In 't zonnetje

Twee genietende haarfabrieken, Mickey en Moppie, in de tuin in het zonnetje.

Jacq.

Flash en de kittens van Apie

Flash 7 weken oud en de rest 8 weken oud.

Wilma

Boris in de ziekenboeg

Tweede aflevering in de serie berichten over de logé's in de twee schuilhutten (adoptiehokken) van het asiel die gesponsord worden door Het Leidsch Katblad. Dit keer over Boris in de ziekenboeg.

Allereerst: Boris is niet echt ziek! Hij simuleert een beetje omdat hij alle extra aandacht die hij op deze manier krijgt erg goed kan waarderen...  Nee hoor, dat laatste is zeker waar, maar Boris mankeert echt wel wat: hij hoest en niest namelijk, een lichte vorm van niesziekte, en daarom mag hij niet bij de gezonde katten in de kattenhal.

Maar zoals men kan zien aan zijn welvarende uiterlijk lijdt hij niet echt onder zijn verkoudheid, en hij mag ook gewoon geplaatst worden als er een goed adresje voor hem gevonden wordt.

Momenteel zit Boris als enige in de ziekenboeg. Dit is een piepklein kamertje waar je 'je kont niet kan keren', waarin drie dubbele hokjes boven elkaar staan. Een dubbel hokje kan in noodgevallen met ruimtegebrek met een zogenaamde schuif doormidden worden gedeeld in twee enkele hokjes. Eigenlijk wordt dat bij de ziekenboeghokjes nooit gedaan omdat het kamertje zo klein is dat de linkerhokjes dan niet goed toegankelijk meer zijn voor de verzorgers. 

Dit is de 'schuilhut' van Boris (hok 5 van de ziekenboeg). Momenteel hoeft hij alleen in zijn hok als het kamertje schoongemaakt moet worden. Maar zodra hij weer gezelschap zou krijgen in het hok boven of onder hem, dan moet hij, in ieder geval tijdens de verzorging van die katten, in zijn eigen hokje worden ingesloten.

Het kamertje is nu helemaal voor Boris ingericht, met krabpaaltje, lekkere kleedjes, een heerlijke grote mand (die heeft hij wel nodig), en een kattenbak op de 'begane grond' (zie tweede foto). Boris houdt veel van spelen, al zit hij hier een beetje geirriteerd te kijken naar de muis die ik voor hem door de lucht liet vliegen in de ijdele hoop een actiefoto te kunnen schieten.

Eigenlijk smacht Boris, zoals alle katten natuurlijk, naar een eigen thuis. Een huis waar hij lekker zijn eigen gang kan gaan: achter balletjes aanrennen (op die viekante meter hier valt er niet veel te rennen),  met een hengel spelen,  lekker geaaid worden, op schoot wanneer hij daar zin in heeft enzovoort. Hoe is deze zesjarige kroelkont eigenlijk in het asiel beland?

Zo op het eerste gezicht lijkt het immers een gezellige vrijkous, zoals hij maar kopjes langs je benen blijft geven zodra je zijn kamertje betreedt...  Maar Boris blijkt ook een andere kant te hebben: hij is op 10 april 2012 afgestaan aan het asiel, omdat hij zij mens regelmatig in haar benen hing als zij bijvoorbeeld aan het stofzuigen was. Hier houdt meneer namelijk niet zo van. Hij wil dat de dingen op zijn manier gebeuren en als hij het ergens niet mee eens is dan kan hij uithalen of bijten. Tja, dat is natuurlijk wel een minpuntje... Hij kan daarom ook niet in een huis met kinderen geplaatst worden, ook van honden of andere katten is hij niet gediend.

Maar zeg nou zelf, dit heerlijke bekkie is toch eigenlijk niet te weerstaan. Zolang je een beetje rekening houdt met zijn nukken is het een speelse lieverd. En hij stelt verder geen hoge eisen aan zijn nieuwe huis, het mag gerust een flat zijn, want deze held op sokken durft eigenlijk niet zo goed naar buiten.

Katja

Bombus!

Mijn Arthur heeft vorig jaar erg fanatiek op hommels gejaagd en had daar de zichtbare gevolgen van. Soms liep hij met een dikke lip en op de foto met een dikke poot. Gelukkig is hij wijzer geworden en jaagt hij nu op muizen...

Groetjes,
Nathalie

Eshtan in de kattenhal

In de bijlage gaan we de komende twee jaar volgen wie de logé's zijn in de door Het Leidsch Katblad gesponsorde 'adoptiehokken' in de kattenhal en de ziekenboeg van dierenasiel Stevenshage.

