Vergelijkend warenonderzoek

Nepeta cataria op 12 februari 2012 om 14.59 uur:

Nepeta faassenii op 12 februari 2012 om 14.59 uur:

Katja

Update zwerver

Vanochtend heb ik hem verzorgd in het asiel. Hij was in eerste instantie erg op zijn hoede, maar kwam wel meteen naar voren voor zijn eten. Hij had netjes op de bak geplast en later zag ik hem dat nog een keer doen, dus daar was ik al helemaal blij over.

Totdat ik als eerste onderstaande foto maakte.

Ik vond al dat hij zo lekker stil bleef zitten voor de foto, tot ik achteraf ontdekte dat hij zat te poepen, pontificaal midden op zijn kleedje...  Nou ja, klein uitglijdertje hopenlijk. Misschien was het de eerst keer dat hij in gevangenschap moest poepen.  

Nadat hij zijn brokjes op had en ook nog een heleboel snoepjes kon ik hem lekker op zijn kopje kroelen en aaien en hij gaf een heleboel kopjes. Ondertussen stond ik op een krukje voor zijn kennel en leunde helemaal naar binnen en hield met mijn vrije hand het hekje zo goed mogelijk een beetje achter mij dicht. Want het schijnt dat, toen ze hem in het hokje moesten doen toen hij gebracht was, ze een hele tijd bezig zijn geweest hem in de quarantaineruimte te vangen, omdat hij uit de carrier ontsnapte voordat ze hem goed vast hadden. Ook hier sprong hij meters tegen de muren op van angst.  Dus het leek me niet slim om hem nu er uit te laten (tamme katten mogen er meestal even uit tijdens de verzorging). Vlak voordat ik met hem klaar was begon hij ook al ernstige pogingen te doen om langs mij heen te glippen, dus toen heb ik helaas het hekje voor zijn neus moeten sluiten.

Later op de ochtend (toen ik een hond aan het uitlaten was) is hij bij de dierenarts geweest. Dus het is een van de kattenverzorgsters gelukt om hem te vangen en in bedwang te houden.  De dierenarts heeft hem geschat op 1,5 jaar, dus helemaal nog niet oud. Dat die achterkant er zo 'oud' uitziet komt door zijn 'magerte' en hij is ook wat kaal. Dat kan van de vlooien zijn of misschien van ondervoeding. Voorlopig ziet hij er verder gezond uit en is het even wachten of hij goed bijkomt nu hij genoeg te eten krijgt, of dat er eventueel meer aan de hand is.

De komende twee weken moet afgewacht worden of er toch nog een baasje op komt dagen. Dan wordt hij gecastreerd en mag hij geplaatst worden. Dus voorlopig nu ook even een paar weken de tijd om te zien hoe hij is, en of hij misschien minder gestrest wordt als hij wat meer gewend is. 

Katja

Arme sloeber afgevoerd naar asiel...

Vanmiddag om een uur of half vier zag ik in het plantsoen achter mijn tuin een kat langslopen die ik nog niet eerder hier in de buurt zag. Hij was erg mager en liep snel, maar met nogal wankele pasjes. Zo'n mager beestje dat met deze kou rondzwerft, trekt natuurlijk meteen mijn aandacht en ik schoot mijn jas en slippers aan om via de voordeur te gaan kijken of ik het beestje nog ergens kon ontdekken.

