De illegaal (deel 2)

Joekie:
Afgelopen zomer (2009) liep zij nietsvermoedend de kelder in, een wolk van vliegen benam haar bijna de adem. “Getverdemme, waar komt dat nou vandaan”, riep ze. De buren hadden een feestje gehad en ze ging buiten kijken. Daar lag een homp brood voor het kelderraam. Maar dat kon toch niet, het kelderraam was dicht, en zo veel vliegen? Tuurlijk, ze dacht aan een lijk, maar ze rook er geen, maar zo veel vliegen, getver. Ook ik (Lucky en IniMini woonden toen nog niet hier) had even geen zin meer in die kelder.

IniMini (woonde toen nog niet hier dus)

Om de vliegenexplosie te bestrijden kocht ze een verdelgingsmiddel, maar ze durfde het niet te gebruiken vanwege de schade voor mijn gezondheid. Twee dagen stond ze schoon te maken; het raam open gezet (scheelde al zo’n 100 vliegen), stofzuigen van onder tot boven en van links naar rechts en dweilen, soppen , dweilen etc. Uiteindelijk verplaatste de wolk zich naar buiten en verdween uiteindelijk op enkele hardnekkige plakkers na.
Aan een mogelijk illegale bewoner had zij nog niet gedacht (maar ik wel), totdat ze in een hoek van de huiskamer zo nu en dan weer die vieze lucht rook. Toen ze de woningbouwvereniging belde en men vroeg wat voor lucht ze dan rook reageerde ze: “Nou, net alsof er allemaal lijken liggen”. Ik hoor het haar nog zeggen en uiteindelijk bleek dat het precies klopte !
Zo als ik al eerder vertelde snuffelden wij (ik, IniMini en die lompe) ook regelmatig in die hoeken, ook in een andere hoek van de kamer. Het viel haar op dat er nogal wat ruimte om de verwarmingsbuizen heen zat en daar kwam die vieze lucht doorheen. Ze dacht dat er misschien een dooie muis ergens zat... Maar een aantal dagen later in de kelder rook ze ook die vieze lucht.
Omdat er nog wat andere klusjes in huis verricht moesten worden, werd de woningbouwvereniging gebeld en de klusjesman heeft toen de opening van de kruipruimte snel bekeken (baasje moest namelijk weg, want hij kwam anderhalf uur te laat) en hij zag toen gelijk allemaal uitwerpselen liggen, volgens hem waren het ratten en lag er ergens een dooie.
Vanaf dat moment wist ze eindelijk (grappig woord) al genoeg: ze had een illegaal of zelfs een illegaal koppel in huis die hier hun voedselvoorraad hadden en ook hun latrine. Misschien sliepen ze hier ook wel (aan de andere kant van de huiskamer) of bij de buren. Deze kruipruimtes zijn namelijk met elkaar verbonden. Er is wel een muurtje, maar tussen het muurtje en het plafond (de vloer) zit genoeg ruimte voor de illegaal en zijn mogelijke gezin. Bovendien was een stuk van het muurtje afgebroken.
Maar waar was de illegaal binnengekomen? De sneeuw was een handig hulpmiddel en al snel had ze een donkerbruin (meer grijs/ wit) vermoeden: er bleek een betonnen spijl van het ventilatierooster van de kruipruimte kapot te zijn. Bovendien lagen er veertjes van wat waarschijnlijk ooit een duif was. In de dagen tussen de korte bezichtiging en de ruiming van het kerkhof zat bijna een week. Een week waarin mijn baasje minder sliep en at! (hadden wij geen last van).

wordt vervolgd...

De illegaal (deel 1)

Omdat kater Sorbo al een jaar bij haar ouders woonde toen ze een nieuwe woning vond, was in overleg met haar ouders besloten dat Sorbo daar bleef wonen. Hij had het bij de bejaarden immers goed naar zijn zin. Daarom is de bazin samen met kater Joekie in haar nieuwe woning getrokken, maar inmiddels is het kattenbestand uitgebreid met één van Joekies’ kleinkinderen (IniMini) en is als laatste kater Lucky het team komen versterken. Maar daar bleef het niet bij...
















