 |
Rissa
geadopteerd 2 maart 2012
gestorven 13 maart 2015
|
Twee weken geleden is mijn lieve Rissa bij de dierenarts overleden, vlak voordat ze een onderzoek zou ondergaan naar de benauwdheid die ze de laatste week ontwikkeld had. Ze hoestte al een paar maanden, we dachten dat dat haar astma was die weer opspeelde. Maar medicatie sloeg maar niet aan...
Achteraf is een foto gemaakt waaruit bleek dat ze een tumor in/bij haar longen had.
Hoe oud ze is geworden zal ik nooit weten, maar in ieder geval lang niet oud genoeg. Volgens de schatting van het asiel zou ze nu pas vijf jaar oud geweest zijn, meer waarschijnlijk was ze ongeveer het dubbele, met haar artrose-poot en doofheid. Mijn woon- en slaapkamer waren voor haar helemaal met extra opstapjes ingericht, zodat haar favoriete ligplekjes op bank, stoel en bed toegankelijk bleven ook al kon ze door haar artrose niet springen.
Toen ik haar in huis nam moest ik enorm wennen aan een kat die weliswaar graag de hele tijd naast me lag, maar er eigenlijk niet tegen kon om geaaid te worden (nou, vooruit, twee tellen dan...), laat staan geknuffeld. Maar in de drie jaar die ze bij me was is ze helemaal 'ontdooid' en kon ze eindeloos genieten van geaaid worden, en ze maakte de laatste tijd zelfs af en toe aanstalten om op schoot te komen (nou, vooruit, met haar voorpoten dan...).
Het was een enorme lieverd, met af en toe nog steeds onverwachte schrikreacties, waarvan ik nooit echt hoogte heb kunnen krijgen. Was het pijn, een 'zenuwtrekje' of toch angst? (Als ze ouder was toen ik haar kreeg heeft ze natuurlijk ook veel meer meegemaakt in haar leven 'voor mij'.)
Dat Mimi (van mijn overleden buurvrouw) vorig jaar een paar maanden 'ons' huis deelde, vond Rissa niet zo'n heel goed plan van mij en o, wat was ze blij toen ze het rijk weer alleen had: het spookje lag binnen een dag in Mimi's favoriete mandje, nadat ik dat natuurlijk eerst voor haar gewassen had.
Ik mis haar ontzettend.
Katja
