Voor een keertje een kopie van het blog van asiel Stevenshage van afgelopen zaterdag:
Het blog is deze week geschreven door Marlies, kattenverzorger bij Dierentehuis Stevenshage:
Op 23 oktober 2015 wordt hij afgestaan.
De lieve 15-jarige kater Gizmo is thuis ongelukkig door de komst van een baby en het onregelmatige werk van zijn baasjes. Hij is meer van de rust en structuur. Na overleg lijkt het iedereen het beste om voor Gizmo een fijn nieuw huis te zoeken. Zelfs op zijn leeftijd is het beter om hem te herplaatsen dan hem ongelukkig thuis te laten zitten. Ik heb er altijd moeite mee als ik mensen hoor zeggen dat je kat afstaan aan het asiel een schande is. Nee, hem thuis te zien verpieteren of via Marktplaats te herplaatsen waar hij ik weet niet waar terecht komt, vind ik erger. Ik heb veel respect voor mensen die durven te zeggen dat hun kat gewoonweg ongelukkig is in hun huidige situatie en die het accepteren dat hij ergens anders gelukkiger kan worden. En die het asiel het vertrouwen geven om hiervoor te zorgen. Wat vaak ook lukt.
Verstand en gevoel zijn echter twee aparte dingen. Dit is voor Gizmo de verstandigste beslissing, dat weet iedereen, maar het gevoel blijft toch moeilijk. Hij wordt met pijn in het hart bij ons gebracht. Ik stel de oude baasjes een beetje gerust door te melden dat asielkatten gemiddeld maar één maand bij ons zitten. Helaas zijn er natuurlijk altijd uitzonderingen en zijn er katten die langer op zoek zijn naar een nieuwe baas. En nu, ruim acht maanden later, moet ik helaas bekennen dat Gizmo zo’n uitzondering is. Nog steeds is het een asielkat op zoek naar een baas.
En dan moet ik ook nog toegeven dat hij het niet zo fijn vindt in het asiel. Jazeker, hij is snel gewend en zelden zien we een kat al zo snel na binnenkomst op onderzoek uit gaan als Gizmo. Toch blijkt uit zijn gedrag dat hij het te onrustig vindt en dat hij een enorme hekel heeft aan andere katten. Hij krijgt een aparte kamer en dat bevalt hem een stuk beter. Toch zien we hem afvallen. In december doen we bloedonderzoek en blijken zijn nierwaarden niet op orde. Vanaf dat moment krijgt hij nierdieet en houden we hem nog beter in de gaten.
Twee maanden verder. Gizmo zit nog steeds bij ons en blijft kleine beetjes afvallen. Het bloedonderzoek wordt herhaald en zijn nieren blijken nog verder achteruit gegaan. Tijd voor overleg dus, ook met de oude eigenaar. Moeten we terugkomen op onze beslissing en Gizmo in zijn vorige huis herplaatsen? Als zijn nieren zo achteruit gaan, dan kan hij in ieder geval de laatste maanden van zijn leven nog in een vertrouwde omgeving doorbrengen. Is dat dan beter voor hem?
Zijn oude eigenaar wil ook het beste voor hem en wil Gizmo terug als dat beter is. Wel moeten ze eerst nog verhuizen en gezamenlijk besluiten we dat hij eerst nog één maand naar een van onze pleeggezinnen gaat en dan teruggaat naar zijn oude baas. In het pleeggezin mag hij op de bovenverdieping wonen; beneden loopt Tup rond, de eigen kat van vrijwilliger Marianne. Vandaar ook dat Gizmo hier echt maar tijdelijk kan wonen. Samen gaat het gewoon echt niet.
In het pleeggezin moet hij even wennen maar uiteindelijk bevalt de rust en structuur hem wel en hij knapt goed op. In het begin zeg ik tegen Marianne: ‘Geef hem maar lekker veel eten, want hij valt af’. Al snel moet ik hierop terugkomen als hij sneller dan verwacht in gewicht toeneemt. Als de maand bijna voorbij is, kunnen we alleen maar concluderen dat het goed gaat met Gizmo. Hadden we eerder gedacht dat hij door falende nieren nog maar kort te leven had, moeten we nu zeggen dat hij het fantastisch doet. Tuurlijk, zijn nieren zijn niet goed, maar hij voelt zich nog prima en laat dat ook merken.
