Stand van zaken in onze 'schuilhutten'

Sinds de laatste update en de leegstand van Myla's hok is zijn er weer de nodige interne verhuizingen geweest tussen adoptiehokken, quarantaines en de kattenhallen.

Allereerst wat betreft het hok in de ziekenboeg: tijdens de laatste update zat Keizer hier net. Hij is vlak daarna verhuisd naar een hok in een quarantainekamertje waar nog wat andere katten zitten met lichte niesziekte. Hij komt op het eerste gezicht wat verlegen over, maar als je hem gaat kroelen dan geeft hij zich helemaal gewonnen en weet hij van geen ophouden meer. Op zijn plaats in de ziekenboeg zit nu Joris. Hij heeft ook lichte niesziekte.

Joris is heel erg onder de indruk van alles wat hem overkomen is en hij vindt het ook erg spannend in het asiel. Ik heb hem een keer verzorgd, maar hij blijft dan op zijn plankje zitten en zodra je een beweging in zijn richting maakt begint hij te blazen en als je niet snel genoeg ophoudt wil hij ook nog wel eens uithalen.

 

Toch schijnt hij naar mensen die hij beter kent (asielmedewerkers) af en toe al wel wat meer toenadering te zoeken.  (Deze foto maakte ik door op slinkse wijze schuin door de tralies heen te fotograferen.)

 

Nog even terugkomend op een eerdere logé van dit hok: Waggel. Per abuis had ik het in het voorgaande bericht over 'hij'. Ik heb de afgelopen maanden de volste overtuiging gehad dat Waggel een oude kater was, maar nadat 'hij' vorige week een gebitssanering had ondergaan (zie facebook van het dierenasiel), kwam Waggel eindelijk ook op de plaatsingslijst van het asiel te staan (met filmpje!) en daar las ik tot mijn grote verbazing dat het een poes is. Zij is inmiddels ook besproken, blijft alleen nog even in het asiel om zeker te weten dat zij goed herstelt van de operatie.

 

Dan over het adoptiehok nr 14 in de kattenhallen (Myla's hok): daarin zit nu Maarten (ook met filmpje op de plaatsingslijst).

 

Hier op deze foto's liep hij los in het buitenhok. Hij liet zich niet makkelijk fotograferen omdat hij beurtelings te dicht bij het hekwerk kwam en zich dan weer omkeerde om de andere katten die losliepen (op dat moment vier) achterna te zitten.

Op deze foto is hij in dubio: 'ik was op weg naar het hek omdat ik geroepen werd, maar daar komt iemand door het luikje en die wil ik ook te grazen nemen'. Zelfs zijn poten wijzen elk een andere kant op...

 

Katja

Ingezonden brief van Bram

Beste mevr. Katblad,

Ik heb dringend uw hulp nodig. Zoals u weet gaan we binnenkort verhuizen. Daar was ik al niet blij mee. Maar nu gaat het echt bij me doordringen wat verhuizen precies inhoudt.

Ik had wel een vaag idee maar dit is VERSCHRIKKELIJK!!!!

Mijn mens is nu met een paar buurtmensen hierover aan de praat . En daar sta ik regelmatig bij want ik moet op de hoogte blijven nietwaar? Nu was ze zaterdag op de koffie bij een bejaarde buurvrouw en ik zat buiten bij het keukenraam. Deze buurvrouw is voor mijn mens een soort van 2de moeder en voor mij een luxerestaurant. Dit hebben we voor mijn mens een beetje geheim kunnen houden omdat ik z.g. te dik ben. De mensen zaten dus te praten over elkaar missen en ver weg wonen en komen logeren. Toen hoorde ik mijn naam noemen dus lette ik extra goed op. Toen vertelde de buurvrouw dat ik daar altijd door het keukenraam stukken vis en kip krijg. En dat ik zo mooi in de gaten had als zij vlees aan het bakken was. En dat ik dan bij dat keukenraam ging zitten slijmen tot ik wat kreeg. Daar keek mijn mens wel van op en was er niet heel erg blij mee. En weet je wat ze zei????!!! Mooi, dat is dan mooi afgelopen na de verhuizing!!!!! Toen drong het pas echt tot me door. IK RAAK MIJN LEKKERE HAPPEN KWIJT. HELP. Ik pik dit niet!!! Ik ga staken. Ik ga niet mee. Ik heb besloten een actie te starten. En ik ga een petitie aanbieden. Ik roep zoveel mogelijk medestanders om de anti-verhuispetitie te ondertekenen op. Mevr.Katblad u heeft altijd oog voor een kat in nood. HELP ME!