Dit is Eshtan. Hij logeert in de door Het Katblad gesponsorde 'schuilhut' (hok 14) in de kattenhal. Hij kwam binnen in het asiel op 29 februari 2012. Een bijzondere dag en een bijzondere kat! Eshtan is zo'n leukerd dat ik aanvankelijk verwachtte dat hij wel binnen een week geplaatst zou worden. Maar door zijn drukke karakter blijkt hij zeker niet voor ieder huishouden geschikt...

Hij komt uit het centrum van Leiden en kwam daar telkens bij een bedrijf om eten bedelen. Een ongecasteerde kater van een jaar oud, waarschijnlijk de hort op gegaan toen zijn hormonen begonnen op te spelen en niemand die naar hem op zoek is gegaan toen hij niet meer thuiskwam. 

Omdat hij een navelbreukje had, is dat tegelijkertijd met zijn castratie onder volledige narcose verholpen.  



Het nieuwe bordje voor Eshtans hok moet nog gemaakt worden,
maar hier ziet men hoe zo'n bordje op een ander hok er uit ziet.

Het is een enthousiaste knul, die geen moment stil kan zitten. Zeker niet als hij net uit zijn hokje losgelaten wordt. Van de ongeveer twintig foto's die ik maakte zijn er maar een paar enigzins gelukt.   

Hij springt van hok naar hok, hangt over de rand naar binnen te kijken, hengelt met zijn poot naar binnen, natuurlijk juist bij de katten die dat het minst op prijs stellen.

Hij is ontzettend nieuwsgierig en wil alles en iedereen van dichtbij bekijken. Hij is dol op spelen, maar is daarbij soms te wild en weet (nog) niet hoever hij mag gaan. Voor kinderen is hij daardoor een beetje te fel. En omdat hij niet zo lief doet naar andere katten, kan hij beter een huis voor zich alleen hebben. En dan wel een huis waar hij naar buiten mag, zodat hij lekker op onderzoek uit kan en daarbij zijn tomeloze energie een beetje kwijt kan.

De katten in de hal mogen bij toerbeurt een paar uurtjes los uit hun hokje, en kunnen dan gebruik maken van diverse grote krabpalen, verschillende mandjes, ligplekjes zowel binnen als (via een kattenluikje) buiten in een overdekte ren.

  

 

Maar omdat Eshtan zich in het asiel eigenlijk te pletter verveelt, loopt hij vaak zo te 'klieren' bij andere katten, dat men besloten heeft hem elke dag 's middags in de buitenren te zetten, met het kattenluikje dicht, zodat hij toch zijn energie wat kwijt kan, zonder dat de andere katten teveel last van hem hebben

Eshtan zit nu dus al zo'n drie-en-een-halve maand in het asiel en heeft in die tijd ook nog gepo(e)seerd voor een professionele dierenfotograaf!   Deze fotograaf kwam een aantal dieren fotograferen om ze extra in het zonnetje te zetten en zo hopelijk bij te dragen aan een snelle plaatsing. 


foto: Sanne van de Berg

Eshtan vond deze 'photo shoot' in eerste instantie een beetje spannend, wat je op deze prachtige foto kan zien. Twee andere foto's uit deze sessie zijn door het asiel gebruikt voor Eshtans pagina op Stichting Dierenasiels en Internet.

Volgende aflevering over Boris in de ziekenboeg.

Katja

Flash

Mag ik jullie even voorstellen aan Flash. Flash is drie weken geleden doodziek gevonden toen hij nog maar twee weken oud was. Een medewerkster van het asiel heeft hem mee naar huis genomen met het idee dat hij niet lang meer te leven zou hebben. Maar door haar goede en intensieve zorg heeft hij het toch gered en ziet er inmiddels uit als Hollands welvaren.

Nu moet hij alleen nog zindelijk worden, leren vast voedsel te eten en... hij moet manieren leren. Dit alles kan/heeft hij niet omdat hij opgegroeid is zonder moeder en zonder leeftijdgenootjes.
Daarom vonden ze het een goed idee om Flash bij Apie's kittens te zetten, zo kunnen ze van elkaar leren.

Flash is namelijk heel erg sociaal en dat kunnen de andere kittens weer mooi van hem leren.

Ennuhhhhh voor de liefhebbers... Flash is al besproken!

Wilma

Trippende Bink

We ontvingen de volgende e-mail van Monique:

Op de rommelmarkt op het Zooiplein heb ik twee Koetel Kussentjes gekocht voor Binkie en Moos.

Ik wilde laten weten dat deze kussentjes zeer goed in de smaak zijn gevallen…..!!!! Hierbij enkele bewijzen van een Trippende Bink!

