Pippi vertelt

 

Laatst was het heel mooi weer en dan gaan we als zusjes vaak wandelen met 1 van onze mensen, maar toen gingen mijn mensen in hun wielhuis zitten. Ik wilde wel mee dus klom ik op de neus van het wielhuis. Helaas reden ze zomaar zonder mij weg. Pas toen het bijna donker was kwamen ze weer thuis en toen moest ik naar binnen. Flauw he? 

 

 

 

 

 

Ik stel mijn mensen voor een raadsel. Ik speel heel graag met balletjes van alufolie. Alleen, of samen als ze in de lucht worden gegooid en ik ze heel goed vang. Dan spring ik heel hoog. Vaak neem ik er eentje mee naar mijn voerbak. Dan verdwijn ik naar de keuken. Soms liggen er zo wel drie balletjes in aan het einde van de dag. Andere poes Pluis vindt dat maar niks. Slim he? Mijn mensen begrijpen het totaal niet.

Groeten,

Pippi.

King of the Road

 

Hier was ik nog klein. Een paar weken oud en pas ziek geweest. Maar ik wilde ETEN,ETEN en nog meer ETEN.
Want ik was zwaar ondervoed en te jong bij mijn moeder weggehaald. Dat zeggen ze tenminste. Ik weet het niet meer. Ik denk dat de witte Blaffert hier mijn moeder is. Ik wist wel dat ik op tafel moest gaan zitten schreeuwen om eten te krijgen.

 

Zoals u ziet ben ik al lekker gegroeid. Ik durf zelfs met die roteend van die witte Blaffert te spelen. Die roteend maakt een zeer irritant geluid. Altijd als ik lig te slapen moet die Blaffert ermee spelen. Ik schrik me dan wezenloos van het rotte geluid wat er uit eend komt. Het werd dus tijd dat ik daar tegen optrad. Snavel dichthouden helpt goed. Er komt geen piep meer uit zo.
 

 

Dit is niet wat het lijkt hoor. Die Schijnheilige Birmaan is helemaal niet aardig tegen me. Ze loopt steeds tegen me te gillen en te krijsen als ik bij haar in de buurt kom. Behalve dan als we eten krijgen en er niet genoeg plaats op de bank is voor ons allemaal. Mijn mens moet niks van dat gegil hebben en gooit ons dan allemaal van de bank af. Ligt niet aan mij hoor! Ik ben de liefheid zelve (manieheus: ik spring die Schijnheiligerd zo op haar kop).
Dat krijg je als je goed eet. Dan word je flink en sterk. Ik moet alleen nog ff in de gaten houden dat mijn mens er niet bij is als ik dat doe. Dat wil ze ook niet hebben. Behang afkrabben mag ook al niet. Ik ben de eerste die dat doet, zegt ze. Maar ik ben gewoon de eerste die gewoon goed in de gaten houdt dat mijn mens er niet is als ik de muur sloop. Haha.

 

En zo groot ben ik dus nu!! Mijn mens staat er nog steeds van te kijken dat ik zo hard groei. Gewoon een kwestie van ETEN, ETEN en nog meer ETEN. Dat is mijn grote passie.
Ik ben van plan om hier de baas te worden. Ik word al King of the Road genoemd. Omdat ik zoveel en al zo jong de tuin in ga. Aan de voorkant van het huis is de road. Maar daar mag ik niet komen. De andere katten gaan door de tuin naar buiten en staan dan aan de voorkant van het huis weer te zaniken om naar binnen te mogen.
Ik snap niet hoe ze dat doen. Maar dat kunstje krijg ik ook nog wel door. Want aan de voorkant van het huis is de ROAD. Zelf gezien als ik voor het raam zit.

Nou daaaaaaag!

Groetjes van Tinus

Het nieuwe asiel Stevenshage



Het is alweer bijna anderhalve maand geleden dat het verbouwde asiel Stevenshage officieel geopend werd, maar tot nu toe is het er niet van gekomen eens een fotoreportage te maken van hoe het asiel en vooral de nieuwe kattenverblijven er nu uit zien.

Dat werd nu dus wel eens een keer tijd!

Daarom volgt nu een korte foto-impressie:

 

Dit is wat je ziet als je aan komt bij het asiel. In het linkergedeelte zitten de kattenpensions en achteraan de acht quarantainekamers (kan je niet zien op de foto). Het rechtergedeelte bevat de centrale hal met balie, en de drie kattenhallen voor de 'plaatsbare' katten, de keuken en het magazijn. Rechts hiervan bevindt zich nog het gedeelte met de hondenkennels, dit is niet verbouwd.

