Afblijven !

Met Oud en Nieuw kreeg ik van mijn buren een sporttas, die mijn buurman als relatiegeschenk gekregen had. Nu doe ik niet aan sport, maar de tas bleek uitmuntend geschikt als fototas. Ik maakte me wel zorgen over de losse lenzen en de camera, dus besloot ik om er een binnenwerk in te maken. Goede kennissen van me hebben een schoenmakerij en leerwinkel op de Hogewoerd en daar ging ik vragen hoe ik dat het beste kon doen.
Oh, zei Greet, eerst een plankje triplex als bodem, anders gaat de tas vervormen, en dan schuimplastic. Maar waar kon ik dat krijgen ? Er was ooit een schuimrubberwinkel op de Mare, maar die bleek weg te zijn. Geen nood zei de dochter van Greet, ik heb nog wel een oud kussen. Dat kost je wel een fles Chardonnay voor mijn moeder. Da’s een deal, riep ik enthousiast, want ik begreep van Greet dat schuimplastic best aan de prijs is.
Gisteren haalde ik het schuimrubber op en vanmiddag ben ik gaan fröbelen. Het is een prima karwei in combinatie met sambal maken. Ik maak altijd mijn eigen sambal, sambal serdadoe uit het kookboek van Bep Vuyk, maar wel helemaal aan mijn eigen scherpe smaak aangepast, dus wat knoflook erbij en mespuntjes kentjoer, djahé, sereh en laos.
Klaar met de sambal wou ik verder gaan met het schuimplastic. Maar nee, het is in beslag genomen!

"Waag het niet me weg te jagen", laat Lapje me al slapend weten, "eindelijk een lekker bed in je huis !"
Gelukkig voor Lapje blijft er een groot genoeg stuk over, ik heb alleen het stukje met de blauwe lijnen nodig.

Hans