M.vr.gr.,
Bram

Nou Bram, wat een verhaal…

Om te beginnen moet ik je zeggen dat ik heel erg met je te doen heb. Maar daar heb je niks aan.

Daarom heb ik effe de zaken (en mogelijkheden) voor je op een rijtje gezet.

Ter overweging:

1. Als je niet mee gaat met je mens, raak je ook al je andere huisgenoten kwijt. En die ga je vast en zeker missen, al denk je nu misschien van niet. En natuurlijk zul je je mens ook heel erg missen.
2. Als je achterblijft, heb je geen huis meer, want daar komen andere mensen in. En ga er maar vanuit dat ze jou buiten de deur houden. En bedenk ook dat het winter gaat worden, compleet met sneeuw en ijs. Misschien bevries je wel, als je daar ergens buiten zit te kleumen.
3. Die buurvrouw is dus bejaard. Die kan ook niet voor je zorgen. Misschien gaat ze binnenkort wel naar een bejaardenhuis en dan heb je helemaal niemand meer. En ook niks meer te eten, helemaal niks. Dat zou rampzalig zijn, heh? (Of je moet willen gaan jagen en leven van muizen en vogeltjes enzo.) Je zou ook vlooien krijgen, want geen mens meer dat je zo goed verzorgt als je huidige mens. Dan gaat de buurt denken dat je een zwerver bent, komen ze je vangen en ga je naar het asiel. En dan moet je maar weer afwachten waar je tenslotte terecht komt en heb je helemaal spijt als haren op je borst dat je niet bent meegegaan.
4. Dan heb je bovendien niemand meer die je verhalen opschrijft. Niemand die je zo goed begrijpt als je eigen mens. Geen contact meer met het Katblad. Wordt je leven wel erg leeg…

 

Het kan natuurlijk ook zo gaan:

1. De bejaarde buurvrouw neemt je in huis. Je krijgt dan elke dag allerlei heerlijke gerechten en groeit helemaal dicht en word je ziek.
2. Of er blijft een kippenbotje of vissengraat in je strot steken. Dan moet je met spoed worden geopereerd omdat je niks meer kan eten of drinken en veel pijn hebt. Moet je dagenlang aan een infuus, en dan is het nog de vraag of je er weer helemaal bovenop komt.
3. En je mist je oude huisgenoten nog meer…

Maar het kan ook zo:

1. Je vermant je, slaat je door alle problemen heen en je houdt je gedeisd tot alles voorbij is. Nepeta of valeriaan wil daarbij nog wel eens helpen.
2. Als je in je nieuwe huis bent aangekomen, ga je helpen met de inrichting ervan. Geef aan waar je voerbakje komt te staan en wat de beste plek is voor kattenbakken, zorg ervoor dat je het beste slaapplekje in huis claimt en verken het huis zorgvuldig. Daar heb je minstens een maand of twee voor nodig. Dat komt dan goed uit, want ondertussen is het winter, weet je nog? Dus dan kun je maar het beste in de buurt van de kachel blijven. Bovendien moet je eerst het huis helemaal kennen voor je buiten aan de gang kunt gaan.
3. Daarna kun je voorzichtig beginnen met het verkennen van je nieuwe buitengebied. Begin gelijk met het markeren van belangrijke plekken en maak je mens duidelijk dat er vlakbij het huis een flink aantal potten met verse Nepeta moeten worden neergezet. Begin ook direct met het wegjagen van ongewenste soortgenoten want ze moeten wel leren wat jouw territorium is, heh? Nou en of. En als het voorjaar is, ben je helemaal gewend aan je nieuwe huis en je nieuwe omgeving.
4. Schrijf je bevindingen (met hulp van je mens) van je af en stuur ze op naar het Katblad. Dat heet een win-winsituatie.

Nou Bram, het is nu verder aan jou.

We wensen je heel veel wijsheid toe bij het maken van je keuze!

Sterkte!

Namens de redactie,

Mevrouw Katblad.

Bob en Iwan bij de tandarts

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het verhaal van Bob:

Bob was een dikke anderhalve maand geleden niet zo lekker en daarom brachten we een bezoekje aan onze dierenarts. Vlak voor vertrek van huis zag ik dat zijn wang wat dik was en bij de dierenarts werd geconstateerd dat bij Bob een bovenhoektand met wortel en al verdwenen was! Verder had hij een gaatje in een kies en was zijn gebit weer aan een reiniging toe. Ik maakte een afspraak om hem anderhalve week later te laten opereren, vlak voordat zijn antibioticakuur ten einde zou zijn.