Tot mijn verbazing kwam hij aan de voorkant net de hoek omlopen en dus riep ik hem en hij spurtte met een vaartje naar mij toe. Ik ging snel naar binnen om de bus met een restant brokjes te halen die nog in mijn keuken stond, en gooide wat brokjes op de stoep die hij met een noodgang naar binnen schrokte. Toen ik het maatbekertje even opzij wilde leggen om beter bij de brokjes te kunnen, griste hij dit lege bekertje uit mijn hand en rende er mee vandoor het plantsoen in tegenover mijn huis. Hij liep wel twintig meter ver voordat hij even ging zitten om er vervolgens achter te komen dat je plastic bekertjes niet kan eten. Ik riep hem weer en hij rende weer op mij af. Hij kreeg nog wat brokjes van me. Omdat het mij handiger leek om hem verder in de tuin nog wat te geven, lokte ik hem mee naar binnen en naar de tuindeur, waar ik hem op mijn plaatsje nog wat wilde geven. Helaas kwam zodra ik de deur opendeed en wat voer buiten stooide, Jip de buurtkat ook enthousiast aanrennen en die joeg de arme sloeber meteen weg. Waarop ik Jip wegjoeg en de zwerver weer naar binnen lokte.

Ik had nog wat krachtvoer staan van Faf en heb hem daar wat van gegeven. Hij begon daar zo wild van te eten dat het bakje over mijn kleed ging, maar vervolgens likte hij alle smurrie daar weer vanaf.

Ik vond dat hij voorlopig genoeg gegeten had en bedacht me dat ik hem niet zomaar weer de kou in kon zetten. Hij was duidelijk én ongecastreerd én uitgehongerd, dus de combinatie leek mij toch duidelijk op een zwerfkat te wijzen (ik neem tenminste aan dat mensen die 'baasje' zijn van een bewust-ongecastreerde kater ervoor zorgen dat het beest niet omkomt van de honger).

Dus heb ik met het asiel gebeld om te overleggen wat ik zou doen en daar zeiden ze "natuurlijk niet meer naar buiten zetten, laat hem maar ophalen door de dierenambulance en hier naar toe brengen" (omdat ik geen auto heb, anders had ik hem natuurlijk zelf kunnen brengen). Dus de dierenambulance gebeld, daar zei men dat het wel even kon duren, want zij hadden het met dit weer razend druk (zwanen uit het ijs halen enzo hoorde ik later).

Gelukkig was de kater zo lief om niet te gaan sproeien. Hij liep wel de hele tijd ongedurig heen en weer, maar gaf ook veel kopjes en liet zich aaien. Na een uurtje heb ik hem nog wat te eten gegeven en hij heeft ook wat water gedronken.

Ongeveer anderhalf uur na het telefoontje belden de mensen van de dierenambulance aan. Een vrouw en een jongeman, allebei in neongele jassen, kwamen binnen, met een kooitje en een paar leren handschoenen. Op het moment dat de kat hen zag ging hij volledig over de rooie van angst en begon metershoog tegen de muren en de ramen op te springen. Nadat hij in een waterbak die op de vensterbank stond was gesprongen en in de gordijnen probeerde te klimmen, verstopte hij zich onder de bank. De mensen van de dierenambulance besloten hun angstaanjagende jassen uit te doen en de jongen zorgde met een lange lineaal van mij dat de kat weer onder de bank vandaan kroop. Vervolgens schoot het arme beest de keuken in (helaas geen deur) en klom in het gordijntje dat daar boven de vensterbank hangt, waarbij er ook weer vanalles op de grond viel (gelukkig geen glazen vazen die daar ook stonden...). Terwijl de jongen toch maar het vangnet uit het busje ging halen, sprak de vrouw de kat - die nu tussen de afwas op het aanrecht zat - sussend toe en kon hem zo dicht naderen dat ze hem voorzichtig kon aaien. Op het moment dat de jongen terugkwam greep zij de kat (zonder handschoenen!) in zijn nekvel en stopten ze hem samen in het kooitje. Daarna werd er een deken over de kooi gehangen om het beestje wat tot rust te laten komen en hebben ze hem meegenomen naar het asiel.

