Vanochtend heb ik hem verzorgd in het asiel. Hij was in eerste instantie erg op zijn hoede, maar kwam wel meteen naar voren voor zijn eten. Hij had netjes op de bak geplast en later zag ik hem dat nog een keer doen, dus daar was ik al helemaal blij over.
Totdat ik als eerste onderstaande foto maakte.
Ik vond al dat hij zo lekker stil bleef zitten voor de foto, tot ik achteraf ontdekte dat hij zat te poepen, pontificaal midden op zijn kleedje... Nou ja, klein uitglijdertje hopenlijk. Misschien was het de eerst keer dat hij in gevangenschap moest poepen.
Nadat hij zijn brokjes op had en ook nog een heleboel snoepjes kon ik hem lekker op zijn kopje kroelen en aaien en hij gaf een heleboel kopjes. Ondertussen stond ik op een krukje voor zijn kennel en leunde helemaal naar binnen en hield met mijn vrije hand het hekje zo goed mogelijk een beetje achter mij dicht. Want het schijnt dat, toen ze hem in het hokje moesten doen toen hij gebracht was, ze een hele tijd bezig zijn geweest hem in de quarantaineruimte te vangen, omdat hij uit de carrier ontsnapte voordat ze hem goed vast hadden. Ook hier sprong hij meters tegen de muren op van angst. Dus het leek me niet slim om hem nu er uit te laten (tamme katten mogen er meestal even uit tijdens de verzorging). Vlak voordat ik met hem klaar was begon hij ook al ernstige pogingen te doen om langs mij heen te glippen, dus toen heb ik helaas het hekje voor zijn neus moeten sluiten.
Later op de ochtend (toen ik een hond aan het uitlaten was) is hij bij de dierenarts geweest. Dus het is een van de kattenverzorgsters gelukt om hem te vangen en in bedwang te houden. De dierenarts heeft hem geschat op 1,5 jaar, dus helemaal nog niet oud. Dat die achterkant er zo 'oud' uitziet komt door zijn 'magerte' en hij is ook wat kaal. Dat kan van de vlooien zijn of misschien van ondervoeding. Voorlopig ziet hij er verder gezond uit en is het even wachten of hij goed bijkomt nu hij genoeg te eten krijgt, of dat er eventueel meer aan de hand is.
De komende twee weken moet afgewacht worden of er toch nog een baasje op komt dagen. Dan wordt hij gecastreerd en mag hij geplaatst worden. Dus voorlopig nu ook even een paar weken de tijd om te zien hoe hij is, en of hij misschien minder gestrest wordt als hij wat meer gewend is.
Katja
8 opmerkingen:
Goh, dat hij zo jong is...Hij zal wel lang op straat gelopen hebben dat hij zo mager is. Maar fijn om meer nieuws van hem te horen!En hij zit gelukkig droog, warm en krijgt eten en drinken. En nu maar afwachten of er een eigenaar komt. Kom jij in de verleiding om hem dan te nemen, Katja??
Fijn dat je hem zo in de gaten kunt blijven houden, Katja. Ik duim voor hem, dat alles in orde blijkt te zijn.
Leuk om een update te lezen over hem! Inderdaad zielig dat hij zo mager is - wie weet hoe lang hij al zwerft!
Blijkbaar niet als vermist opgegeven? En ongecastreerd?
Ik zou zeggen: niet aan zijn oude baas mee teruggeven (mocht die komen opdraven)! Sommige mensen zijn door hun grote onkunde niet geschikt als verzorger van haarfabrieken. Maar nu ga ik natuurlijk weer te ver....
Jeetje, zo jong nog! Dat had ik ook niet gedacht. Als hij straks wat is bijgekomen, aangekomen en als hij natuurlijk zijn balletjes kwijt is, dan zal hij best wel bij gaan trekken. Ben je stiekem al een naam voor hem aan het verzinnen?
Ja, ik hoop ook maar dat als er een 'eigenaar' is, dat die niet reageert. Iemand die zijn kater met anderhalf nog niet heeft laten castreren, en zo slecht voor hem zorgt is sowieso geen kat waard. Ik geloof bovendien niet dat de kat nog van iemand is hoor. Maar in het asiel denkt men wel dat hij waarschijnlijk tot voor kort ergens binnen geleefd moet hebben, omdat hij geen wintervacht heeft. Maar als dat zo is, dan moet hij daarbinnen ook al verwaarloosd zijn, want die angst zodanig dat hij tegen de muren opspringt, en dat eetgedrag van bij elke hap naar achteren schieten om het hapje veilig te stellen, dat leert een kat toch niet zo snel aan (als het een gewone verdwaalde huiskat zou zijn)?
Nee hoor, die kat heeft duidelijk meer meegemaakt dan ons lief is. Altijd vechten voor een klein beetje eten en zeker geen warm, liefdevol thuis.
De reacties kruisten elkaar een beetje, dus als antwoord op Wilma's vorige bericht: Ik weet het echt nog niet hoor, of ik hem ga adopteren. In eerste instantie dacht ik 'ik ga dat oude beestje als het kan nog een paar mooie jaren bezorgen'(en daarbij dacht ik ook dat zo'n oude kat weinig kans zou hebben op een goed adoptieadres), maar met een kat van anderhalf is het weer een heel ander verhaal natuurlijk: als hij een beetje 'bijtrekt' zijn er misschien wel veel mensen die hem zouden willen adopteren, en als hij niet bijtrekt, weet ik niet of ik het zelf aan zou kunnnen... Kortom, ik moet er nog goed over nadenken...
Een reactie posten