Bouwvallige oude dame

Bouwevallige oude dame (dit woordgrapje van Hans lukt niet in de titel - red.)

De bioloog heeft van Mevrouw Katblad een compactcamera in bruikleen gekregen om de katten te kunnen fotograferen. Met de grote camera voor het Naturalis-werk lukt dat niet, voor alles ingesteld is zijn de katten weg.

Vandaag lag Ceesje in een nogal bouwvallige houding zich te wassen. Maar uit de foto’s blijkt dat de oude dame van 17 nog steeds heel erg lenig is. Ik zou het haar niet na doen om me in zulke bochten te wringen!

Hans

Boskat ?

Hallo Mevrouw Katblad,

deze boskat bleef doodstil staan toen hij me plotseling vlakbij zag komen bij de caravan in de duinen. Ik was bezig bloemetjes te fotograferen en dan ineens dit beeld voor mijn oog was ook een grote verrassing. Ik heb je krant daar gelezen, de enige actuele berichtgeving die ik kon ontvangen gelukkig.

Groetjes, Betty

Maxi...

Beste Katblad mensen,
Zoals jullie weten kijk ik geregeld in het LKB, en vind het erg leuk om te lezen en te zien. Ik ben de zus van Ina, het lieve mens van Iwan, Bonya, Igor, Kaja en Lotje.

Gisteren is onze darling Maxi ingeslapen bij de vet, ze had al een tijd arthritis, en kon niet meer springen en liep erg moeilijk. Ze was 11 jaar oud.

We hadden eerst 3 katten, en nadat Jesse en Toni overleden zijn was Maxi eigenlijk wel blij dat ze de enige kat in huis was. Ze woonde ook met ons op de chicken farm 3 jaar geleden, waar we een jaar
gewerkt hebben, in het Noorden van New Zealand. Hier terug in Wellington vond ze het heerlijk dat we nu in een rustige straat wonen, met niet veel verkeer, en veel tuinen om te verkennen en in te rommelen. Ze sliep graag op ons bed, heel graag net op een plek waar ik juist wilde liggen........
We hebben net onze eerste dag zonder poes gehad, missen haar wel..........ja zo
gaat dat.
Hartelijke groeten aan jullie allemaal,
Hannah

---

Spoed !!! Wie weet er nog leuke namen voor kittens ?

Nog even op de valreep een paar fotootjes van deze twee cuties, want inmiddels zijn zij groot en sterk genoeg om te mogen verhuizen. Helaas heeft zich bij mij geen toekomstig personeel gemeld en dus gaan zij terug naar het asiel. Wij hebben dit zo geregeld dat de kans heel erg groot is dat ze maar heel kort daar hoeven te blijven.

Ze zijn erg aan elkaar gehecht, dus ik hoop dat ze bij elkaar mogen blijven. Ik heb dit ook aangegeven bij de mensen van het asiel en ze zouden er rekening mee houden. Helaas hebben ze dat niet helemaal voor het zeggen natuurlijk. We zullen wel zien hoe het loopt.

Wat heel grappig is bij deze twee is dat normaal gesproken katten hun ogen dicht knijpen bij flitslicht, maar deze twee houden hun ogen juist heel wijd open.

Normaal gesproken geef ik mijn opvangertjes geen namen, dat laat ik aan het toekomstige personeel over. Maar als ze terug gaan naar het asiel, dan is het wel handig als ze namen hebben. Dus als iemand nog een leuk idee heeft...

Dag lieve knuffies van me, het ga jullie goed!

Wilma

Ik wil ook een afdakje !

Het afdakje boven de bungalette was oorspronkelijk voor een kattenbak in mijn tuin in de ijdele hoop dat er eentje binnenhuis niet meer nodig was. Toen de kattenbak weer naar binnen ging, bleek het grootste probleem waarom Ceesje er naast ging plassen niet een beginnende dementie, want dat heeft ze om de dooie duvel niet! Het probleem zat hem in de angst voor het deksel, waarschijnlijk omdat ze een keer een mep van een van de anderen gehad heeft terwijl ze op de bak zat en dat niet heeft kunnen aan zien komen. Sinds het deksel verwijderd is, is  ze (bijna, een ongelukje daargelaten) weer helemaal zindelijk. Sindsdien stond het deksel doelloos op zijn kant in de tot dan toe eveneens overbodige schuilhut. Nadat de schuilhut naar mevrouw Katblad verhuisd is, staat het kattenbakdeksel buiten te wachten tot ik eens naar het grofvuil ga. Dat is hoog nodig, maar om alles mijn huis en tuin uit te sjouwen heb ik wel een bestelbus nodig.

Lapje was afgelopen week lekker aan het klooien buiten totdat plotseling de bui losbarstte. Toen bleek het deksel opeens van nut: Lapje sprong van de schutting en ging op haar gemak wachten tot de bui wat minder werd.

Heel veel geduld had ze niet, want vrij snel kwam ze ondanks de regen naar binnen om lekker bij me op de bank op te gaan drogen.

Of het haar al dan niet beviel, weet ik niet, maar ik heb later geen van mijn haarfabrieken er gebruik van zien maken.

Hans