 

 

 

 

 

 

Links van de schuifdeuren van de hoofdingang kijk je uit op de buitenverblijven van twee van de kattenhallen.

De hokken aan het linkergebouw zijn de konijnenhokken.

Het witte uitbouwtje op de verdieping boven de hoofdingang is het nachtverblijf voor de plaatsvervangend beheerder. Verder zijn boven de kantoren en de kantine en het gebouw links heeft over de hele lengte nog een zolder met opslagruimte.

 

 

 

 Dan nu de quarantaine:

 

De acht quarantainekamers bevinden zich links aan een lange gang, rechts zijn ramen voor daglicht.

 

In elke quarantaineruimte kunnen maximaal zes katten verblijven.

Maar zolang het geen 'hoogseizoen' is, kunnen sommige katten die dat hard nodig hebben, in hun eentje of met z'n tweeen een kamertje gebruiken. In deze kamer zitten twee katten wier baasje is overleden (een onder de deken en een in het gevlochten mandje).

 

 

 

Ook dit kitten dat door omstandigheden wat eerder terug is van zijn 'pleegmoeder' heeft een heel kamertje tot zijn beschikking (de hokken achterin zijn leeg).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na de quarantaineperiode gaan de katten naar een van de kattenhallen, die grenzen aan de centrale hal van het asiel:

Hier de centrale hal met balie.

Op deze hal kijken de drie kattenhallen met plaatsbare katten uit.

Een van de kattenhallen.

Nog een van de kattenhallen, met nieuwe krabpalen en leuke stapelbare units met kussentjes.

Mickey heeft graag uitzicht op wat er in de centrale hal gebeurt. Op de achtergrond de kattenhokken, in deze ruimtes heeft iedere kat een dubbel hok tot zijn beschikking. Om de beurt of eventueel tegelijkertijd - afhankelijk van hoe de katten met elkaar kunnen opschieten - mogen de katten los in de kattenhal met hoge krabpalen, lekkere mandjes en de via een kattenluik of open deur toegankelijke buitenruimte.

...

"Ja, sta je daar nou nog steeds mijn uitzicht te versperren?"

"En nou wegwezen!"

 

Katja

 

In de drie kattenhallen komen ook nog een soort bankjes/opbergmeubels te staan (door lezers van Het Katblad gesponsord), maar die zijn nog in de maak.

Jonge poesjes gered uit papiercontainer

Vrijdag 14/11: Gisteren las mevrouw Katblad het volgende hartverscheurende bericht op Sleutelstad.nl :

http://www.sleutelstad.nl/nieuws/archief/2014/11/nest-jonge-poesjes-uit-papiercontainer-gered

en stuurde de link door voor de lezers van de bijlage.

Hoewel het bericht op dat punt een beetje onduidelijk is, gaat het over een zwart-wit en een cypers kitten. Als extra informatie kan ik nog vertellen dat beide kittens naar asiel Stevenshage zijn gebracht en dat ik ze daar vorige week zaterdagochtend gezien heb. Het ging goed met ze, ze dronken goed hun flesje en werden lekker gekoesterd door de poezenverzorgsters. Ik denk dat ze inmiddels in een pleeggezin zitten.

 

Update zaterdag 15/11: Ze zitten inderdaad inmiddels in een pleeggezin. Ik vond ook nog het volgende stukje over de kittens, is ook van vorige week, maar iets meer en duidelijkere informatie:

http://www.omroepwest.nl/nieuws/11-11-2014/dierenbeul-dumpt-kittens-met-kattengrit-en-al-papiercontainer

 

In het AD heeft van de week (gisteren?) ook een artikeltje gestaan, heb ik gelezen in het asiel. Daarin werd onder andere nog vermeld dat de kittens bij het asiel eerst in de couveuse hebben gelegen en ook allebei een infuus hebben gehad omdat ze uitgedroogd en oververmoeid waren. Een verkorte versie met schattige foto staat hier: http://m.ad.nl/ad/m/nl/5596/Planet/article/detail/3790100/2014/11/14/Een-wonder-dat-ze-nog-leven-wie-dumpte-deze-poesjes-bij-het-vuil.dhtml?originatingNavigationItemId=5585

Katja