Een aantal kattenvriendinnen die ik ken via een kattenforum raadden mij aan contact op te nemen met Dr. Knaake, een veterinair specialist in tanden. Ik dacht dat hij alleen in Wageningen praktijk hield, maar gelukkig werkt hij ook twee dagen per week in het gebouw van de dierenambulance in Den Haag, een heel stuk dichterbij!
Omdat Bob steeds terugkerende gebitsproblemen had en onze dierenarts geen röntgenapparatuur heeft om te kunnen zien wat er mogelijk onder zijn nog overgebleven tanden en kiezen was achtergebleven, besloot ik een afspraak voor Bob te maken bij deze specialist. Bob was wel nog vier maanden daarvoor bij de dierenarts geweest en toen, na wat tandsteen wegkrabben, was zijn gebit in orde bevonden. 

Omdat ik geen auto heb en de praktijk niet per openbaar vervoer bereikbaar is, heb ik Ina gevraagd om ons te rijden. Gelukkig wilde ze dat doen, en daardoor kon ze ook gelijk Iwan's gebitsproblemen met deze ontzettend aardige dierenarts bespreken. Hij wilde vervolgens Iwan ook graag zien en tenslotte zijn Bob en Iwan op 1 november allebei geopereerd door dr. Knaake.

Bob heeft nu nog één bovenhoektandje en wat kiesjes over.
Bob was erg zielig na de operatie en mocht alleen gekookte kipfilet, runderpoulet en gekookte koolvis eten. Gelukkig vindt hij kip erg lekker en de poulet ging er gemengd met de kip ook goed in.
Na een paar dagen met goede pijnstilling knapte hij rap op.
Afgelopen vrijdag moesten Bob en Iwan op na-controle komen en de arts was tevreden.
De bekkies van onze katten zijn bijna genezen, het zag er gelukkig allemaal rustig uit.

Inge

Het verhaal van Iwan:

Door Inge kwamen wij dus ook bij dierentandarts Dr. Knaake terecht.
Omdat Iwan nog steeds, ook na het verwijderen van al zijn kiezen, ontstekingen in zijn bek bleef houden, waarvoor hij elke 3 weken een prednison-injectie nodig had, heb ik Dr. Knaake gevraagd of hij er iets in zag om Iwan te onderzoeken en eventueel te behandelen. De tandarts vertelde dat er bij het verwijderen van kiezen bijna altijd wortelresten in de kaak achterblijven, omdat de dierenarts de apparatuur niet heeft om duidelijke foto's van de kaken te maken. Hij wilde Iwan graag zien en als uit de foto's bleek dat er inderdaad nog resten aanwezig waren, wilde hij Iwan behandelen, met de hoop dat hij dan zonder prednison zou kunnen.
Er werd een afspraak gemaakt voor Bob en Iwan op dezelfde dag, zodat we niet telkens heen en weer hoefden te rijden.

 

Nadat we de jongens in de behandelkamer hadden achtergelaten gingen wij naar huis, we zouden een telefoontje krijgen als ze opgehaald konden worden, dat zou wel ongeveer 3 a 4 uur duren.

En zolang duurde het inderdaad.
Iwan en Bob kregen nog wat pijnstilling en Inge en Jaap en ik kregen een papier met instructies en wat medicijnen mee en toen gingen we weer terug naar Leiden.

Iwan was, net als Bob, best zielig na de operatie; hij moest dezelfde dag nog wat eten, maar helaas lustte hij geen van de door de dokter opgegeven opties. Toen hebben we hem maar wat gourmet gegeven, waar hij een paar kleine hapjes van nam. De volgende dag mocht hij nog niet naar buiten, maar als dat wel had gemogen had het niet uitgemaakt, hij bleef lekker bij de kachel liggen en gelijk had hij.
Toen hij ging overgeven van de pijnstilling zijn we daar maar mee gestopt, toen ging het beter met hem, hij at iets meer en hij keek iets minder zielig. Hij heeft nu alleen nog maar 2 onderhoektanden over, verder is zijn bek leeg. Toch kreeg hij het voor elkaar om na 10 dagen weer droge brokjes weg te krijgen.
Het gaat nu, na de controle, goed met Iwan, hij is weer aardig opgeknapt; nu maar afwachten of hij geen prednison meer nodig heeft. We hebben goede hoop, zijn bek zag er rustig uit.

