Een paar jaar terug vertelde Snork in de bijlage van het Leidsch Katblad
over hoe hij samen met Doezel bij mij kwam wonen.
Nu heb ik een heel triest bericht: Snork is er niet meer.
Vorige week donderdagochtend was hij sloom, maar at nog wel
zijn snoepjes en brokjes. Vrijdagochtend was hij weer zo sloom, hij kon gelukkig snel bij de dierenarts terecht.
Om nou een heel zielig
verhaal wat in te korten: hij bleek ernstige bloedarmoede te hebben. Hij
maakte nog wel zelf rode bloedlichaampjes aan, maar iets in zijn lijfje zag
deze als de vijand en brak ze af.
Zondagochtend was het heel erg, zelfs
wandelen naar de waterfontein was te inspannend, hij moet er eerst bij gaan
liggen voordat hij weer wat kracht had om een heel klein beetje te drinken.
Ik mocht hem weer naar de dierenarts brengen waar hij de zuurstofkooi in
ging. Dit deed hem wel goed begreep ik van de dierenarts. En toch ... hij
is 's avonds overleden. Hij had al een hartruisje, en zijn hartje kon het
harde werken niet meer aan.Groetjes
Sandra
Wij wensen Sandra (en Doezel natuurlijk) heel veel sterkte met het verdriet om het plotselinge verlies van Snork!
7 opmerkingen:
Wat vreselijk verdrietig om Snork zo plotseling te moeten missen. Terwijl het in eerste instantie weer wat beter met hem leek te gaan bij de dierenarts... En hij was nog helemaal niet echt oud toch? Heel veel sterkte gewenst!
Merk je aan Doezel dat hij Snork echt mist?
Dag Sandra, Veel sterkte met alles. Het zal niet meevallen Zonder afscheid nemen is wel helemaal moeilijk.
Ik heb zijn leuke verhaaltje nog even teruggelezen en begrijp dat Snork bijna zeven mooie, kostbare jaren bij je heeft mogen wonen. Heel veel sterkte, Sandra.
Wat een zeer verdrietig nieuws. Heel veel sterkte met het verlies van jouw mooie Snork!
Ach, wat droevig. Sterkte Sandra en Doezel.
Doezel laat niet echt iets merken, hij is wel heel aanhankelijk maar dat is eigenlijk altijd wel zo.
Wat zielig! Heel veel sterkte en hopelijk zijn de mooie herinneringen een troost
Een reactie posten