Dit verandert wederom de stand van zaken. We krabben ons achter de oren en vragen ons af of Gizmo wel beter af is bij zijn oude baas. Het zijn erg aardige mensen die goed voor hem willen zorgen, maar hem de rust en structuur bieden die hij zo graag wil, dat kunnen ze gewoonweg niet.
Overleg volgt met de oude eigenaar en pleegmoeder Marianne. Gizmo krijgt ook bezoek van zijn oude baasje. De gezamenlijke conclusie is: Gizmo is beter af in het pleeggezin en blijft zoeken naar een nieuw thuis.
Inmiddels zijn we alweer drie maanden verder. Gizmo doet het nog steeds goed. Hij ligt vaak op bed in de zon, komt regelmatig om een knuffel vragen en speelt zelfs af en toe. Hij baalt wel dat hij niet naar buiten kan en zoekt nog steeds een baas. Helaas moet ik vaak slechtnieuwsgesprekken met hem voeren, want er heeft al maanden niemand interesse in hem getoond.
Dan laat pleegmoeder Marianne me weten dat ze een weekje op vakantie gaat. Gizmo tijdelijk terug naar asiel zou hij niet waarderen, maar alleen in een leeg huis is ook niet alles. Nu kom ik soms al bij Gizmo langs als Marianne een dagje weg is en ik wil graag weer op hem passen, samen met vrijwilliger Katja die dat ook wel eens doet. Toch lijkt het ons dat Gizmo ongelukkig wordt als hij veel alleen is en daarom schakel ik de hulp in van bestuurslid Suzan die toevallig in de buurt woont. Suzan komt kennismaken met meneer en het klikt meteen tussen de twee.
Geregeld! Gizmo heeft het goed voor elkaar. Drie vrouwen die hem een hele week lang gaan verzorgen. Bestuurslid, medewerker en vrijwilliger, allemaal in dienst van heer Gizmo. Ik doe de meeste ochtenden, Suzan de middagen en Katja de avonden. Er wordt een heel schema opgesteld; mijn wekker staat een week lang één uur vroeger dan normaal voor hem en natuurlijk ook voor Tup, de kat des huizes. Beide katten laten zich heerlijk door ons knuffelen en Gizmo verwelkomt ons driemaal daags luid miauwend. Als ik dit verhaal aan een andere vrijwilliger vertel, is ze verbaasd: ‘Doen jullie zoveel moeite voor een kat, alleen maar omdat hij het niet leuk vindt in het asiel?’. Zelf had ik daar nog niet eens over nagedacht, maar ja, ik heb liever dit dan het Gizmo te moeten aandoen om te verpieteren in het asiel. Al is het maar voor een weekje.
Hij wordt namelijk regelmatig over het hoofd gezien, ook omdat hij niet fysiek in het asiel verblijft. Zo heb zelfs ik een keer geroepen dat Toren de langstzittende kat is, terwijl Gizmo al twee maanden daarvoor zijn intrede in het asiel deed! Ik heb Gizmo hiervoor uiteraard mijn excuses aangeboden en maak het goed door hem nu vol in de schijnwerpers te zetten…
Klik hier om de omschrijving van Gizmo te lezen.
Lezers van de Bijlage van Het Leidsch Katblad met een facebookaccount: jullie mogen de link natuurlijk ook delen! Graag zelfs!
Bovenstaand blog en foto's dus van kattenverzorgster Marlies. De foto boven het blog maakte ik zelf de afgelopen week.
Katja
Klik hier om de omschrijving van Gizmo te lezen.
Lezers van de Bijlage van Het Leidsch Katblad met een facebookaccount: jullie mogen de link natuurlijk ook delen! Graag zelfs!
Bovenstaand blog en foto's dus van kattenverzorgster Marlies. De foto boven het blog maakte ik zelf de afgelopen week.
Katja
2 opmerkingen:
Ach, die Gizmo, ik hoop van harte dat hij nog een gouden mandje vindt waar hij de rest van zijn leventje mag blijven. Maar vooral dat hij de rust en structuur vindt die hij nodig heeft. En dat hij naar buiten kan.
Omdat wij al 5 katten hebben is het bij ons ook niets voor meneer Gizmo. Maar gedeeld heb ik het bericht wel. Wie weet..
Een reactie posten