Joekie en IniMini

Lucky

Joekie:
Zij weet het nu eindelijk ook: er zat een illegaal in huis. Ze kon hem ruiken, hoewel wij (ik, Ini-Mini en die lompe Lucky die ze zo nodig in huis moest halen) de illegaal allang geroken hadden. Regelmatig snoven wij in de hoeken van de huiskamer. Waarom juist daar zal ik later vertellen (al ik het niet vergeet). Ook schoten ik en die lompe Lucky de kelder in zodra zij de kelderdeur opende. Allemaal geurtjes.
De illegaal betaalde geen huur, maar liet wel zijn sporen achter. Zijn activiteiten waren in de buurt uitgebreid bekend; de angstverhalen, maar ook zijn streken hadden haar niet onbewogen gelaten. Ze mocht in ieder geval blij zijn dat zij geen auto had. Want dat waren dure grapjes, de buren van twee huizen verder hadden een schadepost van 400 euro en als enige dank had de illegaal een gloednieuwe hondenkluif achtergelaten (het prijskaartje zat er nog aan). Bij de buurman had de illegaal alleen maar wat brood in de auto achtergelaten, maar bij de achterburen was hij betrapt met een croissant in zijn bek !
De illegaal zat ook regelmatig bij die buren van twee huizen verder in de tuin: in de conifeer (veel lekkere vogeltjes) en vanuit die conifeer was het een koud kunstje om op het schuurdak neder te dalen. Zo waren zij er eens getuige van hoe hij (of zij) er met een pindanetje vandoor ging. Nu begreep mijn baasje ook waar haar pindanetje gebleven kon zijn…
Overal was de illegaal verjaagd: met harde muziek, met een overvloed aan licht, door zijn toegangswegen naar binnen af te sluiten etc. Weer stond hij op straat. Maar de illegaal staat bekend om zijn vindingrijkheid: hij heeft meestal meerdere verblijfplaatsen en ’s zomers verblijft hij liever buiten: o.a in houtstapels of tussen openingen in opgestapelde stenen of dakpannen.
Nooit, maar dan ook nooit, had zij kunnen vermoeden dat de illegaal, waar zij zo van gruwelde, zich in haar huis bevond. Nog sterker: Toen zij een jaar geleden in dit huis kwam wonen, kreeg ze de illegaal er bij cadeau, maar dat vertelde de woningbouwvereniging natuurlijk niet…

wordt vervolgd...

Regels voor katten die samenwonen met mensen.

Hallo,

Allereerst complimenten voor het blog. Ik geniet er iedere dag van. Wij hebben zelf ook 2 katten en je verhalen zijn zeer herkenbaar!
Op hyves las ik een leuk stukje, dat ik ook op mijn eigen hyvespagina heb gezet.
Ik moest ook aan het katblad denken, maar misschien ken je hem al, hoor.
Dit is hem:

Regels voor katten die samenwonen met mensen:


Toilet:
Vergezel gasten altijd naar hun toilet. Het is niet nodig iets te doen, gewoon zitten en staren.

Deuren:
Sta geen gesloten deuren toe in welke kamer dan ook. Om een deur open te krijgen, op de achterpoten staan en hameren met de voorpoten. Eventueel is herhaaldelijk springen noodzakelijk. Hulp zal onderweg zijn.
Als de deur eenmaal open is, is het niet nodig deze te gebruiken. Indien je het bevel gaf een "buitendeur" te openen, blijf dan met voorpoten buiten en achterpoten binnen staan en denk diep en lang na. Dit is vooral belangrijk in geval van koud weer, regen, sneeuw, of tijdens het muggenseizoen.

Stoelen en tapijten:
Indien je moet overgeven, spring dan vlug op een stoel. Als dit niet op tijd lukt, neem dan bij voorkeur een Oosters tapijt. Als je dan op het tapijt overgeeft stap dan telkens iets naar achteren zodat de vlek zo groot mogelijk wordt.

Helpen:
Als de ene mens niets doet en de andere met een activiteit bezig is, blijf dan bij de mens die bezig is. Dit noemt men "helpen", anders bekend als "belemmeren" of "storen".
Hier volgen de regels van het helpen:
* Indien je het koken moet controleren, ga dan op de grond zitten achter de linkerhiel van de kok. Je kunt daar niet gezien worden en hebt daardoor een betere kans dat er op je getrapt wordt, waarna je wordt opgetild en getroost.
* Voor lezers van een boek, ga dan op het boek liggen vlak onder de kin, tot je het boek volledig bedekt.
* Indien het om administratief werk gaat, ga dan op het werk liggen op de meest geschikte manier. Doe alsof je slaapt en maak regelmatig een beweging waarbij je het potlood op de grond gooit.

* Als de mens de krant voor hem/haar houdt, moet je zeker tegen de achterkant van de krant springen - daar houden mensen van. Als de krant op tafel of op de bank ligt, is het zeer belangrijk in het midden van de krant neer te ploffen, liefst zo languit mogelijk.

* Als de mens met de computer bezig is, spring dan op het bureau, loop over het toetsenbord, geef de muis een tik of zet je poten op het scherm. Ga dan na een tijdje op z'n schoot liggen, over een arm waarbij het typen ernstig belemmerd wordt.

Wandelen:
Probeer zoveel mogelijk snel en vlak voor de mens zijn/haar voeten te lopen. En dan vooral: op trappen, als ze iets dragen, in het donker of wanneer ze 's morgens opstaan. Dit zal de vaardigheid en lenigheid van de mens ten goede komen.

Bedtijd:
Slaap 's nachts altijd op de mens, zodat hij/zij niet kan bewegen. Indien mogelijk dan op het bed overgeven.

