woensdag 8 februari 2012

Arme sloeber afgevoerd naar asiel...

Vanmiddag om een uur of half vier zag ik in het plantsoen achter mijn tuin een kat langslopen die ik nog niet eerder hier in de buurt zag. Hij was erg mager en liep snel, maar met nogal wankele pasjes. Zo'n mager beestje dat met deze kou rondzwerft, trekt natuurlijk meteen mijn aandacht en ik schoot mijn jas en slippers aan om via de voordeur te gaan kijken of ik het beestje nog ergens kon ontdekken.
Tot mijn verbazing kwam hij aan de voorkant net de hoek omlopen en dus riep ik hem en hij spurtte met een vaartje naar mij toe. Ik ging snel naar binnen om de bus met een restant brokjes te halen die nog in mijn keuken stond, en gooide wat brokjes op de stoep die hij met een noodgang naar binnen schrokte. Toen ik het maatbekertje even opzij wilde leggen om beter bij de brokjes te kunnen, griste hij dit lege bekertje uit mijn hand en rende er mee vandoor het plantsoen in tegenover mijn huis. Hij liep wel twintig meter ver voordat hij even ging zitten om er vervolgens achter te komen dat je plastic bekertjes niet kan eten. Ik riep hem weer en hij rende weer op mij af. Hij kreeg nog wat brokjes van me. Omdat het mij handiger leek om hem verder in de tuin nog wat te geven, lokte ik hem mee naar binnen en naar de tuindeur, waar ik hem op mijn plaatsje nog wat wilde geven. Helaas kwam zodra ik de deur opendeed en wat voer buiten stooide, Jip de buurtkat ook enthousiast aanrennen en die joeg de arme sloeber meteen weg. Waarop ik Jip wegjoeg en de zwerver weer naar binnen lokte.

Ik had nog wat krachtvoer staan van Faf en heb hem daar wat van gegeven. Hij begon daar zo wild van te eten dat het bakje over mijn kleed ging, maar vervolgens likte hij alle smurrie daar weer vanaf.
Ik vond dat hij voorlopig genoeg gegeten had en bedacht me dat ik hem niet zomaar weer de kou in kon zetten. Hij was duidelijk én ongecastreerd én uitgehongerd, dus de combinatie leek mij toch duidelijk op een zwerfkat te wijzen (ik neem tenminste aan dat mensen die 'baasje' zijn van een bewust-ongecastreerde kater ervoor zorgen dat het beest niet omkomt van de honger).
Dus heb ik met het asiel gebeld om te overleggen wat ik zou doen en daar zeiden ze "natuurlijk niet meer naar buiten zetten, laat hem maar ophalen door de dierenambulance en hier naar toe brengen" (omdat ik geen auto heb, anders had ik hem natuurlijk zelf kunnen brengen). Dus de dierenambulance gebeld, daar zei men dat het wel even kon duren, want zij hadden het met dit weer razend druk (zwanen uit het ijs halen enzo hoorde ik later).
Gelukkig was de kater zo lief om niet te gaan sproeien. Hij liep wel de hele tijd ongedurig heen en weer, maar gaf ook veel kopjes en liet zich aaien. Na een uurtje heb ik hem nog wat te eten gegeven en hij heeft ook wat water gedronken.

Ongeveer anderhalf uur na het telefoontje belden de mensen van de dierenambulance aan. Een vrouw en een jongeman, allebei in neongele jassen, kwamen binnen, met een kooitje en een paar leren handschoenen. Op het moment dat de kat hen zag ging hij volledig over de rooie van angst en begon metershoog tegen de muren en de ramen op te springen. Nadat hij in een waterbak die op de vensterbank stond was gesprongen en in de gordijnen probeerde te klimmen, verstopte hij zich onder de bank. De mensen van de dierenambulance besloten hun angstaanjagende jassen uit te doen en de jongen zorgde met een lange lineaal van mij dat de kat weer onder de bank vandaan kroop. Vervolgens schoot het arme beest de keuken in (helaas geen deur) en klom in het gordijntje dat daar boven de vensterbank hangt, waarbij er ook weer vanalles op de grond viel (gelukkig geen glazen vazen die daar ook stonden...). Terwijl de jongen toch maar het vangnet uit het busje ging halen, sprak de vrouw de kat - die nu tussen de afwas op het aanrecht zat - sussend toe en kon hem zo dicht naderen dat ze hem voorzichtig kon aaien. Op het moment dat de jongen terugkwam greep zij de kat (zonder handschoenen!) in zijn nekvel en stopten ze hem samen in het kooitje. Daarna werd er een deken over de kooi gehangen om het beestje wat tot rust te laten komen en hebben ze hem meegenomen naar het asiel.
Ik ben benieuwd hoe hij het verdraagt om in een kooitje te zitten in het asiel. In ieder geval krijgt hij nu te eten en is hij uit de kou. Het is denk ik een beetje afhankelijk van hoe hij het kooitje verdraagt, of ze hem misschien 'terugzetten' als hij gecastreerd is, of dat hij misschien ergens zijn eigen huis en eigen mensen kan krijgen.  Ik kijk het even aan wat de 'ontwikkelingen' zijn, of het misschien een kat zou zijn die bij mij zou kunnen wonen of dat hij teveel zwerversinstinct daarvoor heeft.