Ik ben benieuwd hoe hij het verdraagt om in een kooitje te zitten in het asiel. In ieder geval krijgt hij nu te eten en is hij uit de kou. Het is denk ik een beetje afhankelijk van hoe hij het kooitje verdraagt, of ze hem misschien 'terugzetten' als hij gecastreerd is, of dat hij misschien ergens zijn eigen huis en eigen mensen kan krijgen.  Ik kijk het even aan wat de 'ontwikkelingen' zijn, of het misschien een kat zou zijn die bij mij zou kunnen wonen of dat hij teveel zwerversinstinct daarvoor heeft.

Dit is misschien een beetje chaotisch verhaal, maar ik zit nog helemaal vol 'adrenaline' van de toestanden tijdens het vangen van de kat in mijn huis. Zo zielig hoe bang hij was toen hij opgehaald werd. Volgens de mevrouw van de dierenambulance was het al een oud beestje. Zo vond ik zijn kalige, magere achterkant er ook uitzien, maar zijn koppie leek nog vrij jong. Dus of hij is inderdaad al bejaard, of hij is zo ondervoed of ziek dat hij daarom zo'n krakkemikkig uiterlijk had.

Katja

Thijs zoekt huis

Thijs, de rode kater zoekt een nieuw gouden mandje. Hij is ongeveer 6 jaar en graag buiten.

Hij is nu al tijdje veel in mijn tuin en slaapt af en toe in mijn fietsmandje dat aan het stuur hangt. Het baasje, Simone, heeft geen kattenluikje (mag niet van de huisbaas) en doordat zij hele dagen werkt, is het voor Thijs niet prettig om niet te kunnen kiezen of hij binnen of buiten wil zijn. En daarom wil hij niet meer bij haar wonen. Ze moet hem ophalen in kattenmand en zodra hij de kans krijgt, ontsnapt hij naar buiten en laat zich niet meer zien.

Binnen is hij superlief weet ik van het baasje. En ik merk ook nu hij mij wat langer kent, dat hij heel aanhankelijk is en graag kopjes geeft en ondertussen allerlei soorten miauwtjes laat horen. Heel erg leuk en aandoenlijk. Ik kan hem echt niet erbij hebben, aangezien ik al twee katers heb en die moeten hem helemaal niet. Mijn Mickey durft zelfs niet meer achterom door het luikje te komen als Thijs in de tuin is.

En buiten is hij echt het mannetje, zoals veel katten: binnen erg lief en buiten een dondersteen.

Ik hoorde van Simone dat ze binnenkort gaat verhuizen en een appartement heeft gekocht op de vierde etage. En dat betekent dat Thijs helemaal niet meer naar buiten zou kunnen... Dat is geen optie natuurlijk.

 

Wie wil deze prachtige en lieve kanjer?? Ik hoop van harte dat hij een gouden mandje vindt bij lief baasje die zijn/haar best doet om Thijs een aangenaam leven te geven.

 

Hier wat informatie die Simone over Thijs gaf:

 

Thijs is een jaar of zes. Kwam vier jaar geleden zomaar aangelopen bij een vriendin en heeft daar een week voor de deur gezeten. Op zoek gegaan naar zijn baasje, maar niemand die hem als vermist had opgegeven. Dus had ik 'm in huis genomen. In het begin moesten we erg aan elkaar wennen en elkaar een beetje leren kennen. Want Thijs heeft wel een gebruiksaanwijzing. Zo kan je hem bijvoorbeeld niet op zijn buik aaien, want dan haalt hij uit en goed ook. Maar als je dat eenmaal weet is het de liefste kat die je je maar kan wensen! Erg aanhankelijk en vindt het heerlijk om schoot te zitten. Hij is gek op brokjes, maar het liefst eet hij whiskas maaltijdzakjes. Ook snoept hij weleens van mijn chocoladetoetje mee. Vindt hij lekker!

Thijs gaat graag naar buiten en wil dan ook graag laten zien dat hij de baas is. Hij gaat helaas niet zo goed met andere katjes samen.

Al met al een superlief beest, dat graag alle aandacht opeist!

simonevlasveld@hotmail.com

 

Jacq.