Nieuwste mode?

Pluis heeft een wondje in haar nek, dat ze steeds open krabt. Een kraag zou precies op het wondje zitten.

Ik vond deze oplossing op internet.

De col deed het vandaag goed bij Pluis, maar ’s nachts laat ik het niet zitten. Omdat hij wat opgerekt is geraakt, kon ze bij het zich wassen bijna haar bek er onder krijgen, dat is te eng.

Morgen misschien de boord van een oude pyjamajas van katoen, maar alleen zolang we thuis zijn. Onder de col wordt het waarschijnlijk een beetje warm, en gaat het misschien nog eerder jeuken.

(In een volgende e-mail:) Ik heb nu mooiere boorden op de markt gekocht, witte. Omdat ze rafelden heb ik ze nu gezigzagd op de naaimachine. Pluis wordt wel wat wantrouwig van het gehannes.

Ik denk dat het wondje van buitenaf is ontstaan, misschien na verwijderen van een teek. Het is gelukkig niet groot, ½-1 cm doorsnee. Het ziet er mooi roze uit, nog niet ontstoken, gelukkig.

Truus

De redactie kreeg deze foto ook al meer dan een week geleden toegezonden, dus misschien zijn er allang nieuwe ontwikkelingen m.b.t. het wondje van Pluis. Zijn er lezers die (goede of slechte) ervaring hebben met de oplossing die Truus heeft gevonden? Zijn er nog tips?

Meer foto's van de drieling

Het halflangharige cyperse katertje gaat Balou heten, het halflangharige grijze poesje is misschien een blijvertje en wacht nog op een naam en het kortharige cyperse katertje is nog beschikbaar.

Wilma

(Bovenstaande foto's stuurde Wilma een week geleden al aan de bijlage.)

Die Dove Witte

Die Dove Witte wil zich graag voordoen als tuinkat. En vond het hoognodig dat er eens wat in de tuin gedaan werd. Ze was niet te spreken over dat kale gedoe.

Mevrouw is niet te spreken over het feit dat alles zo langzaam groeit. Zo gauw als de sprietjes wat voor gaan stellen gaat ze erop kauwen of op liggen. Ze is daar al een paar keer op aangesproken. Maar geen resultaat. Dat is haar idee van een fijne tuin. Groen is om op te vreten en op te liggen.

'Mens doe er eens wat aan want dit schiet niet op zo. Of ga ergens wat kopen. Ik wil groen, groen en nog eens groen.

Kijk dit lijkt er meer op. Het is natuurlijk nog helemaal geen lekkere lig- of vreettuin. Dat wordt het ook niet met al die tegels.
Het mens vindt dit fijner. Geen tot weinig onderhoud. Dat kan het mens lichamelijk niet meer opbrengen, zegt ze. Ze snapt er dus helemaal niks van. Daarom heb ik me ook als tuinkat opgeworpen. Alles wat ik opvreet en platlig, gaat gewoon door. Daar is dus geen werk aan.
Wie ik ben??? Ik ben de huisgenoot van Bram. En in de wandeling heet ik Die Dove Witte. Eigenlijk heet ik Dollie. Maar ik ben knetterdoof. Aangeboren. Het zal me dus een worst wezen hoe ik genoemd word. Trouwens worst heb ik liever dan gras. Maar dat terzijde.'

Bram ernstig ziek

Van de week bereikte het bericht de redactie dat onze razende reporter Bram ernstig ziek is. Wat er precies aan de hand is met hem is nog niet duidelijk, maar hij was al een tijd aan het kwakkelen en heeft nu ineens veel vocht in zijn buik. Deze vrijdag wordt hij verder onderzocht d.m.v. een echo of foto.

Zijn mens Cisca liet ons verder weten:
Bram gaat wel zijn gewone eigenwijze gang en is gewoon de hort op zoals vanouds. Hij is niet te houden en als hij niet goed in zijn vel zit is hij braafjes zielig thuis. Het zij zo. Het is een stoere kater en laat zijn leven echt niet zomaar vergallen.

Wij wensen Bram en Cisca heel veel sterkte en hopelijk kan Bram nog lang genieten van het ruige buitenleven en Cisca van Bram.

