Ik krijg acuut last van een 'writer's block' zodra ik wat over Mimi wil schrijven...
Terwijl ik wel beloofd had dat binnenkort te doen. Daarom nu eerst maar eens wat foto's:
4e dag
9e dag
22e dag
23e dag
34e dag
37e dag (gisteren)
Ik zal hier wat dingen op een rijtje zetten (dan ben ik in ieder geval aan de nieuwsgierigheid van wat lezers tegemoet gekomen):
-Mimi is ongeveer 17 jaar.
-Ze heeft de afgelopen 8 jaar bij mijn oude buurvrouw gewoond.
-Al een jaar of vijf ging ik met Mimi naar de dierenarts voor vaccinaties, omdat de buurvrouw daarvoor te slecht ter been was.
-Mimi heeft al een paar keer in de bijlage gestaan: hier, hier, hier (bovenste 2 foto's) en natuurlijk de afgelopen weken hier en hier).
-De buurvrouw is begin januari overleden.
-Ik heb Mimi zolang in huis genomen om af te wachten of nog iemand een nieuw huis voor haar wist.
-Eigenlijk zou ik Mimi naar het asiel brengen als dat niet lukte.
-Mimi blijkt nierfalen te hebben en heeft nu medicijnen en nierdieet (voor zover het lukt haar dat te laten eten, ze krijgt ook nog gewoon voer).
-Ze weegt maar 2,6 kilo (maar dat is al een hele tijd zo).
-Ik heb besloten Mimi bij mij en Rissa te laten wonen, mits Mimi en Rissa elkaar leren verdragen.
-Dat laatste wil nog steeds niet erg lukken, ondanks dat ik het heel voorzichtig aanpak en Mimi nog een groot deel van de dag gescheiden van Rissa zit.
-Mimi durft wel steeds beter het huis te verkennen op de momenten dat Rissa slaapt, of in een andere kamer zit.
-Rissa lijkt over het algemeen genomen redelijk relaxt onder de situatie.
-Ze is ook meestal goed 'af te leiden' met eten of een spelletje.
-Op sommige momenten staart ze ineens intens naar Mimi en loopt dan snel naar haar toe en wil haar bespringen of meppen.
-Als ik snel genoeg ben kan ik haar dan afleiden, maar af en toe ben ik te laat.
-Dus heeft Rissa naar Mimi gemept, en Mimi reageert met blazen en grauwen.
-Volgens 'kattengedragskundigen' op internet gaat de introductie niet goed of te snel als katten gaan vechten, maar ook fixeren c.q. fel blazen en grommen zijn tekenen van te hoge spanning.
-Als je katten de 'confrontatie laat aangaan' zou je het vredig samenleven voorgoed kunnen verpesten (met als gevolg in mijn geval Mimi alsnog naar het asiel te moeten brengen, want definitief gescheiden houden is in mijn kleine huis eigenlijk geen optie).
-Ik las ergens dat de introductie van een volwassen kat bij een andere volwassen kat wel tot 6 weken kon duren, dus daarom probeerde ik mij nog niet teveel zorgen te maken.
-Nu we op 5,5 week 'zitten' en Rissa gisteren bijna van achter bovenop een nietsvermoedende Mimi sprong (die eindelijk eens op haar gemak buiten haar 'badkamer' op een kleedje onder mijn buro de andere kant op zat te kijken), begin ik me toch weer meer zorgen te maken.
-Sommige katten schijnen namelijk echt niet met anderen samen te kunnen leven.
-En eigenlijk hadden ze dat bij het asiel over Rissa ook gezegd, maar omdat ze zo relaxt lijkt en zelf niet blaast en gromt of haren op zet, twijfelde ik of het misschien toch goed kon komen.
-Zolang de spanning tussen beide katten niet erger wordt en één of beiden echt duidelijke tekenen van stress gaan vertonen ook buiten de momenten dat ze echt met elkaar geconfonteerd worden, ga ik maar gewoon verder met te proberen ze positieve associaties met elkaar te laten krijgen (lekker eten, leuk spelen etc. op de momenten dat ze elkaar zien).
Katja
Naschrift 16 februari: Ik heb de moed nog niet opgegeven hoor, en zo'n voorbeeld als dat van Mirjam (in de reacties) geeft me extra vertrouwen.
Ik heb inderdaad vanaf het begin een feliway stekker gehad (die nu trouwens wel bijna leeg is, dus zal nog maar weer een navulling halen).Gisteren en vandaag heb ik ze stukjes rauw vlees zitten voeren, waarop ze op een gegeven moment ca. 50 cm uit elkaar zaten te eten, zonder een onvertogen blik of geluid.