Dit is misschien een beetje chaotisch verhaal, maar ik zit nog helemaal vol 'adrenaline' van de toestanden tijdens het vangen van de kat in mijn huis. Zo zielig hoe bang hij was toen hij opgehaald werd. Volgens de mevrouw van de dierenambulance was het al een oud beestje. Zo vond ik zijn kalige, magere achterkant er ook uitzien, maar zijn koppie leek nog vrij jong. Dus of hij is inderdaad al bejaard, of hij is zo ondervoed of ziek dat hij daarom zo'n krakkemikkig uiterlijk had.

Katja

10 opmerkingen:

Jacq. zei

Jeetje, wat een verhaal! Ach, wat ziet ie er mager uit. Maar ontzettend goede actie van je, Katja.Kan me voorstellen dat je er helemaal vol van bent en dit meteen wilt opschrijven, zeker toen hij zo bang werd en alle kanten opschoot. Dat is altijd heftig om te zien. Ben benieuwd of deze 'arme sloeber'een gouden mandje vindt...misschien dus wel bij jou (?)

Annemieke zei

Goed gedaan! Inderdaad natuurlijk heel zielig dat hij niet gepakt wil worden, maar dit is wel het beste voor hem. Hij is nu in de warmte en krijgt eten. Hopelijk kan hij bij mensen gedijen. Hij ziet er in elk geval aandoenlijk uit.

mevrouw K. zei

Strakke actie Katja, goed gedaan!
Hebben ze de arme sloeber nog gecontroleerd op een chip of moet dat nog?
Hij heeft een lekker bekkie en ziet er inderdaad erg aandoenlijk uit. Wij zijn erg benieuwd naar het vervolg van dit verhaal. In elk geval zit hij nu warm en krijgt hij eten en de nodige verzorging. Ach en wee weer. Onvoorstelbaar dat zo'n beestje aan zijn lot werd overgelaten! En wat een geluk dat hij op jouw pad kwam!

Bart zei

Hallo Katja,

Wat een bijzonder verhaal. Als ik hem zo in zijn ogen kijk is dit echt een katertje dat weet wat hij wil. Volgens mij is hij een oude bekende van jou en heeft jou nu ook weer terug gevonden. Dat spreekt duidelijk uit zijn ogen en dat ondanks zijn uitgehongerde toestand. Op deze manier heeft Pépé de vorige incarnatie van Rose (mijn huidige poes waar je het verhaal over gepubliceerd hebt op het katblad blog) mij ook terug gevonden.

Hij, dit mooie katertje heeft jou uitgekozen en weer opgezocht en ik denk dat hij heel graag weer bij je komt wonen. Misschien een idee om hem snel een keer op te gaan zoeken en contact met hem te maken.

Succes, Bart

katja zei

Ze hadden een chipreader bij zich, maar dat ding werkte niet (misschien door de kou dachten ze).
Maar het lijkt me erg onwaarschijnlijk dat hij een chip heeft, daar hij dus waarschijnlijk al oud is en toch nog heel duidelijk in bezit is van zijn hele 'zaakje', wat een heel raar gezicht was, omdat hij zo kaal was aan de achterkant.

@Bart:ik bedoel het niet rot, maar hier geloof ik dus niet in... Ik probeerde me nog wel voor te stellen wat je precies bedoelt, maar stel, de kat is bijv. 10 jaar oud, dan zou hij dus 10 jaar op zoek naar mij geweest moeten zijn ??? Dat zou hem nog zieliger maken dan hij nu al is...
en geloof me, ik vindt hem nu al superzielig, maar dat vind ik alle zwerfkatten die in de kou zonder eten zitten.

En wat betreft hem opzoeken: als ik vrijdag mijn vrijwilligerswerk ga doen bij het asiel, ga ik natuurlijk beslist kijken/informeren hoe het met hem is. En hopelijk is hij nog benaderbaar (geen idee wat zo'n 'kennel' met hem doet):-(

Trees zei

Las gisteren ergens (weet niet meer waar) een berichtje, dat er in Sassenheim een poes vermist is.
Heb nu even gezocht en dit gevonden:
http://www.amivedi.nl/DierDetail.aspx?MeldingId=733016.
Dit was niet het bericht trouwens.
De poes mist een stukje van een oor. Kan op de foto niet zien of dat bij deze poes ook is.
Hoop dat de poes toch weer bij z'n baasje terugkomt.
Wel lief dat jij hem opgevangen hebt.

Groetjes,
Trees

Ma Tok zei

Wat een goede actie, Katja. Het zou heel mooi zijn als deze jongen bij jou zou kunnen komen wonen, maar dat blijft voorlopig afwachten, denk ik.
Ik vind hem een beetje op Japekop lijken.

katja zei

Van het asiel mailden ze vandaag dat hij vanmorgen 'wel even in paniek was', maar dat hij vanmiddag wel wat rustiger was.... Ik ben heel benieuwd hoe ik hem morgen aantref, en of hij in zijn hokje blijft en zo niet, of ik hem er dan nog in terug krijg...

katja zei

Oeps, 'ik vind' met dt geschreven in mijn eerste reactie. Wat genant toch dat je zelfs je eigen reacties niet kan redigeren bij Blogger.

Wilma zei

Wat een goede actie van je Katja! Hopelijk zal hij gaan wennen aan het binnen zijn.