Namens Binkie en Moos heel erg bedankt voor de kussentjes! Het is namelijk ook nog zo, dat onze Moos nooit wat van kattenkruidspeeltjes moest hebben, maar het kussentje zorgt in zijn koppie voor een soort chemische reactie of zo….;0)

Jammer dat alle kattenkruidkussentjes reeds verkocht zijn, want dit is wel hele goede reclame!

Drie onzekere kleutertjes

Vanmorgen heb ik Apie naar het asiel gebracht.

Volgende week zal zij worden gesteriliseerd en daarna mag zij weer terug naar haar veilige stekje in de tuinen bij hele lieve mensen die goed voor haar zullen zorgen. Wat een geluksvogel!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wilma

Ernstige diefstal

Ik had zojuist een lekkere hoeveelheid fliebertjes van de fameuze Van der Zon rookworst voor mezelf afgesneden. Toen ging de kookwekker. Terug in de kamer zat er een heel tevreden Cyperse kater!

 

Hans

Falkor

Als ik me maar vast hou glij ik niet weg...hoop ik!

Ingezonden door Jolanda

Ze zijn alweer vijf weken!

Interview met Wilma, deel 2

Dan moet het gewicht van de kleintjes in de gaten gehouden worden, en daarvoor heeft Wilma een babyweegschaal aangeschaft. De kits moeten de eerste 4 á 5 weken gemiddeld 100 gram per week aankomen. Je moet erop letten, vertelt Wilma ons, dat de moeder genoeg melk voor de kits heeft en ze hen goed verzorgt. Eén keer had ze een moeder die zo wild was (en daardoor dus zo bang), dat ze haar kittens aan hun lot overliet. In zo’n geval moeten de kleintjes verder worden grootgebracht met de fles en gaat de moeder terug naar het asiel, waar ze, zodra dat medisch verantwoord is, wordt ingeënt en gesteriliseerd.
Omdat Wilma overdag moet werken, blijven kittens die geflest moeten worden niet bij haar, maar gaan naar een speciale "flessenmoeder" toe, die tijd heeft om ze om de twee uur te voeden en te verzorgen.

Wilma had ook een keer een bange moeder bij wie ze een dienblad als schild moest gebruiken om haar kits te kunnen pakken en wegen! Ze heeft haar na 6 weken naar het asiel teruggebracht om te voorkomen dat de kits het gedrag van hun ma zouden overnemen. Ze dronken en aten toen natuurlijk al zelfstandig. En dan heeft Wilma vervolgens nog de taak om de kleine poesjes te socialiseren zodat ze makkelijk plaatsbaar zijn.

Krijgt Wilma ook wel eens kits zonder moeder in de opvang?

Jawel, maar meestal vangt ze een moeder met haar reeds geboren kroost op. Maar het komt ook voor dat ze een hoogzwangere moeder krijg die bij haar komt bevallen, of gevonden kits ter observatie. Meestal is dat voor een periode van ongeveer twee weken, en moet Wilma beoordelen of ze daarna klaar zijn voor plaatsing.

Hoe gaat dat, zo’n bevalling?

Nou, gelukkig meestal gewoon vanzelf! Wilma’s grootste angst blijft wel dat ze er net niet op tijd bij kan zijn, want de moeders vinden het altijd erg fijn om iemand bij de bevalling te hebben; ze zijn dan rustiger en voelen zich gesteund. Wilma zet dan een rustig muziekje op, gaat altijd naast de moederpoes zitten, op de grond op een kussen, ook al duurt die bevalling uren, soms zelfs wel een halve dag of nacht.

Voor die tijd vindt ze het erg belangrijk om toch even eerst een band met zo’n moeder op te kunnen bouwen, dus ze heeft het liefst dat ze een paar dagen voor de bevalling bij haar wordt gebracht.

Als de kits geboren zijn en ze lijken gezond, wat gebeurt er dan daarna?

Hun moeder zorgt de eerste tijd voor hen. Als ze ongeveer 4 weken in de bench hebben verbleven, gaan ze meestal wel allerlei klauteractiviteiten ondernemen. Dan kunnen ze ook zelf uit die bench klimmen. Wilma moet dan zorgen dat er kattenbakjes klaarstaan en voerbakjes met baby-kattenbrokjes.

Hoe gaat het socialiseren dan verder?

Natuurlijk aait Wilma de kleintjes vaak en pakt ze ze regelmatig op, zet ze ook op haar schoot om te knuffelen. Verder komen er regelmatig buurkinderen met vriendjes en vriendinnetjes langs zodat de kits kunnen wennen aan mensenkinderen.