Heb daarna de deur weer dichtgedaan om het goeie moment niet te verpesten. Maar ben nu bezig een systeem (haakje ofzo) te maken dat de deur permanent op een kier kan zonder dat ze elkaar echt kunnen aanvallen (beetje laat maar beter laat dan nooit). Het systeem met het hekje dat ik een paar weken geleden had gemaakt vergde toch continu toezicht omdat Rissa weliswaar er niet overheen kon (ze kan niet springen wegens artrose) maar wel uitvallen naar Mimi kon doen. En Mimi's slaapplek is al en paar weken niet meer naast die tussendeur maar ertegenover.
Verder kan Mimi grote delen van de dag aan de andere kant de badkamer uit naar de hal en naar de zolder boven, waar ze ook vaak ligt te slapen, maar waar ik haar ook regelmatig over de zolder hoor galopperen als ze loopt te pingelen met haar kattenkruidspeeltje.
9 opmerkingen:
Als Rissa Mimi zou gedogen, dat zou dan nog de beste situatie zijn. Lastig voor je. Want om Mimi op haar 17e met nierfalen nog naar het asiel te brengen? Succes en sterkte ermee!
Als ik het goed begrijp is het dus eigenlijk Rissa die voor problemen zorgt en niet Mimi. Moeilijk hoor. Als Rissa echt een poes is die perse alleen bij een mens wil wonen zal het niet gaan lukken, maar het is wel bijzonder dat ze zo relaxt blijft. Misschien heeft het toch nog meer tijd nodig. Sterkte ermee.
Al eens Feliway geprobeerd? Dat schijnt vaak goed te helpen bij de introductie van een nieuwe kat.
Bij mijn katten helpt het om de oudejaarsavond door te komen.
Sterkte ermee.
Ook mijn zus gebruikt af en toe de stekker met geruststellende hormonen
als haar katten( broer en zus) problemen met elkaar hebben. Dat helpt wel.Bij haar is een gebeurtenis buiten meestal de aanleiding voor ruzie. Ze laat ze dan ook afwisselend in andere kamers tot ze weer rustig worden.Tot nu toe kwam het altijd weer goed . Ik denk wel dat het een tijdje kan duren voor je poezen elkaar gaan accepteren.
Vrienden van mij hebben het precies zo aangepakt als jij, gescheiden laten en af en toe onder toezicht samen (mét Feliway-stekker, dat wel). Rond 6 weken leek het ook bij hun nooit goed te komen, de katten die al waren "nukkig", maar ze hebben doorgezet en na zo'n 3 maanden tolereren ze mekaar. Nu, weer zo'n 6 maanden verder, slapen ze bij elkaar op bed etc!
Kortom, houd vol!
Voor wie het nog niet opgevallen is: ik heb een aanvulling onder het oorspronkelijke bericht gezet.
Verder iedereen bedankt voor de tips en bemoedigende woorden!
Fijn om ook je aanvulling nog te lezen, Katja. Ik vind dat je heel erg je best doet om het zo goed mogelijk te laten verlopen en hopelijk gaat dat zijn vruchten afwerpen. Als ik wel eens naar Animal planet kijk, naar de kattengedragsdeskundige Jackson Galaxy, dan blijkt het goed te werken om de katten van ruimtes te wisselen, zoals Truus ook al schrijft. Dan kunnen ze elkaar geur ruiken en eraan wennen. Ik hoop dat je toewijding beloont gaat worden, dat gun ik jou, Rissa en Mimi!!!
Allereerst bedankt voor de mooie foto's. Ik laat ze door mijn mens uitknippen en boven mijn bed hangen.Dan heb ik Mimi altijd dicht bij mij. Verder wil ik zeggen dat wij ook problemen hadden met inburgeren. D.w.z. Ik en Lotje. Hier woonde al die Dove Witte die met de hand door mijn mens is grootgebracht. Die Dove ramde elke kat in elkaar.die bij mijn mens kwam wonen ( IK en Lotje dus).Uit jaloezie. Ze was echt heel gemeen en dat heeft heel lang geduurd. Vooral bij Lotje. Want dat is nogal een bang sukkeltje.En ineens was het over.Heel soms wil Lotje nog wel eens gepest worden door die Dove maar dat duurt heel kort. Eigenlijk hebben we het wel fijn zo samen. Maar mijn mens kreeg er wel eens grijze haren. van Ik wil er wel bij zeggen dat ik natuurlijk niet met me liet sollen. Toen ik 6 weken was, zat ik al op mijn achterpoten terug te slaan.Tja , ik ben niet voor niets Bram the Man
Wat bij onze katten ooit hielp, was dat ik had gelezen om ze met ene washandje o.i.d. te aaien end an afwisselend zodat ze elkaars geur op zich krijgen...misschien heb je dat al lang gedaan, jou kennende...;-)
Een reactie posten