Ooit in een ver verleden van Het Katblad schreef Annemieke een bericht over
haar bezoek aan een kattencafé in Osaka, Japan. Voor mij leek dit toendertijd een soort onbereikbaar 'paradijs op aarde': omringd te zijn door zoveel katten die natuurlijk allemaal geaaid willen worden of op schoot willen, terwijl je ondertussen lekker van een stuk heerlijke cake en een kopje koffie geniet.
Maar we zijn bijna negen jaar 'verder' en ook in Nederland bestaan inmiddels een aantal kattencafé's. Eerlijk gezegd was me dit helemaal ontgaan totdat ik hoorde van een kattencafé dat in september geopend ging worden in Rotterdam.
Enthousiast togen mijn zus (die in Rotterdam woont) en ik op een vrijdagochtend in oktober naar de Hoogstraat (in de buurt van station Blaak en de beroemde Markthal), waar 'Pebbles Kitty Cat Café' gevestigd is.
We hadden van tevoren gereserveerd om niet de kans te lopen voor niets te komen, want er kunnen maar een beperkt aantal mensen binnen zitten en het is niet de bedoeling dat de katten onder de voet gelopen worden natuurlijk. Maar gelukkig was het lekker rustig toen we kwamen.
We bestelden koffie en taart en toen dat geserveerd werd sprongen er meteen twee katten bij ons op tafel. Maar hoe bescherm je én je taart én je hete capuccino? Mijn zus kwam op het lumineuze idee om de schoteltjes op de kopjes te zetten. Het meisje dat ons bediende zei "Ja, dat doen meer mensen".
Dexter vond het niet lief van ons dat hij niet van taart en capuccino mocht meegenieten. Het andere katje was al snel naar een andere tafel verhuisd om te kijken of daar nog wat te snaaien viel.
Nadat die later nog een stuk zalm van een sandwich van de high tea aan weer een andere tafel had gejat en daarmee door het kattendeurtje naar de ruimte 'ALLEEN KATTEN - JUST CATS' was gerend, kregen de poezen wat poezensnoep geserveerd in een speciale puzzel. Zo hadden de gasten even de tijd om ongestoord van hun lekkernijen te kunnen genieten.
Maar dit respijt was van korte duur. Gelukkig hadden wij inmiddels ons 'eten' op. Er hingen wat speeltjes op een rekje en ik probeerde een leuke speelsliert uit (rechts op de foto). Maar Pixel vroeg zich af of er nog wat lekkers in m'n rugzak te vinden was.
Eén van de drie zwarte katjes ging telkens vlakbij het loketje voor de bestellingen zitten, zodat ze als niemand keek de keuken in kon springen...
Roffa had net geconstateerd dat er alleen maar lege kopjes op deze tafel stonden.
Ook hier viel niets meer te halen...
Kortom, het was een fantastische ervaring en we kunnen niet wachten om nog een keer te gaan!
Katja
