij voor de benedenvoordeur zitten en blijft mauwen. Dat vind ik triest voor Nelson, zeker omdat ik gezien heb hoe gelukkig hij is op Texel en als ik hem buiten zie rondstruinen. Het kan zijn dat ze in de toekomst gaan verhuizen naar een benedenwoning met tuin zodat Nelson alsnog zijn eigen Texel krijgt! Ik hoop het van harte.

Jacq.