Drieling in Wilma's Opvang

Anderhalve week geleden al kreeg de redactie het volgende bericht van Wilma:

 

Afgelopen vrijdag zijn Britt en Ymke en de kittens van Ymke verhuisd. Alles is gelukkig goed gegaan.

Toen wij in de kantine van het asiel zaten te wachten op de komst van de dierenarts, kwam er een man van de dierenambulance binnen met drie kleine moppies. Gevonden in het bos...

 

En aangezien mijn kattenkamer (net) weer leeg was, heb ik deze hummeltjes mee naar huis genomen.

Inmiddels zijn ze diarree en vlovrij, voor de eerste keer ontwormd en hebben ze een lekker Biotexbadje gehad.

Ze zijn vrij mager, maar eten gelukkig goed. Ik schat ze op ongeveer vier weken oud.

 

 

 

 

 

 

 

Het kortharige cyperse katertje is inmiddels gereserveerd.

Binnenkort komt er iemand langs die hoogstwaarschijnlijk het grijze halflangharige poesje wil hebben en misschien ook het halflangharige cyperse katertje.

Ze houden erg van aanhalen en spinnen er dan lustig op los. Aan geluiden moeten ze duidelijk nog wel wennen. Ze schrokken zelfs van mijn stem.

Ik ben heel benieuwd hoe mooi deze weer gaan uitgroeien.

 

 

 

Wilma

Pippi en Pluis op avontuur

Met Pippi en Pluis gaat het prima. Ze zijn veel buiten, o.a. in de zandbak van de nabij gelegen opgebroken straat. Daar bleken ze achter een bestuurbare auto aan te rennen van buurkinderen, zo werd mij verteld.

Alleen Pluis heeft recent een spook gezien in de keuken of op de gang. 

Ze durft haast niet binnen te komen en eet liever buiten. Dat moet dus slijten. Mogelijk heeft het te maken met het vogeltje dat Pippi mee naar binnen had gebracht zondag. Die hebben we overigens gered in de gang waar het naar het licht van de voordeur vloog en door Pippi na een sprong van 2 meter werd teruggepakt.

Pluis had al eerder drempelvrees, mogelijk als gevolg van een stekend vliegbeest dat haar daar te pakken had genomen.

Pippi heeft ontdekt dat vogelvoedertafels heel geschikt zijn als zonnebank. Zodra wij daar vlakbij buiten zitten, gaat ze er gezellig bij liggen.


Groeten,
Truus

Afscheid van Mimi

De eerste foto die ik van haar maakte, in mei 2007. Ik woonde hier net en Mimi woonde bij mijn hoogbejaarde buurvrouw. Ze was een jaar of tien oud en was enige tijd daarvoor bij mijn buurvrouw ingetrokken, op de vlucht voor de drukte van een jong gezin in een portiekflat even verderop in de buurt. Ze had al toen al enige verhuizingen achter de rug (maak ik achteraf op uit haar vaccinatieboekje).

Dit is in mijn tuin, vier dagen voor ik haar heb laten inslapen. Ze ligt hier nog even van het buitenleven te genieten (zij het aan een lijntje). De week voor deze foto was ze erg ziek geweest, met koorts en niet willen of kunnen eten en drinken. Na dierenartsbezoek en behandeling voelde ze zich wel weer ietsje beter, maar wegens het ernstige nierfalen dat in januari al geconstateerd was, knapte ze toch niet meer echt op.
Ze at nauwelijks en dronk alleen wat slokjes als ik haar een glaasje water voorhield. Om haar verder aftakelen te besparen heb ik haar op vrijdag 23 mei laten inslapen.  
Ik had haar zo graag nog lekker willen verwennen na de treurige tijd die ze het laatste jaar voor het overlijden van mijn buurvrouw had meegemaakt...

 Katja

Voor degenen die tot nu toe de verhalen over Mimi's 'heldhaftige muizenvangactie' hebben gemist: hier de links naar de stukjes die ik in 2010 over haar schreef (als een zgn. 'poestuum' eerbetoon):
eerste deel
tweede deel