Kattenbak :
Indien je de kattenbak gebruikt, wees er dan zeker van dat je zoveel mogelijk grit uit de bak gooit. Mensen vinden het heerlijk om het grit tussen hun tenen te voelen.

Verstoppertje spelen:
Verstop je zo nu en dan op plekken waar de mensen je echt niet kunnen vinden. Blijf daar onder alle omstandigheden ongeveer 3 tot 4 uur zitten. Dit zal bij de mens tot paniek leiden (indien ze van je houden) en ze zullen denken dat je weggelopen bent of de weg bent kwijtgeraakt. Wanneer je dan uiteindelijk tevoorschijn komt, zullen de mensen je met liefde en kussen overladen en zal je waarschijnlijk een lekker hapje krijgen.

Een laatste gedachte:
Indien de situatie het toelaat, probeer zo dicht mogelijk bij het gezicht van de mens te komen, draai rond en toon je achterwerk. De mensen houden daarvan, doe het zo vaak mogelijk. En vergeet vooral hun bezoekers niet!

Hartelijke groeten,
Aafke Zuidema
http://www.akelein.blogspot.com/

Ik heb de regels voor katten 'verlucht' met wat afbeeldingen die eerder in Het Katblad of de bijlage stonden (Elrond van Annemieke, Boez, Charli en Japekop (screencap)).
Katja

Wie is 'Sprietje' ?

Via via kwam ik op het Leidsch Katblad, en omdat ik sinds een paar weken dagelijks een ontbijt-kat erbij heb maar niet weet wie hij is en van wie, dacht ik het LK maar eens te mailen. De ontbijt-kat (intussen ook diner-kat) komt hier vrijwel elke ochtend al heel vroeg (vanaf 5.30 uur) de boel op stelten zetten en het bakje overheerlijke brokjes (ja, hij heeft een goede smaak) van mijn kat Scooter verorberen. Dat hij alles in razend tempo opeet is tot daar aan toe - hij is nogal dun maar niet onverzorgd en mager, dus ik voer hem maar wat bij - maar hij maakt 's ochtends heel vroeg al zo'n kabaal om zijn komst en aanwezigheid kenbaar te maken: daar gaat je nachtrust.
Vanwege zijn uiterlijk heb ik hem Sprietje gedoopt.
Zojuist mocht ik foto's van hem maken:

Als ik met de hond wandel, zie ik Sprietje wel eens: in het parkje aan de Ir. Driessenstraat tussen Uiterstegracht en Vestestraat en ook op de Herengracht heb ik hem al gespot. Wie kan mij vertellen wie Sprietje is? Heeft hij een gezellig baasje van wie hij Lekker Eten krijgt (net zo lekker als hier, ik kan de zakken Royal Canin bijna niet aanvoeren zo snel gaat het)? En ook een Uitbuik-bank voor daarna? Gelukkig kunnen Scooter en Sprietje het samen wel goed vinden, tot Sprietje te opdringerig wordt en Scooter hem een lel verkoopt (met ingetrokken nagels, hoor).

Groet en dank, en succes met het Katblad,
Marguerite

Afblijven !

Met Oud en Nieuw kreeg ik van mijn buren een sporttas, die mijn buurman als relatiegeschenk gekregen had. Nu doe ik niet aan sport, maar de tas bleek uitmuntend geschikt als fototas. Ik maakte me wel zorgen over de losse lenzen en de camera, dus besloot ik om er een binnenwerk in te maken. Goede kennissen van me hebben een schoenmakerij en leerwinkel op de Hogewoerd en daar ging ik vragen hoe ik dat het beste kon doen.
Oh, zei Greet, eerst een plankje triplex als bodem, anders gaat de tas vervormen, en dan schuimplastic. Maar waar kon ik dat krijgen ? Er was ooit een schuimrubberwinkel op de Mare, maar die bleek weg te zijn. Geen nood zei de dochter van Greet, ik heb nog wel een oud kussen. Dat kost je wel een fles Chardonnay voor mijn moeder. Da’s een deal, riep ik enthousiast, want ik begreep van Greet dat schuimplastic best aan de prijs is.
Gisteren haalde ik het schuimrubber op en vanmiddag ben ik gaan fröbelen. Het is een prima karwei in combinatie met sambal maken. Ik maak altijd mijn eigen sambal, sambal serdadoe uit het kookboek van Bep Vuyk, maar wel helemaal aan mijn eigen scherpe smaak aangepast, dus wat knoflook erbij en mespuntjes kentjoer, djahé, sereh en laos.
Klaar met de sambal wou ik verder gaan met het schuimplastic. Maar nee, het is in beslag genomen!

"Waag het niet me weg te jagen", laat Lapje me al slapend weten, "eindelijk een lekker bed in je huis !"
Gelukkig voor Lapje blijft er een groot genoeg stuk over, ik heb alleen het stukje met de blauwe lijnen nodig.

Hans