Nepeta cataria als alles goed gaat

Hier mijn wilde kattenkruid van vorig jaar, half juli (de hoge potplant met de roodbruin verkleurde bladeren aan de onderkant).

Deze had ik trouwens wel overgehouden van het jaar ervoor, toen ie lang zo hoog niet was geworden.
Dit jaar is hij niet opnieuw boven de grond gekomen na de winter, maar een deel van de 'zaailingen' staat wel in deze pot (waarnaast een pot met vingerhoedskruid heeft gestaan overigens).










Het zou een vaste plant moeten zijn, maar in de volle grond heeft hij bij mij de winter nooit overleefd. Combinatie van natte grond en grote hoeveelheden naaktslakken in mijn tuin (het platwalsen door rollende katten heb ik meestal weten te voorkomen door bij jonge planten een beschermend korfje eroverheen te plaatsen).

Katja

Nepeta cataria of toch...?

Ik wilde trots mijn zaailingen tonen van de meterhoge nepeta cataria (wild kattenkruid) die ik vorig jaar in een pot in de tuin had, maar bij fotograferen viel me op de de grootste exemplaren (achteraan op tweede foto) toch ernstig op vingerhoedskruid beginnen te lijken...

Bah, wat een tegenvaller! Het was natuurlijk ook al wel bizar dat de katten de zaailingen nog niet ontdekt hadden terwijl ik toch ook ooit dit verschijnsel in mijn tuin had.

Ik moet zeggen dat ik het verbazingwekkend vond dat de 'zaailingen' (in de pot van de grote cataria van vorig jaar) de winter overleefd hadden, maar weet dit aan de zachte winter en het feit dat ze in een pot stonden en niet in de koude natte grond.

Nou ja, dan maar hopen dat de door mij vorig jaar geoogste zaadjes (die ik nog zaaien moet) wel wat exemplaren voor de Kruidentuin gaan opleveren.










Katja

De huisgenoot van Filipe

OK, hier ben ik dan, zoals je ziet is het niet moeilijk om me op te merken als ik op de trap lig....tja...wat zou ik zeggen...ik hou van eten en liggen...dat laatste ook wel een beetje omdat ik niet veel anders kan.

Mijn baasje tilt me meestal de trap op en af, maar eigenlijk ga ik niet zo vaak het huis uit...ik lig meestal gewoon bij de voordeur op de trap omdat het daar zo lekker koel is. Wel lastig hoor, hier wonen met het formaat dat ik heb, ik ben altijd op zoek naar een plekje om af te koelen...

Mijn huisgenoot zie ik vaak naar beneden en boven rennen, maar ik laat hem maar zijn gang gaan...veel te vermoeiend voor mij. Maar eergisteren ben ik helemaal naar de bovenste verdieping gelopen, die aardige Gringo was zo aardig tegen me dat ik meer wilde en hem helemaal heb achtervolgd naar boven. Was best lastig om de trap op te komen...maar ik heb het gehaald...en als beloning heb ik nog wat extra knuffels gekregen.

Als ik word geknuffeld dan hou ik het niet uit, ik rol dan op mijn rug, dan weer op mijn zij, sta op en geef kopjes en ga dan weer snel liggen. Soms wordt het me teveel en dan wil ik bijten...niet hard hoor...maar zacht omdat ik het knuffelen zo lekker vind. De meeste mensen schrikken daarvan, maar de Gringo begrijpt me, en laat me voorzichtig bijten...zo fijn!

Ingestuurd door Jurjen