Wij zijn erg blij dat Inge ons bij deze dierenspecialist heeft gebracht.
Dankzij haar heeft Iwan nu weer een kans op een medicijnvrij leven.

Ina

Bill en Sookie

Vaste Katblad-lezeres Gea zond het volgende bericht voor de bijlage:

 

Goedemorgen mevrouw Katblad,

 

In de bijlage twee foto's van onze nieuwe huisgenoten. De rode is Bill, de andere Sookie. Ze zetten elke dag een grote stap vooruit. Sookie vindt het al heerlijk om geaaid te worden en ik mag haar zelfs heel even optillen. Bovendien vindt ze hond Whoopi erg leuk.

Bill is veel afwachtender, maar heel af en toe mag ik hem (of haar, dat is nog niet duidelijk) een aaitje geven. Hij is wel heel nieuwsgierig.

Ze wonen sinds donderdagavond bij ons. Het leukste is dat ze zo geweldig samen kunnen spelen.

 

Warme groet uit een koud en regenachtig Pieterburen,

Gea

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mogelijk nieuwe correspondent gescout voor de bijlage!

Voor wie dit nog niet gelezen had bij de reacties op Boez' column:

Anoniem zei...
Een bericht namens Bram. Boez zou zo mijn tweelingbroer kunnen zijn. Ik probeer hier ook de boel te runnen sinds onze ouwe Kees overleden is. En dat is echt geen kleinigheid hoor. Vooral omdat de andere 3 katten hierin niet mee gaan. Ik ga altijd mee wandelen als de honden uitgelaten worden en spring dan op de rollator als we erg ver gaan. Dat is makkelijk en ik kan recht tegen mijn vrouw opstaan om te eisen geaaid te worden. Een foto van mij hoef ik niet te laten zien want ik lijk sprekend op Boez. Ook hier wordt gezegd dat ik te dik ben en krijg ik minder eten. Maar ik vreet gewoon de hondenbrokken op. Wat denken ze wel. Ik wens Boez veel sterkte met zijn nieuwe rol. Hier wordt ik aan alle kanten tegengewerkt. Vooral door de vrouw. Die zegt altijd: Ik betaal hier de huur en ben dus de Baas. Geschreven door Cisca in opdracht van Bram.

Katja zei (...)even een berichtje aan Bram (en Cisca): misschien kunnen jullie een keer iets insturen, met foto's, voor de bijlage! Want Bram kan leuk dicteren zo te zien.

Anoniem zei...
@ Katja van Bram.
Persoonlijk wil ik graag in de krant komen. Tegenwoordig wordt elke onbenul ergens beroemd mee. Het probleem is dat we hier weer eens tegen een verhuizing aan zitten te kijken. Het is hier een enorme bende met dozen enzo en alles is van de plaats. Ik ben behoorlijk uit mijn doen dus. Schrik overal van en als ik alleen al aan een nieuw dorp denk word ik echt onpasselijk. Nu ben ik de baas van de buurt en ik moet daar van onder af beginnen. Mijn mens zegt geen tijd te hebben voor een foto ofzo. Ik moet het maar zelf regelen als ik dat wil.
Maar ik laat wel van mij horen nog. Zo ben ik ook wel weer.
Groeten van Bram (die erg zielig is)

Sterkte in je nieuwe buurt. En met de verhuizing. We zijn benieuwd naar je berichten!

redactie bijlage

Leeg adoptiehok?

Afgelopen zaterdag zag ik tot mijn grote vreugde leegstand in het 'Leidsch Katblad-adoptiehok' in asiel Stevenshage. Wat was er namelijk aan de hand? Tadaaaa!!!  Groot nieuws:







foto's: dierentehuis Stevenshage

Myla is verhuisd!!!

Ze heeft afgelopen vrijdag (1 november, twee weken na haar eenjarig jubileum in het asiel) eindelijk een huis helemaal voor zich alleen gekregen, dat wil zeggen zonder andere katten, natuurlijk wel met haar 'eigen' mensen. Eindelijk mensen bij wie ze lekker zichzelf kan zijn: een kat met een duidelijke eigen wil, die niet houdt van optillen, op schoot zitten en dat soort 'onzin', die haar eigen gang gaat, erg aktief is en graag naar buiten op avontuur gaat (wat ze natuurlijk pas mag als ze aan haar nieuwe huis gewend is).





Katja