Daarnaast laat Wilma de kits ook wennen aan huishoudelijke activiteiten en lawaai. Ze slaat er lustig op los met pannendeksels (haha!), gaat met de zoemende stofzuiger rond en loopt zelf ook, met haar eigen katten, gewoon door de kamer heen en weer. En zo wil ze voorkomen dat de kleintjes angstige katten worden.

Mevrouw K.: toen de Boez bij ons kwam was hij inderdaad voor niks of niemand bang. Hij heeft zelfs tijdens zijn eerste oud en nieuw voor het raam naar het vuurwerk zitten kijken. Maar hij is ondertussen wel een stuk banger geworden!

Wilma: dat heeft hij dan geleerd van de andere katten bij u in huis!

Ach, natuurlijk. Want wij hebben mevrouw Troy en Japekoppie nooit opgevoed met pannendeksels en dat soort dingen. We stellen zelfs het stofzuigen soms uit om hen niet te ontrieven…

Hoe reageren je eigen katten op de vreemde kittens?

Pollewop wil helemaal niks weten van de kits, Mazzel wil wel met ze spelen maar is een beetje wild, Boy speelt de vaderfiguur, gaat lopen opvoeden, Roosje kijkt alleen naar de kits en denkt er verder het hare van, Jake komt nieuwsgierig snuffelen maar daar blijft het bij, Elwood ……..???

Hoe gaat het dan verder?

Als de kits minimaal 8 weken oud zijn, minstens een kilo wegen en helemaal gezond zijn en geen andere problemen hebben, kunnen ze geplaatst worden. De dierenarts van het asiel doet een laatste controle, ze worden dan tevens gechipt en krijgen tegelijkertijd hun eerste inentingen. Dan kunnen ze mee met hun nieuwe mensen.

En als er nog geen nieuw mens voor ze gevonden is? Want dat regelt Wilma zelf, toch?

Ja, zij zoekt in principe zelf nieuwe mensen voor de kits uit haar opvang. En natuurlijk nooit via Marktplaats of iets dergelijks! Stel je voor…

Maar als ze nog geen nieuwe mensen heeft kunnen vinden, gaan de kits nog even terug naar het asiel, maar dat is echt maar ‘even’ want de praktijk heeft geleerd dat ze daar heel snel worden opgehaald om mee te gaan naar een mooi, gouden mandje!

Wij hebben Wilma uitgekozen voor onze inzamelingsactie omdat ze reeds 6 jaar lang al zoveel van haar vrije tijd besteedt aan de opvang van kattenmoeders en kittens, ondanks het feit dat de fibromyalgie maakt dat ze haar energie erg zorgvuldig moet verdelen. Mevrouw K. weet uit eigen ervaring hoe moeilijk dat is, en toen zij vernam dat de kittenkamer van “Wilma’s Opvang” heel nodig aan een opknapbeurt toe was, heeft zij enkele van haar trouwste katbladlezers en naaste vrienden gevraagd een klusteam te vormen en bij Wilma aan de slag te gaan. Deze mensen zegden allemaal toe mee te willen werken aan dit goede doel!

 

 

Zo was de kamer na 6 jaar intensief gebruik.... Toen kwam het klusteam van Het Leidsch Katblad.

 

Na schuren, breken en hakken zag het er nog slechter uit...

Ondertussen is het klusteam een paar maanden lang elke weekend (op zaterdagen of zondagen) aan de slag geweest om de kittenkamer opnieuw te stucen, verven, en de nodige reparaties uit te voeren. Hieronder ziet u het resultaat!

 

Na vele weken van noeste arbeid was de kamer weer helemaal opgefrist: een licht plafond, nieuw gestucte en geverfde muren, geverfde kozijnen en plinten, weggewerkte verwarmingsbuizen, nieuwe bredere vensterbank, handige plankjes, weer klaar voor gebruik!

Mevrouw Katblad heeft de kosten hiervan voorgeschoten, en rekent erop dat er via de inzamelingsactie op drie juni genoeg geld binnenkomt om de kosten van de opknapbeurt van “Wilma’s Opvang” te kunnen dekken!

Ondertussen heeft u al in onze bijlage kunnen lezen over het nest dat nu bij Wilma “logeert”; ze doet ons regelmatig verslag van het het wel en wee van moe met kits. Het lapje is inmiddels gereserveerd door het mens van Myo, dus met een beetje geluk kunnen wij ook haar straks in de Katbladbuurt ontmoeten en begroeten!

Wij wensen Wilma nog heel veel plezier en succes toe bij het mooie werk dat zij doet voor de kattenmoedertjes en hun kits!