De verjaardagen van Bacchus.

Tijdens mijn studietijd had ik een vriendenclub waar ik eens in de twee weken mee bij elkaar kwam om een biertje te drinken en een hapje te eten. Een van mijn studievrienden, Donald, zei eens toen we in de kroeg zaten ”wat jammer dat we nu na het kandidaatsexamen elkaar zo weinig meer zien, kunnen we niet elke week ergens afspreken om wat bij te kletsen”. Ik had in mijn tweede eerste jaar negatieve ervaringen met een dergelijke club in L’ Espérance. Er waren altijd mensen bij die hun binnenkomen zo planden dat ze zo goed als niets hoefden te betalen bij het rondjes geven. In het Leidse kroegjargon heten deze mensen ‘Leuners’. Ik vond het een leuk idee, maar stelde Donald voor om dat eens in de twee weken te doen, op woensdag, en wel bij degene die het dichtste bij de Universiteit woonde en dat was ik. Ik woonde toen in een studentenhuis aan de Nieuwe Rijn, achter stripwinkel Dumpie (dat heeft me overigens een hoop geld gekost).
Bier en hapjes haalde ik in huis. Er werd een lijst bijgehouden van wie er aan de beurt was om de kosten te betalen. Dat was een prima oplossing, we hebben dit 25 jaar volgehouden, vanaf 1976. Lekker een drankje en vervolgens ergens in de stad uit eten. Meestal was dat Woo Ping, maar ook vaak elders. Op een gegeven moment was het voorbij. De partners van de leden waren ook van de partij. Er waren zoveel scheidingen dat het niet meer vol te houden was. De laatste keren kwamen er nog maar 4 vaste deelnemers opdagen. In de hoogtijdagen waren dat er meer dan 20.
Mijn katten waren ook prominent lid van de borrelclub. Toen Bacchus 15 werd heb ik een feestje ter ere van zijn verjaardag gegeven. Onder de voorwaarde dat iedereen een cadeautje meebracht.
Hij heeft een overvloed aan speeltjes, hapjes en snoepjes gekregen. Er waren twee cadeautjes die er uit sprongen. Dat waren een slabbetje en iets raars in een cadeauverpakking, in een roze inpakpiertje met een gouden strik. Het slabbetje was gemaakt door de (toenmalige) echtgenote van één van mijn Naturalis collega’s, heel mooi, mosgroen met in gouden letters ‘Bacchus 15' er op geborduurd.! Hij heeft er, niet geheel vrijwillig, de hele avond mee rondgelopen.

Het cadeautje in het roze papier kreeg hij van mijn Brusselse vriend Eric. Die was toen controller bij Wagon-Lits (hij runt thans met zijn vrouw een kattenpension in Brabant). Het pakje voelde vreemd week en vormeloos aan. Iedereen keek met grote vragende ogen toen ik het uit ging pakken. Mijn vriend zat er met grote pretogen bij. Er kwam een verse wijting uit. Eric vertelde dat hij de wijting op de markt gekocht had en ter plekke heeft ingepakt. Wat had ik graag het gezicht van de marktkoopman gezien!

Eric heeft vaker dergelijke grappen uitgehaald. Op het dispuut waar we beiden lid van waren, vierden we ieder jaar traditioneel Sinterklaas, met surprises. Het cadeau mocht niet duurder zijn dan exact 100 cent. Voor het origineelste cadeau was er een prijs, in de vorm van een fles wijn. Eric won die eens met straatlengten voorsprong. Zijn cadeau bestond uit een door de directeur van Wagon-Lits persoonlijk ondertekende, altijd geldige kortingbon van één gulden, voor een reis naar de Galapagos eilanden, te besteden bij ieder willekeurig reisbureau!

Toen Bacchus 18 jaar werd besloot ik zijn verjaardag weer te vieren, ook nu werd het een groots feest. Alleen had ik in de door Bacchus zelf ondertekende uitnodiging niet gezegd dat er cadeautjes verplicht waren. Hij was aan het sukkelen en had zodoende wat eetvoorschriften. De zinsnede in de uitnodiging dat hij niet mee ging uit eten, omdat hij hoopte zijn buikje vol te hebben gegeten met dingen die hij eigenlijk niet mocht (ik bedoelde kaas) werd echter opgevat als een uitnodiging toch een cadeautje mee te brengen. Bacchus heeft de uitnodiging zelf ondertekend. Ik heb zijn poot in een stempelkussen gezet en onder de brief afgedrukt. Eén keertje maar, de rest van de uitnodigingen betroffen fotokopieën.

Bacchus heeft het me niet in dank afgenomen, hij heeft de hele avond aan zijn voetkussentjes zitten likken, net zolang tot er geen stempelinkt meer opzat. En me heel erg verwijtend aangekeken! De uitnodiging heeft tot grote hilariteit geleid. Mijn vriend Arthur, bioloog van Ecomare op Texel, heeft de uitnodiging op het prikbord aldaar gehangen. Hij heeft vele vragen over die gek (ik dus) moeten beantwoorden. Op de dag zelf kwamen van heinde en verre vele vrienden van Bacchus naar zijn verjaardag. Anne uit Zeeland, Arthur van Texel, Peter uit Almere etc.
Ook nu kreeg hij heel veel cadeautjes, zoals vis, die door vissendeskundige (op culinair gebied) Gerard deskundig gefileerd werd voor hem (met slabbetje van drie jaar daarvoor om !).

En een stuk kaas. Dat was, helaas voor Bacchus, van plastic en is door Garfield ingepikt. Die er vanaf die dag nog steeds over waakt, dat het hem niet wordt afgenomen !

Hans