Ik krijg acuut last van een 'writer's block' zodra ik wat over Mimi wil schrijven...
Terwijl ik wel beloofd had dat binnenkort te doen. Daarom nu eerst maar eens wat foto's:
4e dag
9e dag
22e dag
23e dag
34e dag
37e dag (gisteren)
Ik zal hier wat dingen op een rijtje zetten (dan ben ik in ieder geval aan de nieuwsgierigheid van wat lezers tegemoet gekomen):
-Mimi is ongeveer 17 jaar.
-Ze heeft de afgelopen 8 jaar bij mijn oude buurvrouw gewoond.
-Al een jaar of vijf ging ik met Mimi naar de dierenarts voor vaccinaties, omdat de buurvrouw daarvoor te slecht ter been was.
-Mimi heeft al een paar keer in de bijlage gestaan:
hier,
hier,
hier (bovenste 2 foto's) en natuurlijk de afgelopen weken
hier en
hier).
-De buurvrouw is begin januari overleden.
-Ik heb Mimi zolang in huis genomen om af te wachten of nog iemand een nieuw huis voor haar wist.
-Eigenlijk zou ik Mimi naar het asiel brengen als dat niet lukte.
-Mimi blijkt nierfalen te hebben en heeft nu medicijnen en nierdieet (voor zover het lukt haar dat te laten eten, ze krijgt ook nog gewoon voer).
-Ze weegt maar 2,6 kilo (maar dat is al een hele tijd zo).
-Ik heb besloten Mimi bij mij en Rissa te laten wonen, mits Mimi en Rissa elkaar leren verdragen.
-Dat laatste wil nog steeds niet erg lukken, ondanks dat ik het heel voorzichtig aanpak en Mimi nog een groot deel van de dag gescheiden van Rissa zit.
-Mimi durft wel steeds beter het huis te verkennen op de momenten dat Rissa slaapt, of in een andere kamer zit.
-Rissa lijkt over het algemeen genomen redelijk relaxt onder de situatie.
-Ze is ook meestal goed 'af te leiden' met eten of een spelletje.
-Op sommige momenten staart ze ineens intens naar Mimi en loopt dan snel naar haar toe en wil haar bespringen of meppen.
-Als ik snel genoeg ben kan ik haar dan afleiden, maar af en toe ben ik te laat.
-Dus heeft Rissa naar Mimi gemept, en Mimi reageert met blazen en grauwen.
-Volgens 'kattengedragskundigen' op internet gaat de introductie niet goed of te snel als katten gaan vechten, maar ook fixeren c.q. fel blazen en grommen zijn tekenen van te hoge spanning.
-Als je katten de 'confrontatie laat aangaan' zou je het vredig samenleven voorgoed kunnen verpesten (met als gevolg in mijn geval Mimi alsnog naar het asiel te moeten brengen, want definitief gescheiden houden is in mijn kleine huis eigenlijk geen optie).
-Ik las ergens dat de introductie van een volwassen kat bij een andere volwassen kat wel tot 6 weken kon duren, dus daarom probeerde ik mij nog niet teveel zorgen te maken.
-Nu we op 5,5 week 'zitten' en Rissa gisteren bijna van achter bovenop een nietsvermoedende Mimi sprong (die eindelijk eens op haar gemak buiten haar 'badkamer' op een kleedje onder mijn buro de andere kant op zat te kijken), begin ik me toch weer meer zorgen te maken.
-Sommige katten schijnen namelijk echt niet met anderen samen te kunnen leven.
-En eigenlijk hadden ze dat bij het asiel over Rissa ook gezegd, maar omdat ze zo relaxt lijkt en zelf niet blaast en gromt of haren op zet, twijfelde ik of het misschien toch goed kon komen.
-Zolang de spanning tussen beide katten niet erger wordt en één of beiden echt duidelijke tekenen van stress gaan vertonen ook buiten de momenten dat ze echt met elkaar geconfonteerd worden, ga ik maar gewoon verder met te proberen ze positieve associaties met elkaar te laten krijgen (lekker eten, leuk spelen etc. op de momenten dat ze elkaar zien).
Katja
Naschrift 16 februari: Ik heb de moed nog niet opgegeven hoor, en zo'n voorbeeld als dat van Mirjam (in de reacties) geeft me extra vertrouwen.
Ik heb inderdaad vanaf het begin een feliway stekker gehad (die nu trouwens wel bijna leeg is, dus zal nog maar weer een navulling halen).
Gisteren en vandaag heb ik ze stukjes rauw vlees zitten voeren, waarop ze op een gegeven moment ca. 50 cm uit elkaar zaten te eten, zonder een onvertogen blik of geluid.
Heb daarna de deur weer dichtgedaan om het goeie moment niet te verpesten. Maar ben nu bezig een systeem (haakje ofzo) te maken dat de deur permanent op een kier kan zonder dat ze elkaar echt kunnen aanvallen (beetje laat maar beter laat dan nooit). Het systeem met het hekje dat ik een paar weken geleden had gemaakt vergde toch continu toezicht omdat Rissa weliswaar er niet overheen kon (ze kan niet springen wegens artrose) maar wel uitvallen naar Mimi kon doen. En Mimi's slaapplek is al en paar weken niet meer naast die tussendeur maar ertegenover.
Verder kan Mimi grote delen van de dag aan de andere kant de badkamer uit naar de hal en naar de zolder boven, waar ze ook vaak ligt te slapen, maar waar ik haar ook regelmatig over de zolder hoor galopperen als ze loopt te pingelen met haar kattenkruidspeeltje.